Dinsdag kreeg ik van AFS eindelijk mijn gastgezin en meer informatie over waar ik zou verblijven. Omwille van de examens kon ik het nog niet direct publiek maken maar nu ze gedaan zijn heb ik alle tijd van de wereld!! Alé, ja, alle tijd tot ik vertrek over 12 dagen en direct naar de universiteit moet!
Maar dinsdag kreeg ik dus een dossier aan van mijn gastgezin. Het enige wat erin stond waren twee namen van mijn indische mama en papa en de plaats waar ze leven. De namen zijn zo vreemd dat ik ze niet langer dan twee minuten kan onthouden maar hun woonplaats is geweldig! Ik zit in Mumbai (=Bombay) waar zich ook Bollywood bevindt! Mumbai ligt in het westen van India, aan de kust. Een onofficiële schatting zegt dat er 20 miljoen mensen in Mumbai wonen. In België wonen er slechts een kleine 11 miljoen!
Ik had nooit verwacht dat ik in India's grootste stad zou terechtkomen. Want niet alleen is Mumbai de grootste, ze is ook de meest Westerste. Men zegt wel eens dat Mumbai op zich al een land vormt en eigenlijk helemaal anders is dan de rest van India. Maar tja, het kan mijn avontuur er alleen maar boeiender op maken!
Gisteren kreeg ik echter een mailjte aan dat mijn gezin zich teruggetrokken heeft. Bijgevoegd zat een nieuw dossier van een ander gezin dat me zou kunnen opvangen. Maar daar weet ik zelfs nog minder van dan van het vorige! Ik ken alleen de naam van de vader, weet niet of er een vrouw en kinderen zijn, wat hun religie is, ... . Bovendien is het maar een tijdelijk gezin. Ik zit nog wel in Mumbai maar dichter tegen het centrum en ook dichter bij de Arabische Oceaan (wat ik helemaal geen probleem vind!)
Gisteren vond ik het wel erg dat mijn gezin zich teruggetrokken heeft maar vandaag bezie ik het alweer anders. Niet weten wat er gaat gebeuren maakt mijn vertrek alleen maar spannender!!!
X
zaterdag 21 juni 2008
zaterdag 14 juni 2008
In India rondlopen is ...
Vandaag is het mijn 18e verjaardag en van mijn mama kreeg ik een geweldig boek over India. Het is wel wat te groot en te zwaar om mee te nemen op mijn reis maar ik kan alvast verlekkerd kijken naar alle prentjes over het land waar ik een jaar ga verblijven.
Het boek bestaat voornamelijk uit foto's maar ik het voorwoord schrijft Radhika Jha het volgende over India :
In India rondlopen is een onderdompeling in gewaarwordingen, geuren, kleuren, emoties en angsten ; is een zoektocht naar antwoorden ; is een confrontatie met je diepste verlangens en angsten. In India rondlopen is voelen dat je leeft, aan den lijve ondervinden wat je moet doen om te overleven als je op elke stoep en bij elk kruispunt genadeloze blikken trotseert van sukkelaars, hun ogen voelen branden in je schouder zodat je jezelf toefluistert : 'De volgende keer zal ik je niet vergeten.'
In India rondlopen is de afbraak meemaken van je zo geliefde onafhankelijkheidsgevoel.
In India rondlopen geeft je een gevoel van vrijheid.
In India rondelopen is je eigen macht voelen wegtrekken in het besef van de overweldigende energie om je heen.
In India rondlopen leert je het onverwachte niet uit de weg te gaan maar juist te verwachten.
In India rondlopen is weten dat tijd iets subjectiefs is, behalve wanneer het gaat om geboorte, dood en huwelijk.
In India rondlopen is de wanhoop kennen en leren hopen.
In India rondlopen zal je nooit vervelen en je leren lachen om geluk en ongeluk.
In India rondlopen is weten dat alles verandert maar dat niets behalve herinneringen verloren gaat.
In India rondlopen maakt je deelgenoot van een levende traditie, is zowel modern als traditioneel zijn.
In India rondlopen is in één oogopslag de eeuwigheid zien.
Het boek bestaat voornamelijk uit foto's maar ik het voorwoord schrijft Radhika Jha het volgende over India :
In India rondlopen is een onderdompeling in gewaarwordingen, geuren, kleuren, emoties en angsten ; is een zoektocht naar antwoorden ; is een confrontatie met je diepste verlangens en angsten. In India rondlopen is voelen dat je leeft, aan den lijve ondervinden wat je moet doen om te overleven als je op elke stoep en bij elk kruispunt genadeloze blikken trotseert van sukkelaars, hun ogen voelen branden in je schouder zodat je jezelf toefluistert : 'De volgende keer zal ik je niet vergeten.'
In India rondlopen is de afbraak meemaken van je zo geliefde onafhankelijkheidsgevoel.
In India rondlopen geeft je een gevoel van vrijheid.
In India rondelopen is je eigen macht voelen wegtrekken in het besef van de overweldigende energie om je heen.
In India rondlopen leert je het onverwachte niet uit de weg te gaan maar juist te verwachten.
In India rondlopen is weten dat tijd iets subjectiefs is, behalve wanneer het gaat om geboorte, dood en huwelijk.
In India rondlopen is de wanhoop kennen en leren hopen.
In India rondlopen zal je nooit vervelen en je leren lachen om geluk en ongeluk.
In India rondlopen is weten dat alles verandert maar dat niets behalve herinneringen verloren gaat.
In India rondlopen maakt je deelgenoot van een levende traditie, is zowel modern als traditioneel zijn.
In India rondlopen is in één oogopslag de eeuwigheid zien.
