Hier ben ik weer !! Weer niet voor lang vrees ik. Die stomme cyberlab-uitbaters wilden gaan lunchen en zeiden dat het maar een half uur zou duren. Uiteindelijk duurde het een uur ! Zat ik daar helemaal alleen, hunkerend voor een van de lekkernijen die ze hier verkopen maar zonder geld om het te kopen. Dat is echt zo idioot!! IK heb euros genoeg om heel de cafetaria leeg te kopen maar de politie heeft mijn paspoort nog altijd en zonder paspoort kan ik geen euros wisselen in roepies en dus ben ik blut.

Je gelooft trouwens nooit wat me overkomen is!! Wanneer ik eraan denk krijg ik nog altijd de bibber! Ik was zooo bang!
Op zaterdag regende het nogal hard dus ik besloot niet naar school te komen, ik had toch maar een uurtje les. Tegen vier uur was er echter een optreden van klassieke indische muziek gemengd met westerse invloeden en ik had al zo lang thuisgezeten dat ik besloot het er maar op te wagen. Het regende ook niet meer dus alles leek goed. Ik had zelfs een zitplaatsje op de trein! (ja, dat is erg bijzonder) Tijdens de treinrit luisterde ik naar mijn mp3 en ik was best goedgezind toen ik in Marine Lines af de trein stapte. Ik had nog tijd genoeg en geen zin geld te verspelen aan een taxi en dus besloot ik naar school te wandelen, wat ik al wel vaker gedaan had. Om in de school te raken moet je echter een enorm druk kruispunt over en er is een subway voor de voetgangers. Daarin merkte ik ineens op dat een man mij volgde. Hij begon tegen mij te spreken in Hindi of Marathi, ik zou het niet weten en ik zei heel beleefd : "I'm sorry I don't understand" en liep verder. Wat moest ik anders? Maar die creep bleef me dus volgen en tegen mij babbelen en het ging zelfs zover dat hij mijn hand pakte! Ik werd er behoorlijk pist van en rukte mijn hand los en zei weer dat ik hem niet verstond. ONdertussen waren we de subway uit en moest ik nog maar een klein stukje doen tot aan de school. Jezus ik was bang!! De vieze (rond de 40, dik, bruine tanden, stinkend) man bleef mijn hand pakken en probeerde constant dichter tegen me te lopen. Hoe snel ik ook ging, hij bleef me volgen!! Vies Vies VIes !!!! Gelukkig is de school privedomein en mocht hij niet binnen. Er staan politieagenten bij de ingang.

Pfff ik bibber nog als ik eraan denk!
En ik moet weer weg, geen tijd om alles fatsoenlijk te vertellen!! INternet is een schaars goed!

TOt de volgende !!
X

EINDELIJK!! Jezus, we hebben thuis geen internet meer en sinds gisteren ook geen elektriciteit (ik hoop dat dat is opgelost tegen de tijd ik terug naar huis ga, zit nu in school). Sinds de vorige keer dat ik schreef ben ik al elke dag ziek geweest. Niet dat ik me de hele dag slecht voel maar toch grote stukken van de dag of nacht. Vorige week had ik zoveel hoofdpijn dat ik na die hindi-les direct in bed gekropen ben en de volgende dag thuis ben gebleven. Ik voelde me zo rottig!! En sindsdien zijn mijn darmen ook niet meer in orde. Bovendien zitten we thuis met een muizenplaag en de muizen zijn veel te actief naar mijn goesting. Zouden die niet bang van MIJ moeten zijn? En zich verbergen als ik in de buurt ben in plaats van altijd rond te lopen en onder kasten en bedden te schieten en jakkes, ik wil er zelfs niet meer aan denken!!

Zoals je hoort is het me vandaag allemaal wat te veel. Andere dagen is het zo niet hoor. Meestal heb ik echt plezier. Maar ik ben zo moe! Ik slaap wel genoeg.

