Gelukkige verjaardag mama!!
Spijtig dat mijn dag hier niet zo gelukkig is. Ik werd vanochtend wakker met een gigantisch opgezwollen rechter oog dat ik bijna niet open kreeg. Na het uit te wassen ging het al wat beter maar het voelde alsof het in brand stond en ik kon helemaal geen licht verdragen. Ik had oogdruppels van thuis mee dus nadat ik die er in had gedaan en nog twee uur had geslapen ging het al wel wat beter. Maar toen moesten we gaan ontbijten, het is trouwens Arvinds verjaardag vandaag, en stonden ze er natuurlijk op dat ik naar een oogarts ging. En oogartsen zitten hier in ziekenhuizen dus moest ik naar het ziekenhuis. En amai!! Wat voor ziekenhuis was dat! Ik voelde mij er echt niet gerust in!! Ik bedoel, wij kwamen daar binnen, heel de lobby bestaat uit golfplaten en een tempel en een standbeeld van Gandhi. Dat was al even slikken! Vooral de golfplaten dan!! Ook moesten we op voorhand betalen, voor je de dokter zelfs nog maar gezien had!! We hadden een afspraak om 10 uur en ik denk dat we rond 11 uur binnenmochten, viel nog redelijk goed mee. Maar jezus, diee dokter!! Echt zero communicatieskills. Ik moest daar ineens op een tafel gaan liggen dus ik al van ja maar nee, het is mijn oog! En die verpleegsters maar knikken terwijl ze zo'n wit laken over mij legden en watjes in mijn oren staken.
Het is nodeloos te zeggen dat ik er echt niet gerust in was!! En dan kwam ineens de dokter boven mij hangen met al zijn 5 hulpjes want ze gingen mijn ogen uitwassen. Maar ik had mijn bril niet op dus ik kon helemaal niks zien! En plots zie ik zo een superlange naald op mij afkomen. Ik al van hola!! Wat is dit!? Gelukkig was het geen naald maar gewoon een hele lange druppelteller of iets dergerlijks waarmee ze isobetadine in mijn oog spoten. AUW!!!! Dat pikte echt gelijk zot!! Dus ik lag daar van, oke, ademen!! Het komt wel goed. Gewoon ademen! Gingen ze mijn andere oog ook nog doen. Om zeker te zijn. Echt pijnlijk! En achteraf kon ik zeker niks meer zien want alles was wazig en mijn ogen stonden in brand. En dan schenen ze ineens met twee tegelijkertijd van verschillende kanten in mijn ogen. 'Look in the light.' Ofcourse!! Alsof dat mogelijk was!! Ik voelde mij echt alsof ik bijna ging flauwvallen ofzo en dan moest ik nog in twee lichten tegelijkertijd zien!! En achteraf zeiden ze doodleuk dat ik terug in de stoel mocht gaan zitten. Alsof ik die nog kon vinden!!
Blijkbaar is Mumbai dus een vuilere plaats als Belgie (nee, serieus???? Dat ik daar nog niet opgekomen was) en ik mag niet meer met mijn handen aan mijn ogen komen maar hij zat wel met zijn handen in mijn ogen!! Ik vond dat allemaal maar superpijnlijk en onnodig. Als ik een oogontsteking heb, kan je daar dan niet gewoon met een lichtje in schijnen en mij wat oogdruppels voorschrijven?? Moeten ze echt uitgewassen worden met isobetadine waarbij ze zo uw ooglid omplooien en allerlei druppels in uw oog doen?? Nu heb ik vier verschillende soorten oogdruppels, waaronder 1 SOS-oogdruppel voor als de pijn echt teveel wordt en een zalf om er 's avonds in te doen EN pillen!! Voor een simpele oogontsteking! Voor ik naar de dokter ging voelde het veel beter aan dan nu! Dat verklaart dus waarom ze op voorhand moesten betalen! Man, man,, en hij had er ook nog iets op tegen dat ik naar Bangalore ging! Want ik moest binnen de vijf dagen terugkomen en Bangalore was zelfs nog erger dan Mumbai. Nu moet ik dus pas over 14 dagen terug en tot die tijd moet ik mijn bril ophouden. Pfff! En nu moet ik straks ook nog 24 uur in een trein met airconditioning zitten, iets waar ik sowieso al droge en geirriteerde ogen van krijg!
