Hoi iedereen!!

Het is weer lang geleden dat ik iets gepost heb maar het internet werkte niet en de keren dat ik er wel op geraakte en een bericht maakte kreeg ik het niet gepost. Echt irritant! Sinds de bomblasts is er al veel gebeurd.
Vorige week maandag moest ik voor het eerst weer naar school gaan en dat was de eerste keer dat ik bang werd. Ik kwam buiten en er was bijna niemand op straat, echt niet normaal! De bus kwam (ook al ongelooflijk) en er zat bijna niemand in terwijl die normaal altijd zo vol zit dat je moet vechten om erin te geraken. Ik stapte uit aan metro, de cinema waar mensen neergeschoten waren enzo en er was niemand!! Normaal zijn er veel arme mensen op straat, kindjes, heel veel taxi's waarvan de chauffeurs liggen te slapen en nu niemand! De straat was nat terwijl het niet geregend had (schoongespoten) en de subway (voetgangerstunnel onder dat kruispunt) was gesloten. Je kon de angst gewoon ruiken. Ook in college zelf was de sfeer depressief. Er waren zoveel mensen die iemand verloren hadden, de man van 1 van de leerkrachten is gestorven, de vader van iemand in mijn jaar is neergeschoten, mijn vrienden kenden mensen die gestorven waren, ...
We hebben heel de week bijna geen les gehad, altijd in het zwart of wit naar school gekomen, naar vredesbijeenkomsten geweest (echt wel een mooie ervaring) in een vredesmars meegestapt,... De protestmars heb ik aan me voorbij laten gaan omdat ik me er niet echt veilig bij voelde. Het was niet iets dat mijn college organiseerde maar iets voor heel de stad en het was niet om vrede te promoten of om steun te tonen aan de mensen die iemand verloren hadden maar om te protesteren tegen de politici.
Voordien, toen het op tv was, bleef het iets veraf, iets ongelooflijks. Vanaf maandag werd het iets echts. Ik denk dat de angst onder de mensen zo fel aanwezig was omdat niet alle terroristen opgepakt of gedood waren. Ze hebben er 1 opgepakt die zei dat er 40 terroristen in totaal waren en ze hebben er maar 9 gedood. Nu is stilletjes aan alles terug normaal aan het worden maar de kranten staan er nog steeds vol van en op het nieuws hoor je ook niet veel anders. De angstige sfeer is wel verdwenen en rondom metro zit het terug vol met straatkinderen en slapende taxichauffeurs. Ze hebben trouwens een patroon ontdekt in alle aanslagen : op 13 juni waren er aanslagen in Jaipur, in juli niets, op 26 augustus was Ahmedabad aan de beurt, in september niets, op 13 oktober was het delhi geloof ik en dan nu op 26 november Mumbai. De volgende aanslag is dus voorspeld voor 13 januari. Hoewel dit zo wat het heersende geloof is zijn de mensen er toch niet helemaal gerust in. Alle luchthavens zijn op volle allert geplaatst omdat er een gerucht was dat ze vliegtuigen gingen kapen. Tot nu toe is er nog niets gebeurd en het verbaast me een beetje dat Henna en Arvind tijdens de kerstvakantie met ons naar delhi willen. Ik was er niet zo voor te vinden omdat er al allemaal kerstmisparties georganiseerd waren door mijn vrienden en met AFSers en zelfs een nieuwjaarsfeestje! Maar dat zal dan gewoon volgend jaar moeten gebeuren want Lucy stuurde daarstraks een berichtje dat het vaststaat dat we naar Delhi gaan. Ik probeer er niet te hard naar uit te kijken want Indiers veranderen altijd van gedachten maar een vakantie in Delhi zou wel fantastisch zijn!! Het is daar koud!! Hier heeft de winter welgeteld 2 dagen geduurd waarin het wat kouder was en nu is het terug heet. Volgens de krant is het vandaag 35 graden. 's Nachts gaat de temperatuur soms onder de 30 graden. Ach, ik begin er aan te wennen.
Oh ja! Over gezinnen gesproken! Zondag verhuis ik terug naar gezin 2 en van 24 december tot 2 januari gaan we naar Delhi. Gezin 3 is hier niet zo blij mee want de trouw van Xerxes (de zoon, ik weet het, een vreemde naam!) is van 31 december tot 2 januari. Maar we komen 2 januari naart schijnt vroeg terug zodat we nog naar de laatste receptie kunnen gaan.
Ik heb het hier nog niet durven zeggen dat het ongeveer vaststaat dat we naar Delhi zullen gaan. Eerst wachten op bevestiging van Arvind!
Pilloo weet ondertussen ook al dat ik waarschijnlijk niet terug ga komen na de trouw. Ze zegt dat ze het snapt omdat ze nooit thuis zijn en niet genoeg tijd met me kunnen doorbrengen. Die houding is net wat ik aprrecieer van haar en wat Henna nooit zal kunnen. Ik weet nog steeds niet of ik er goed aan doe om terug naar gezin 2 te gaan nu Henna zo gek geworden is. Niets mag meer! En noem me paranoia, maar het voelt wel alsof nu Natasha weet dat ik terugkom ik niets meer van haar hoor. Het zou niet de eerste keer zijn en het is niet iets wat ik niet aankan.
Maar goed, vandaag hebben we vrijaf van school want het is eid, een moslimfeestdag en ik heb met Lucy en Bianca afgesproken om te gaan winkelen. Natuurlijk moet ik ze allebei gaan ophalen want ze kennen hun weg niet in Colaba en zouden er waarschijnlijk per taxi naartoe zijn gegaan als ik er niet was! Wat voel ik me nu belangrijk! Hihi, grapje. Ik kwam daar in het begin gewoon bijna elke week en sinds ik de bus naar school neem en er vreemd genoeg goed in ben cijfers te linken met woorden ben ik nu de gids!! Al dat ronddwalen is dus toch voor iets goed! Wie had ooit gedacht dat ik iemand zou gidsen! Ik kan absoluut geen wegen onthouden. Maar ik ken wel genoeg Hindi om mijn weg te vinden in de stad. Bovendien ben ik nu geweldig in Engels! We hebben eindelijk onze punten gekregen van het examen van Communication Skills en ik heb 29!! Dat mag niet veel lijken omdat het op 50 gaat maar als je weet dat het hoogste 40 was en maar een iemand dat had, dan ziet het er al een stuk beter uit, niet?? De meeste van mijn vrienden hebben minder dan ik! En zij gaan al heel hun leven naar een Engelse school.
Maar goed, tot de volgende!! Hopelijk snel maar internet is nogal wispelturig.
XX
Eugenie