Shit, lunchtime
Moet weg.

School

Hoi iedereen!!
Ik weet het, het is al veel te lang geleden dat ik nog iets van me heb laten horen. Maar dat is omdat we hier thuis geen internet hadden en het gebeurd maar zelden dat er niemand op de pc zit. Nu grijp ik dus mijn kans!! Maar veel tijd heb ik weeral niet want ik heb Hindi-les om vijf uur. Vorige donderdag had ik mijn eerste les en amai! Wat was me dat seg!! De leerkracht spreekt bijzonder weinig Engels, kan geen EU klank uitspreken en noemt me bij gebrek aan beter dus Joegienie. Bovendien wist ze niet waar te beginnen en wat ze me moest leren en het was zo ingewikkeld! Daarom ben ik daarstraks maar een boekje gaan kopen voor buitenlanders om Hindi te leren. Het belooft me dat ik in een maand vlot Hindi zal spreken en verstaan, wat ik betwijfel maar het is een leuk vooruitzicht. Ik betwijfel het omdat niemand hier hindi met me spreekt. je hebt het alleen nodig als je tegen de meid of taxichauffeurs of bedienden spreekt!

Sorry maar mijn mama kwam online!! En dus moet ik nu bijna vertrekken ... Maar ik beloof dat zo gauw ik de kans heb ik meer vertel. Misschien vanavond, over een uurtje, na de les. Als er niemand op de pc zit!!

XX

Hoi iedereen !!

Het is weeral een klein weekje geleden sinds de laatste keer dat ik postte en dus ben ik er weer!! Er is weer zoveel gebeurd dat ik niet goed weet waar te beginnen!

Oke, ik zal beginnen met het minder goede nieuws : het eten bekomt me niet zo goed en ik ben ondertussen al serieus ziek geweest. Sindsdien heb ik in feite geen huisgemaakt eten niet meer gegeten. Ik was donderdag ziek, toen heb ik niets gegeten. Vrijdag at ik een beetje maar voornamelijk fruit. Zaterdag begon ik de dag met chocos en gingen we uit eten - OH, het begint plots kei hard te gieten (goed want dan koelt het wat af) - En zondag hadden we AFS vergadering dus aten we daar. Vandaag ben ik weer ziek maar ik heb gewoon wat pilletjes gepakt en ben naar school gegaan. Ik heb nu voornamelijk last van mijn darmen en niet meer van mijn maag, waardoor ik me minder rot voel. Ik let er wel op dat ik voldoende drink maar dat doe ik sowieso aangezien mijn mond zo vaak ik brand staat en het heet is buiten.

Ik ben nog een paar keer naar school geweest maar we waren altijd te laat om alles gedaan te krijgen. Anaka (gastzus) wou altijd pas tegen 1 uur vertrekken, wat betekent dat als je aandringt je om 2 uur de deur uitgaat en je pas na drie uur in school bent, terzijl het kantoor maar open is tot drie uur. Daarna moest ik daar gewoon altijd zitten wachten tot Anaka klaar was en we weer een overbevolkte, snikhete trein naar huis konden nemen. Gelukkig heb ik hier voor 112 rand (nog geen twee euro) me een geweldig boek aangeschaft dat ik overal meenaartoe neem voor wanneer ik moet wachten.