Ik wil echt niet terug gaan!!!
vrijdag 30 januari 2009
vrijdag 23 januari 2009
Ik treur nog steeds om het verlies van mijn gsm. Het is gewoon zo stom! En ik begin de gevolgen ervan te merken! Ik moest deze morgen om 6 uur op staan om naar school te gaan en het alarm van mijn oude gsm ging gewoon niet af seg!! Of misschien ging het wel af maar was het zo stilletjes dat ik er niet van wakker werd. In ieder geval, ik werd pas wakker toen Lucy's alarm afging om 8 uur waarduur ik de beide lectures die ik vandaag had gemist heb.
De tegenslagen van donderdag waren daarna trouwens nog niet gedaan!! Nadat ik dat blogbericht geschreven had begon ik toch maar aan mijn taak voor AIC. Ik dacht dat het mijn gedachten wat zou afleiden. Bovendien had ik alle informatie al opgeslagen, ik moest er gewoon nog een tekst van maken. Dat ging best nog vlotjes eens ik begonnen was en dus na een uur of 2 wou ik de tekst afprinten. Dus ik zoek naar de printer, plug hem in enzo (ze waren er hier van overtuigd dat hij niet werkte maar hij werkte dus wel, de Magic Touch van Eugenie!) en print alles af. Allemaal goed en wel, dus ik buk mij om de stekker van de printer uit het stopcontact te trekken. Nu, het was een Indische stekker met drie plugs in plaats van 2 waardoor die veel steviger in het stopcontact zit en om het stopcontact te bereiken moet je al behoorlijk lenig zijn dus ik wil de stekker uitttrekken, schiet er toch wel iets in mijn nek zekers! Ik heb dus vrijdag met een stijve nek mijn presentatie gegeven. Al een geluk kon ik hem toen al terug recht houden, donderdagavond liep ik met een scheef hoofd rond.
Een positief punt is wel dat iedereen zei dat de presentatie goed was (mijn Engels is vloeiender dan ik zelf had gedacht!) hoewel ze niets van de wiskundige voorbeelden snapten die ik gaf. Vierkantswortels was duidelijk te hoog gegrepen. Ik heb er ook wel een hele avond moeten over nadenken, maar dat was omdat het in woorden stond in wiskundig Engels. En de regel was ook vreemd. Maar ik vond het best plezant om daar zo over na te denken. Vreemd genoeg!
Oh en nog een lichtpuntje in de duisternis is dat ik misschien een hindi-leraar gevonden heb. Eindelijk! Hij komt sewes langs om te overleggen wat ik juist wil studeren en te onderhandelen over de prijs. Het is maar goed dat ik hem naast mijn gsm-nummer ook de thuistelefoonnummer gegeven had want anders was ik de kans op hindilessen ook kwijt geweest! Grr, en het is ook een geluk dat Arvind thuis is! Ik maakte de afspraak met de Hindi-leraar bijna een week geleden en Henna had gezegd dat het goed was en ze thuis zou zijn. En nu wil ze natuurlijk plots ergens naartoe. Ach ja, het is niet alsof ik dat niet alleen zou aankunnen maar hij vroeg er speciaal naar om mijn mama te ontmoeten. Ik vraag me af hoe oud dat hij denkt dat ik ben! En hoe Indisch?? Hoewel nee, ik vertelde dat ik een exchange student was. Vreemd! Maar ik hoop dat hij meevalt!
Oh en mama, die kooklessen komen er misschien ook nog van!! Zuid-Indisch wil ik niet leren want dat wil ik het eerste jaar zeker niet meer eten maar Noord-Indisch is verrukkelijk! En 1 van mijn vrienden zei dat ze iemand kent die zo'n lessen gevolgd heeft dus wie weet trakteer ik jullie in vier maanden wel op taandoori chicken en butter naan! Of butter chicken en tandoori naan! Mmmmhhhhhhhh
De tegenslagen van donderdag waren daarna trouwens nog niet gedaan!! Nadat ik dat blogbericht geschreven had begon ik toch maar aan mijn taak voor AIC. Ik dacht dat het mijn gedachten wat zou afleiden. Bovendien had ik alle informatie al opgeslagen, ik moest er gewoon nog een tekst van maken. Dat ging best nog vlotjes eens ik begonnen was en dus na een uur of 2 wou ik de tekst afprinten. Dus ik zoek naar de printer, plug hem in enzo (ze waren er hier van overtuigd dat hij niet werkte maar hij werkte dus wel, de Magic Touch van Eugenie!) en print alles af. Allemaal goed en wel, dus ik buk mij om de stekker van de printer uit het stopcontact te trekken. Nu, het was een Indische stekker met drie plugs in plaats van 2 waardoor die veel steviger in het stopcontact zit en om het stopcontact te bereiken moet je al behoorlijk lenig zijn dus ik wil de stekker uitttrekken, schiet er toch wel iets in mijn nek zekers! Ik heb dus vrijdag met een stijve nek mijn presentatie gegeven. Al een geluk kon ik hem toen al terug recht houden, donderdagavond liep ik met een scheef hoofd rond.