India
India
Op zaterdag 6 oktober 2007 besloot ik dat ik een jaar in het buitenland wou studeren en dat ik dat jaar wou doorbrengen in India. Ik stond op de Go Strange-beurs in Antwerpen en was eigenlijk op zoek naar een zomerstage of leuk vrijwilligersproject voor hoogstens 2 maanden. Ik had al wel met het idee gespeeld om een jaar weg te gaan maar dat ging nooit verder dan een losse gedachte. Tot ik de folder van AFS in handen kreeg.
Ik weet niet of jullie al eens naar een Go Strange-beurs geweest zijn. Het is een beetje als de boekenbeurs alleen zijn er geen standjes met boeken maar met 100'en folders vol boeiende projecten en stages. Aan de inkom krijg je twee zakjes waar je al je foldertjes kan insteken. Er werden ook allerlei gadgets uitgedeeld en je kon er eten en naar muziek luisteren. Uitgeput van het rondsleuren van al die folders gingen mijn zus Charlotte, Lize en ik aan de tafels zitten. En terwijl Charlotte at begonnen wij alvast foldertjes in te kijken. Aangestoken door de vrolijke sfeer op de beurs en vol geestdrift over alle mogelijkheden om naar het buitenland te trekken begonnen we eraan. En één van de eerste folders die ik bekeek was die van AFS. Zoals ik al zei was ik op voorhand niet van plan om een heel jaar weg te gaan. Maar eens ik die folder begon te lezen was ik verkocht. Het land India sprak me zo aan dat ik toen ik thuiskwam me direct heb aangemeld op de AFS site en met het invullen van de papieren ben begonnen. Ik had het zelfs mijn ouders nog niet gevraagd! Maar dat is minder erg dan het lijkt want mijn zus is ook naar Zuid-Afrika geweest dus ik wist zeker dat ik het ook zou mogen.
Het was echter nog lang niet zeker of ik ook wel naar India mocht gaan. In principe mag iedereen die zich inschrijft vertrekken maar je moet 3 landen opgeven en je kan in elk van deze landen terecht komen. Die zesde oktober dat ik mij inschreef gaf ik India, Egypte en de USA op. Maar tegen de tijd van het eerste AFSweekend wou ik eigenlijk alleen nog maar naar India gaan. Uiteindelijk heb ik India en Maleisië opgegeven als landenkeuze. Het zijn maar twee landen ipv drie, waarmee ik een klein beetje tegen het advies van AFS inging maar het waren de enige twee landen naar waar ik echt wou vertrekken. En een paar maanden later kreeg ik het geweldige nieuws dat ik naar India zou gaan!
Nu zijn we enkele maanden en AFSweekends verder en wacht ik vol spanning op nieuws over mijn gastfamilie en over in welk deel van India ik zal zitten.
NOG 19 DAGEN!!!
Op zaterdag 6 oktober 2007 besloot ik dat ik een jaar in het buitenland wou studeren en dat ik dat jaar wou doorbrengen in India. Ik stond op de Go Strange-beurs in Antwerpen en was eigenlijk op zoek naar een zomerstage of leuk vrijwilligersproject voor hoogstens 2 maanden. Ik had al wel met het idee gespeeld om een jaar weg te gaan maar dat ging nooit verder dan een losse gedachte. Tot ik de folder van AFS in handen kreeg.
Ik weet niet of jullie al eens naar een Go Strange-beurs geweest zijn. Het is een beetje als de boekenbeurs alleen zijn er geen standjes met boeken maar met 100'en folders vol boeiende projecten en stages. Aan de inkom krijg je twee zakjes waar je al je foldertjes kan insteken. Er werden ook allerlei gadgets uitgedeeld en je kon er eten en naar muziek luisteren. Uitgeput van het rondsleuren van al die folders gingen mijn zus Charlotte, Lize en ik aan de tafels zitten. En terwijl Charlotte at begonnen wij alvast foldertjes in te kijken. Aangestoken door de vrolijke sfeer op de beurs en vol geestdrift over alle mogelijkheden om naar het buitenland te trekken begonnen we eraan. En één van de eerste folders die ik bekeek was die van AFS. Zoals ik al zei was ik op voorhand niet van plan om een heel jaar weg te gaan. Maar eens ik die folder begon te lezen was ik verkocht. Het land India sprak me zo aan dat ik toen ik thuiskwam me direct heb aangemeld op de AFS site en met het invullen van de papieren ben begonnen. Ik had het zelfs mijn ouders nog niet gevraagd! Maar dat is minder erg dan het lijkt want mijn zus is ook naar Zuid-Afrika geweest dus ik wist zeker dat ik het ook zou mogen.
Het was echter nog lang niet zeker of ik ook wel naar India mocht gaan. In principe mag iedereen die zich inschrijft vertrekken maar je moet 3 landen opgeven en je kan in elk van deze landen terecht komen. Die zesde oktober dat ik mij inschreef gaf ik India, Egypte en de USA op. Maar tegen de tijd van het eerste AFSweekend wou ik eigenlijk alleen nog maar naar India gaan. Uiteindelijk heb ik India en Maleisië opgegeven als landenkeuze. Het zijn maar twee landen ipv drie, waarmee ik een klein beetje tegen het advies van AFS inging maar het waren de enige twee landen naar waar ik echt wou vertrekken. En een paar maanden later kreeg ik het geweldige nieuws dat ik naar India zou gaan!
Nu zijn we enkele maanden en AFSweekends verder en wacht ik vol spanning op nieuws over mijn gastfamilie en over in welk deel van India ik zal zitten.
NOG 19 DAGEN!!!
Abonneren op:
Posts (Atom)