Zaterdag was zowel mijn oudste zusje als mijn Indische mama jarig dus ging ik weer mee met Anaka naar school en zijn we in het stad nog een cadeautje gaan zoeken. Het straatshoppen was zo\n overweldigende ervaring dat ik niets voor Stefanie vond. De kraampjes staan superdicht op elkaar, we hadden niet veel tijd, bedelaars lopen je overal achterna, verkopers staren je aan en proberen je van alles op te dringen, ... . Voor amma zijn we een juwelier binnengegaan en hebben we zilveren oorbellen gekocht voor 375 roepie. 1 euro = 67 roepie, best goed voor zilveren oorbellen dus! s avonds zijn we nog uiteten gegaan maar niet te laat aangezien we de volgende ochtend vroeg opmoesten om naar AFS te gaan. We moesten daar om 10 uur zijn en het was ongeveer een uur rijden. We vertrokken hier rond half 11 en arriveerden nog als tweede!! De meeting was een echte meeting, alsin allemaal op een stoeltje luisteren naar regeltjes en speeches en verdere onzin. Voor iedereen in slaap viel kwam de pers even langs maar dat kon de saaie gebeurtenis niet echt oplichten!
Na afloop ben ik ben Annet en Anaka naar de film gegaan. Beslist een aparte ervaring!! In Belgie is iedereen stil tijdens de film, hier spelen ze het nationale volkslied vooraf zodat iedereen moet rechtstaan, de mensen lachen erg luid, roepen naar het scherm en klappen als ze iets goed vinden. Natuurlijk was de film ook gewoon geweldig (kunfu panda) en amuseerde ik me erg.

Vandaag moest ik normaal gezien beginnen met school maar omdat ik nog altijd niet ingeschreven was besloot ik dat eerst te doen. Ik nam samen met amma det trein en ging vandaaruit voor het eerst alleen naar school! Eigenlijk vond ik het veel fijner dan met Anaka want nu spraken de mensen tegen me in plaats van op afstand te blijven gapen en ik heb al wat vrienden gemaakt. Ik ben nu ingeschreven en morgen om 8.50 heb ik mijn eerste les. De vakken die ik volg zijn : antropology, sociology, ancient indian culture, foundation course (geen idee wqt het is), Communication skills (engels) en Frans. Ik weet het, ik weet het, Frans?? Maar het was dat of hindi op een niveau van mensen die het al sinds het eerste leerjaar volgen. Bovendien heb iik gemerkt dat mijn Frans helemaal niet slecht is! Van de vier andere AFSers in Mumbai zijn er twee van Wallonie en omdat mijn Frans aanzienlijk beter is dan hun Nederlands moet ik dus wel Frans praten met hen. Zij zeggen dat mijn Frans echt goed is en tja, ik red me wel. Het echt gebruiken is iets helemaal anders dan grammair leren en eigenlijk best fijn. Bovendien ben ik er hier misschien wel goed in!!

Als je hier op straat rondloopt zie je best veel vrouwen in burka en vaak zegt men dat het een schok geeft om vrouwen te ontmoeten die helemaal gesluierd zijn. Maar laat me je zeggen dat die schok niets is vergeleken met het gevoel dat je krijgt wanneer je vrouwen in burka ziet shoppen tussen alle felgekleurde Indische kleren!! Ze zijn van kop tot teen gehuld in zwarte kledij, sommige dragen zelfs zo`n dikke sluier dat je hun ogen niet ziet en dan zie je ze een felblauwe tuniek vasthouden en er zichzelf mee in de spiegel bekijken. ABSURD!!! Echt niet te geloven!! Ik grinnik nog altijd als ik eraan terugdenk. Hihi.

En als je nog iets absurds wil horen : enkele dagen geleden zat ik in de cafetaria van de school te wachten op Anaka toen er een jongen naar me toe kwam. Ik verstond eerst geen woord van wat hij allemaal vertelde maar uiteindelijk begon het me te dagen : hij wilde dat ik meespeelde in zijn film! De audities waren zondag en hij vond dat ik net de look had die ze zochten. Het ging immers over iemand die "fair" was. ( En nee, niet in de zin van fair trade, zoveel verstond ik nog net) Ik heb hem maar verteld dat het niets voor mij was ( enkel Bollywood valt te overwegen!) en dat ik bovendien zondag niet kon. Haha, stel je voor!! Nee nee, als ik het hier maak dan zal het toch voor iets anders zijn dan mijn acteertalent!

Groetjes!!