Een positief punt is wel dat iedereen zei dat de presentatie goed was (mijn Engels is vloeiender dan ik zelf had gedacht!) hoewel ze niets van de wiskundige voorbeelden snapten die ik gaf. Vierkantswortels was duidelijk te hoog gegrepen. Ik heb er ook wel een hele avond moeten over nadenken, maar dat was omdat het in woorden stond in wiskundig Engels. En de regel was ook vreemd. Maar ik vond het best plezant om daar zo over na te denken. Vreemd genoeg!
Oh en nog een lichtpuntje in de duisternis is dat ik misschien een hindi-leraar gevonden heb. Eindelijk! Hij komt sewes langs om te overleggen wat ik juist wil studeren en te onderhandelen over de prijs. Het is maar goed dat ik hem naast mijn gsm-nummer ook de thuistelefoonnummer gegeven had want anders was ik de kans op hindilessen ook kwijt geweest! Grr, en het is ook een geluk dat Arvind thuis is! Ik maakte de afspraak met de Hindi-leraar bijna een week geleden en Henna had gezegd dat het goed was en ze thuis zou zijn. En nu wil ze natuurlijk plots ergens naartoe. Ach ja, het is niet alsof ik dat niet alleen zou aankunnen maar hij vroeg er speciaal naar om mijn mama te ontmoeten. Ik vraag me af hoe oud dat hij denkt dat ik ben! En hoe Indisch?? Hoewel nee, ik vertelde dat ik een exchange student was. Vreemd! Maar ik hoop dat hij meevalt!
Oh en mama, die kooklessen komen er misschien ook nog van!! Zuid-Indisch wil ik niet leren want dat wil ik het eerste jaar zeker niet meer eten maar Noord-Indisch is verrukkelijk! En 1 van mijn vrienden zei dat ze iemand kent die zo'n lessen gevolgd heeft dus wie weet trakteer ik jullie in vier maanden wel op taandoori chicken en butter naan! Of butter chicken en tandoori naan! Mmmmhhhhhhhh
donderdag 22 januari 2009
Amai, ik ben echt kwaad. Gewoon zo .... rrrr... ik zou wel iemands nek kunnen omvringen, echt!! Godverdomme!!
Ik kwam vandaag extra vroeg naar huis omdat ik morgen een presentatie heb en ik die nog moet voorbereiden. Natuurlijk kwam de bus weer niet opdagen, geen verrassing hier. Na een uur saai te staan wachten, samen met 1 van mijn vrienden die met dezelfde bus naar huis gaat kwam ze dan eindelijk, druk bevolkt maar ja, het is dan ook Bombay. Nu goed, ik had voordien nog een smsje naar Lucy gestuurd dus mijn gsm zat veilig in de zak van mijn jeans. En niet mijn oude, totaal kapotte gsm maar de nieuwe supercoole gsm die ik zaterdag in Andheri gaan halen was. Dus, ik stap samen met dat meisje op de bus. We moeten rechtstaan, maar ook dat isgeen verrassing. De haltes daarna blijft er maar kei veel volk bij opstappen en het was al kei heet in de bus. Van al het volk dat opstapt is 80% mannelijk en de weinige vrouwen die opstappen zijn oftewel collegestudenten of jonge schoolmeisjes met hun mama's. Ik was dus omringt door mannen en het meisje dat ik kende stond achter mij, met haar rug naar mij. Nu, rechtstaan in een Indische bus betekent constant geschommel en gezwier en mensen die hun gewicht kwijtraken en tegen je aanbotsen en ook mensen die hun gewicht goed bewaren maar toch nog steeds tegen je aanbotsen, kwestie van het blanke meisje dat in een bus reist toch eens aan te raken. Maar ik ben nu ook niet van de domsten en ik slaag gewoon terug. De busrit verliep al bij al nog goed. Ik verloor mijn evenwicht niet, wat toch een prestatie is. En ik stapte af aan de juiste halte en al. Ik moest zelfs niet springen want de bus stond toch stil in het verkeer. Dus ik stap af en wil mijn gsm checken om te zien hoe laat het is en of ik nog tijd heb om langs de winkel te gaan voor sap en mijn telefoon is weg. Mijn gloednieuwe, supermooie GSM vol liedjes en foto's van mansi's (een van mijn vrienden) verjaardag dinsdag. Dus ik loop terug naar die bus, hopend (maar al wetend dat het ijdele hoop is) dat hij daar nog ergens te vinden is en roep naar mijn vriendin op de bus of ze mijn gsm ziet maar helaas. De telefoon is weg. Gestolen. En hij kan niet gewoon uit mijn zak gevallen zijn. Gsms vallen niet uit zakken als je rechtstaat! Dus ik wandel snel naar huis, denkend dat ik naar mijn telefoon kan bellen om te onderhandelen met de ontvoerder van mijn nieuwste aanwinst. Rarara, de telefoon was bezet. Nog ik, nog Henna raakt erdoor. Verslagen heb ik dus maar naar Vodafone gebeld dat ze de Simkaart moeten blokkeren. Voor mezelf maakt het niet zoveel uit want de telefoon is Prepaid dus het geld dat erop stond ben ik kwijt maar ik gun het de stelers niet om ook nog op mijn kosten naar hun mama te bellen!
En na dit alles wordt er van mij ook nog verwacht dat ik een paper ga schrijven over the influence of jainism on mathematics! En oefeningen maak op de subjonctif.
Misschien is het maar goed dat ik gisteren heb ontdekt dat ik nog maar 4 weken school heb (+ de tien dagen dat ik naar Bangalore en Tanjore ga voor een trouw) en daarna zijn het al examens en zit mijn jaar erop. Of toch mijn schooljaar.
Hoewel nee, ik vind het nog altijd schokkend dat het al zo dichtbij is gekomen. Ik ben gewoon pissed op al die rottige mannelijke busnemende Indiers die mijn telefoon gepikt hebben! Waarom niet mijn oude kapotte gsm pikken?? Die zat de voorbije 6 maanden in mijn zak. Waarom nu? Denk aan wat voor invloed dit zal hebben!! Ik heb geen wekker meer, geen horloge meer, kan geen smsjes meer sturen en kan niet meer bellen als ik na school ergens heenga en later dan normaal thuis ga zijn. Niet dat zij onthouden wanneer ik gewoonlijk thuiskom maar nu ik niet meer potentieel bereikbaar ben zal je wel zien hoe bezorgd Henna weer wordt! En het was zo'n schattige gsm!
Pfff, hoe kan ik me nu in godsnaam concentreren op jaina wiskunde?
maandag 19 januari 2009
Foto's van de kerstvakantie
De eerste keer dat ik mijn gastbroer zag!! ik heb er maar een minuutje mee kunnen praten omdat er mensen stonden te wachten maar hij leek echt wel vriendelijk. Bovendien had ik er medelijden mee!! Urenlang moesten zij daar zo staan en handjes schudden met iedereen, duizendkeer dezelfde gelukswensen horen en glimlachen voor foto's... Ik ben blij dat we in Belgie niet zo'n traditie hebben!De receptie zelf was leuk. De hele AFSbende was er en het was minder traditioneel dan de andere parsi-feesten waar ik naartoe ben geweest. Het eten was een buffet in plaats van dat er geserveerd word op bananenbladeren en er was zelfs dessert anders dan kulfi! (kulfi is de indische versie van ijs. Eens je eraan gewend bent valt het wel mee)
Ooh!! Dit was in Delhi, diep in de moslimbuurt, bij een vriend van Henna. We kenden de weg niet en dus stuurde hij 1 van zijn hulpjes die ons de weg wees door voor onze auto naar het restaurant toe te joggen. En het eten!! Mmmmh, het lekkerste dat ik ooit at!! Ongelooflijk! We aten tandoori chicken, dat ik kip geroosterd op kolen in een speciale manier en gemarineerd met masala (kruidenmix). Het water loopt me nog altijd de mond in door er gewoon aan te denken!De drie mannen vanachter links waren obers in het restaurant, naast heb staat de eigenaar en vriend van Henna en daarnaast staan Jojoma en Mamiji, de mensen waarbij we verbleven in Delhi. En zoals je ziet zijn we allemaal warm ingeduffeld want het was koud!!