Hoi iedereen !!
Ik had gisteren geen tijd meer om nog iets te schrijven maar dat ga ik nu goedmaken. Bedankt voor al de mailtjes, het doet ne deugd te horen dat jullie nog steeds met me inzitten en dat alles goed met jullie gaat.

Ik zit nu thuis op de computer en het internet werkt hier wel maar het is heel traag. Maar dat is gewoon iets waar ik aan moet wennen denk ik! Ik wou trouzens een foto oploaden van mijn eerste bindi maar ik ben mijn kabeltje vergeten! Ik weet het, stom stom stom! Maar wie weet vind ik wel ergens een pc met een kaartlezer zodat ik het kabeltje niet nodig heb.
Ik kreeg mijn eerste bindi (dat is zo een glitterend stickertje dat indiers op hun hoofd dragen, de rode bol zie je ook nog maar niet zo veel) op het orientatiekamp van een van de vrijwilligers en hij plakt nu in mijn reisdagboek dus ik toon hem wel wanneer ik terug kom.

Ik zal jullie nu wat meer vertellen over mijn gezin. Het zijn echt supervriendelijke en warme mensen. Mijn vader komt uit Chennai (dat ligt helemaal in het zuiden) en mijn mama uit Bangalore (dat ligt boven Chennai maar ook nog in het zuiden). Dit betekent dat de moedertaal van mijn vader Tamil is en die van mijn moeder Kanada. Mijn broer en zus zijn allebei hier in Mumbai geboren en spreken vlot Hindi maar hier thuis wordt er altijd Engels gesproken. Dat is de enige taal, samen met het Hindi waarin je in heel India terechtkunt. Of toch in de steden. Op het platteland weet ik niet. Normaal gezien zou ik hier Marathi moeten leren omdat het de taal is van Maharashtra maar apa (de Tamil naam voor papa) zegt dat ik beter ineens Hindi kan leren omdat in Bombay zelf meer mensen Hindi verstaan dan Marathi.
Apa is een schrijver en een schilder die werkt als freelancer en ama is een advocate. Mijn zus is een jaar jonger als ik en heet Anaka en mij broer is 13 en heet Annet.
Anaka vertrekt over een maand met AFS naar Amerika en ik denk dat dat is waarom ik hier niet echt lang zal kunnen blijven. Het gezin heeft zich enkel opgegeven als welkomgezin maar niemand kan me vertellen hoe lang ik hier zal blijven en waar ik achteraf naartoe moet. Het hoofd van AFS zei dat ik hier een maand zou blijven, apa wegt dat we wel zullen zien en ama zegt een of twee maanden. Ze hebben alvast twee schappen leeggemaakt zodat ik mijn spulletjes in de kast kan leggen en dat is dat. Maar laat ik zeggen dat twee schappen echt niet genoeg is voor de hoeveelheid kleren en toiletgrief en medicijnen en boeken die ik bij heb! Er is ook nergens anders plaats om dingen te leggen. Er is geen ruimte voor een nachtkastje en dus sukkel ik maar wat met mijn lenzengrief en mijn dagboek enzo.

Qua kleren mag ik op straat enkel lange broeken of rokken tot over de knie dragen en T-shirts met mouwen. En dat terwijl het hier gigantisch heet en drukkend is! Gisteren moest ik met de trein naar school om wat papierwerk in orde te maken en het was heet! Natuurlijk hielp het ook niet dat de trein overvol stond (zitten is geen optie) zelfs al hadden we een ticket voor eerste klas. Ik zou graag indische kleren dragen die veel lichter van stof zijn dan het jeans dat ik bij heb maar de jongeren dragen dat niet echt. Ze denken allemaal dat het veel cooler is om westerse kleren te dragen. Op de honderden jongeren die ik gisteren heb zien rondlopen waren er maar twee die indische kledij droegen. Op straat zie je veel neer mensen in indische kledij maar dat zijn dan 20igers of ouder.
Ik ga sewes met ama mee naar haar kleermaker en daar ga ik eens rondzien voor iets voor mezelf. Als ik het niet kan aandoen om naar school te gaan dan doe ik het wel aan om hier in Bombay rond te lopen.