Dit is ook in Delhi, de ochtend na het nieuwjaarsfeestje. Teveel namen om op te noemen en ik ben de helft ook al vergeten maar de jongen naast Arvind, laatste rij, tweede van links was de eerste Indische gothic die ik ontmoet heb en een vrij laffe, als ik eerlijk mag zijn. Maar hij was plezant gezelschap om mee uit te hangen. De jongen laatste rij tweede van rechts is zijn broer die volgend jaar een jaar naar de US wilt en daar aanvraag voor aan het doen is.
Dit is ook in Delhi, de ochtend na het nieuwjaarsfeestje. Teveel namen om op te noemen en ik ben de helft ook al vergeten maar de jongen naast Arvind, laatste rij, tweede van links was de eerste Indische gothic die ik ontmoet heb en een vrij laffe, als ik eerlijk mag zijn. Maar hij was plezant gezelschap om mee uit te hangen. De jongen laatste rij tweede van rechts is zijn broer die volgend jaar een jaar naar de US wilt en daar aanvraag voor aan het doen is. Kan je mij nog vinden??
Dit is voor de ingang van de Taj Mahal. Mooi uitgedost in Silwar Kamiz. In feite moet je als je de Taj mahal wilt betreden je schoenen bedekken met een ziekenhuis-achtig iets maar omdat Lucy en ik slippers aanhadden besloten we op blote voeten te gaan. Wel koud op al dat marmer!
De familie in Fatehpur Sikri (het fatehpur deel).
Birdwatching in Bhorotpur.
Om dat allemaal wat plezanter te maken...
In de wildernis van Bhorotpur...
Een 'snakebird', zo genaamd door zijn lange nek die liljkt op die van een slang!
In de boot op zoek naar de vogels.
Hier zitten we in Shimla. Naast lucy zit Suuju, het dochtertje van de broer van Henna. Mijn nichtje dus! We zaten daar ongeveer een half uur te wachten tot Henna eindelijk klaar was om te vertrekken en toen ze ons zo zag zitten stond ze er nog op om een foto te trekken ook! Vandaar de ietwat geirriteerde blikken.
Dit is Pavan, de Bollywoodstar! De foto is getrokken na het kerstfeestje hier thuis voor we op reis vertrokken.
Ook op het feestje met nog meer familie!
Dit was in chowkidani, mijn allereerste ervaring met tulbands!
Ook in Chowkidani op de kameel! Dit is zowat de beste foto die we hebben, wel jammer want erg goed is hij niet. Maar het is toch een bewijs!! En kameel rijden is superplezant. Een aanrader! Ik hoop dat ik voor ik vertrek de kans krijg om in de woestijn te gaan rondtrekken voor een dag of twee op kameel.
Dit is voor de ingang van de Taj Mahal. Mooi uitgedost in Silwar Kamiz. In feite moet je als je de Taj mahal wilt betreden je schoenen bedekken met een ziekenhuis-achtig iets maar omdat Lucy en ik slippers aanhadden besloten we op blote voeten te gaan. Wel koud op al dat marmer!
De familie in Fatehpur Sikri (het fatehpur deel).
Birdwatching in Bhorotpur.
Om dat allemaal wat plezanter te maken...
In de wildernis van Bhorotpur...
Een 'snakebird', zo genaamd door zijn lange nek die liljkt op die van een slang!
In de boot op zoek naar de vogels.
Hier zitten we in Shimla. Naast lucy zit Suuju, het dochtertje van de broer van Henna. Mijn nichtje dus! We zaten daar ongeveer een half uur te wachten tot Henna eindelijk klaar was om te vertrekken en toen ze ons zo zag zitten stond ze er nog op om een foto te trekken ook! Vandaar de ietwat geirriteerde blikken.
Dit is Pavan, de Bollywoodstar! De foto is getrokken na het kerstfeestje hier thuis voor we op reis vertrokken.
Ook op het feestje met nog meer familie!
Dit was in chowkidani, mijn allereerste ervaring met tulbands!
Ook in Chowkidani op de kameel! Dit is zowat de beste foto die we hebben, wel jammer want erg goed is hij niet. Maar het is toch een bewijs!! En kameel rijden is superplezant. Een aanrader! Ik hoop dat ik voor ik vertrek de kans krijg om in de woestijn te gaan rondtrekken voor een dag of twee op kameel.
Oh shit, ik krijg de andere foto's niet op de site gezet, het blokkeert altijd!! Misschien lukt het me morgen en anders gewoon als ik terug ben he!
Mama informeerde me net dat ik op 13 mei om 7.00pm in Zaventem aankom. Zelf had ik daar nog niks van gehoord. Maar goed, dan moet ik vanaf 1 mei er terug aan wennen om met bestek te eten. Het was echt griezelig! Hier thuis eten we tegenwoordig bijna altijd met onze handen, eventueel met een vork of lepel maar nooit met een mes. En zaterdag avond gingen we uit eten in zo'n sjik restaurant waar ze je allerlei soorten bestek gaven en ik kon me gewoon niet meer herinneren in welke hand je wat houdt!! Het voelde zo onnatuurlijk aan! Creepy! Ik dacht niet dat het iets was dat je zo snel vergeet!
Tot de volgende lading foto's! Moest het internet ooit weer voldoende werken om ze erop te zetten tenminste!!
XX
woensdag 7 januari 2009
Ziekenhuis
2009 begon leuk met de Sari en het trouwfeest en de vakantie en alles maar ondertussen is het al heel wat minder. Zaterdagavond hadden we weer een danceparty en zakte Lucy door haar knie. Eerst zag het er niet zo erg uit. Ze had drie jaar geleden haar ligament gebroken en sindsdien zakt ze soms door haar knie. Ze was wel depressief dat het weer gebeurde want ze dacht er eindelijk vanaf te zijn. Het was 1,5 jaar geleden dat ze er voor het laatst nog was doorgezakt. Maar Arvind was bezorgd dus gingen ze maandagavond naar een dokter. Die zei dat het weer gescheurd was en ze voldoende moest rusten enzo maar om zeker te zijn wilden ze hier nog naar een andere dokter die een MRI nam. Ik ben gisteren heel de avond mee met haar rondgeweest van orthopedist naar ziekenhuis en van scan naar scan. Het was echt deprimerend. Het doet mij ook beseffen hoe snel het wel niet kan omslaan want wat Lucy heeft in haar knie is exact wat ik meemaak met mijn polsen. Ik weet echt niet of ik Lemmens wel aankan en enkel motivatie is niet genoeg. Als het niet gaat dan gaat het niet. Dat zie ik nu bij Lucy wel!! Gisteren was echt een dieptepunt omdat ze zei dat ze naar huis zou gaan als er een operatie nodig was. En het eerste dat de orthopedist zei was dat ze zo snel mogelijk geoppereerd moest worden.
De orthopedist was echt niet sociaal vaardig en het koste ons heel wat vragen voor hij zei dat ze evengoed 10 dagen een brace kan dragen en achteraf zien of ze geen pijn meer heeft. Twee ligamenten zijn gescheurd en ook een muscu-ding en er is een ontsteking en vocht en alles. De operatie is onvermijdbaar. Die moet er van komen maar hij zei dat er geen extra schade zal zijn als ze er nog 4 maanden mee wacht. Als ze na de tien dagen van een 'locked brace' geen pijn meer voelt kan ze voort met de knie maar het kan ook zijn dat het blijft irriteren en dan moet de operatie wel gebeuren. Ik wacht dus in angst af. Als de pijn blijft zit ik hier over twee weken alleen!! Ik zou het zo erg vinden voor haar!
We waren met ons vijven van plan (de vijf AFSstudenten) om de eerste week van februari naar een trouw in Bangalore en ergens dichtbij Channai te gaan. Het beloofde zo leuk te worden!! Maar nu is het allemaal wat duisterder. We hebben gisteren geprobeerd Arvind ervan te overtuigen dat de tickets toch geboekt moesten worden omdat we goede hoop moeten houden dat Lucy beter wordt maar ik weet niet of hij overtuigd was. Ik hoop het maar. Ze heeft nu veel pijn omdat ze die brace moet dragen. Ik snap het wel. Het is zo een locked brace waarbij je knie helemaal recht is en je ze niet kan bewegen. Als ze de brace aanheeft gaat het wel maar vanaf het moment dat de brace uitgaat... Bij mij was dat net hetzelfde toen ik de brace droeg. Vanaf het moment de steun van de brace weg is heb je plots kei veel pijn.