Het belangrijkste is dus dat ik nog niet ziek ben, er vandaag hier thuis wel wc-papier was, ik gisteren het middagmaal echt niet lekker vond maar het avondeten wel, dat ik met mijn vingers moet eten en dus meedogenloos mijn gitaarnagels heb afgeknipt (voor het eerst in ik weet neit hoeveel jaar), het gezin echt aardig is en dat ik mij aan het aanpassen ben in properheidsstandaard. Ook doe ik mijn best om te wennen aan het chaotische verkeer maar vaak ben ik nog niet op straat geweest dus dat zal nog wel even duren. Het is ook allemaal zo veel om te onthouden. Alle straten, wegen en treinstations lijken op elkaar !!

Ik hoop dat ik snel bijleer!

XX

mijn eerste bericht in india

oke, eerst en vooral : het toetsenbord is hier anders dus typen kost heel veel moeite en er zullen veel fouten in staan!
Er is de afgelopen dagen al zoveel gebeurd dat ik gewoon niet weet waar te beginnen! Pffff

Vandaag is mijn eerste dag in mijn gastgezin en mijn eerste dag in Mumbai. De voorbije dagen zat ik in het AFS-orientatiekamp in New Delhi.

Ik zal beginnen in het begin, en dat is bij mijn aankomst hier in India. We moesten superlang vliegen en uiteindelijk kwamen we midden in de nacht aan in Delhi. Local time was ongeveer 7 uur smorgens. Alles ging goed, ik raakte door de douane en de paspoortcontrole zonder problemen en ook mijn bagage is niet verloren gegaan. Ik wisselde wat euros o; in roepies en daar gingen we! Mijn eerste ervaringen met het indische verkeer. Wel, strepen op de baan betekenen niets!! Je moet gewoon luid tuteren en in het midden rijden. We reden ongeveer 15 minuten in een snikhete auto en paseerde allemaal enge militaire indiers. Het orientatiekamp vond dan ook plaats op militair domein...
We checkten in in het hotel en moesten direct weer naar beneden om te gaan ontbijten. Er waren allerlei vreemde dingen waar ik een beetje van at en gelukkig ook toast, mijn grote steun en toeverlaat. Voorts sliepen we de rest van de dag terwijl meer en meer afsstudenten kwamen binnengedruppelt. We aten nog een paar keer (altijd rijst) en gingen weer slapen. De volgende ochtend was iedereen er en begon de orientatie. saai!! echt niet leuk! Altijd luisteren naar speeches en regeltjes die zo ontmoedigend waren dat vele al direct terug naar huis wilden. Vooral de Duitsers misten hun vriendjes en weigerden ook maar een woord Engels te praten met de rest van ons. Hoewel dat enkel van de meisjes gezegd kan worden. Ik maakte kennis met een emmerdouche : je vult een emmer met water en kapt die over je heen en je bent gewassen.
We kregen elke dag als dessert een soort van ijs en vanaf de derde dag begon ik sommige dingen echt lekker te vinden! Ik had nooit echt honger en voelde me niet ziek.

Mijn gastvader was een van de vrijwilligers daar en dus leerde ik hem al vrij snel kennen. Hij is klein, kleiner als ik maar heel open en grappig. Hij praat wel heel snel in dat taaltje dat Indiers Engels noemen waardoor ik hem moeilijk kon verstaan.

Shit, ik zit in een internetlokaal op mijn toekomstige school en ze gaan sluiten!! Nog heel snel ; gezin aardig, huis klein en vuil, eten was veel lekkerder op kamp en geen wc-papier.

Ik schrijf vanavond meer en dan lees ik mijn mailtjes die ik hier niet kan openen!

Exotische groetjes vanuit India!!!