Maar goed, ze zit hier nu al drie dagen thuis, altijd te slapen en soms wat rond te wandelen. Ik moest eigenlijk deze week elke namiddag in school aan een project werken maar ik heb het al altijd laten schieten omdat ik zo met haar meevoel!!! En het is echt niet goed om hier altijd binnen opgesloten te zitten. Morgen heb ik geen college, waarom weet ik niet (oh my, Henna is hier in de hoorn aant roepen terwijl de telefoon nog steeds aan het afgaan is. Slim!) en dus ben ik haar aan het overtuigen mee iets te gaan doen. Ze heeft er duidelijk geen zin in maar hopelijk is ze tegen morgevroeg overtuigd. Dan kunnen we shake shake fries gaan eten!! Ik denk dat ik jullie daar nog over vergeten te vertellen ben!! Echt een grappige indische uitvinding van MacDonalds : frietjes met masala!! Het toppunt vind ik toch wel, spicy fries! Maar ontzettend lekker. Je krijgt de frietjes en een pakje masala en een MacDonald bag and shaken maar! Ja, ik denk dat dat haar wel zal opvrolijken!
Duim er maar voor dat alles goed gaat met Lucy na 10 dagen en dat Natasha eindelijk ophoudt met zo irritant te zijn!!! Dat zou het leven mooi maken!
XX
De orthopedist was echt niet sociaal vaardig en het koste ons heel wat vragen voor hij zei dat ze evengoed 10 dagen een brace kan dragen en achteraf zien of ze geen pijn meer heeft. Twee ligamenten zijn gescheurd en ook een muscu-ding en er is een ontsteking en vocht en alles. De operatie is onvermijdbaar. Die moet er van komen maar hij zei dat er geen extra schade zal zijn als ze er nog 4 maanden mee wacht. Als ze na de tien dagen van een 'locked brace' geen pijn meer voelt kan ze voort met de knie maar het kan ook zijn dat het blijft irriteren en dan moet de operatie wel gebeuren. Ik wacht dus in angst af. Als de pijn blijft zit ik hier over twee weken alleen!! Ik zou het zo erg vinden voor haar!
We waren met ons vijven van plan (de vijf AFSstudenten) om de eerste week van februari naar een trouw in Bangalore en ergens dichtbij Channai te gaan. Het beloofde zo leuk te worden!! Maar nu is het allemaal wat duisterder. We hebben gisteren geprobeerd Arvind ervan te overtuigen dat de tickets toch geboekt moesten worden omdat we goede hoop moeten houden dat Lucy beter wordt maar ik weet niet of hij overtuigd was. Ik hoop het maar. Ze heeft nu veel pijn omdat ze die brace moet dragen. Ik snap het wel. Het is zo een locked brace waarbij je knie helemaal recht is en je ze niet kan bewegen. Als ze de brace aanheeft gaat het wel maar vanaf het moment dat de brace uitgaat... Bij mij was dat net hetzelfde toen ik de brace droeg. Vanaf het moment de steun van de brace weg is heb je plots kei veel pijn.
Maar goed, ze zit hier nu al drie dagen thuis, altijd te slapen en soms wat rond te wandelen. Ik moest eigenlijk deze week elke namiddag in school aan een project werken maar ik heb het al altijd laten schieten omdat ik zo met haar meevoel!!! En het is echt niet goed om hier altijd binnen opgesloten te zitten. Morgen heb ik geen college, waarom weet ik niet (oh my, Henna is hier in de hoorn aant roepen terwijl de telefoon nog steeds aan het afgaan is. Slim!) en dus ben ik haar aan het overtuigen mee iets te gaan doen. Ze heeft er duidelijk geen zin in maar hopelijk is ze tegen morgevroeg overtuigd. Dan kunnen we shake shake fries gaan eten!! Ik denk dat ik jullie daar nog over vergeten te vertellen ben!! Echt een grappige indische uitvinding van MacDonalds : frietjes met masala!! Het toppunt vind ik toch wel, spicy fries! Maar ontzettend lekker. Je krijgt de frietjes en een pakje masala en een MacDonald bag and shaken maar! Ja, ik denk dat dat haar wel zal opvrolijken!
Duim er maar voor dat alles goed gaat met Lucy na 10 dagen en dat Natasha eindelijk ophoudt met zo irritant te zijn!!! Dat zou het leven mooi maken!
XX
maandag 5 januari 2009
Prettig Nieuwjaar!
Gelukkig 2009!! Ik ben van gisteren 23.00 's avonds terug thuis en was vandaag dus kapot. We sliepen rond middernacht en ik moest er om 6 uur al terug uit dus dat was best hard. En na school moest ik eigenlijk blijven om aan een project te werken maar ik had het excuus van de sitarleraar die kwam dus ben ik naar huis gegaan. Sitarles is wel veel intensiever dan wat project dan ook maar het is ook 1000 keer leuker!
Vorige week maandag, nee eigenlijk twee weken geleden maandag, de 22e december vertrokken we met het vliegtuig naar Delhi. Inpakken was een catastrofe want ik had helemaal geen warme broeken. Ik draag hier altijd ali-baba's of harempants ofzo dus moesten we eerst nog jeans gaan kopen. En we hadden ook truis nodig. Ik had van thuis maar 1 golfje meegenomen en drie zomerse truitjes want in Belgie had ik daar altijd genoeg mee. Dus kochten we allemaal een trui en ik had mijn warme flies ook nog. Geen haar op mijn hoofd dacht dat ik het werkelijk koud zou hebben. Ik bedoel, het was zeker niet kouder dan Belgie!! En daar heb ik het al zelden koud. Maar goed, we vertrokken dus naar het vliegveld en zaten twee uur in het vliegtuig om ons daarna te reppen naar de plaats waar we de bus naar Shimla zouden nemen, dat ongeveer een uur weg was. Gelukkig vertrekt in India zelden iets op tijd dus haalden we de bus nog. Het duurde wat langer dan gepland en we waren rond 7 uur 's ochtends in Shimla. Ik wat nog steeds met mijn trui en sjaal maar vond het toch best koud dus in de auto dook ik mee onder de jassen van de anderen. Alhoewel het nog donker was viel de schoonheid van Shimla me meteen op. Het uitzicht is er geweldig!! We bleven er bij Henna's jongere broer die een protestantse priester is en zijn vrouw en twee kleine kindjes. Riju was 1,5 en Suju 4. Vooral Riju was schattig. Het was echt een bolletje!! En helemaal in het knalroos. Ik denk dat hij de kleertjes van zijn oudere zus aanhad. Ik zal de foto's later laten zien. Het was echt een schattig kindje! Vooral als hij lachte.
Ondertussen vond ik het al best koud en ik had mijn warme flies al over mijn trui aangedaan en zat diep weggedoken in de sjaal te bibberen. Zo bleef het voor de volgende twee dagen. Onze voeten waren constant bevrozen en we zaten meer te klappertanden dan wat anders.
Indiers verwarmen hun huizen dus niet. Zelfs hotels kennen het principe niet! Het is er nog kouder dan buiten want buiten schijnt de zon overdag en dan is het heel aangenaam en wij gingen er ook altijd wandelen dus dan is het plezante koude. Maar binnen! Ik graakte er echt niet aan gewend. Maar toch had ik er een geweldige tijd gewoon omdat de mensen zo vriendelijk waren. Vooral de vrouw van Henna's broer. Ze was zo lief!! Zoals een echte mama hoort te zijn. Henna staat echt in een schril contrast met haar. Ze wou echt het beste voor Lucy en mij en is met ons gaan winkelen en alles. Echt geweldig. Toen we weggingen gaf ze ons zelfs kerstcadeautjes! We vertrokken op kerstavond weer terug naar Dellhi maar iedereen had veel liever gebleven want ze waren zo lief! De rit terug naar Delhi was echt hels. HEt was ijs en ijskoud in de bus en ik zat te bevriezen met een dikke trui en flies en twee sjaals en een kap. Bovendien had ik ook nog Lucy's jas over mij liggen. Echt niet te doen. Ik had het nog nooit zo koud gehad!! Maar ja, je moet dat begrijpen. Wij zijn in 1 nacht van boven de 30 graden naar rond de 5 graden gegaan! Dat is ook niet de normale gang van zaken!
In Delhi bleven we alleen op kerstdag wat echt niet voelde als kerstmis. Het enige wat we hebben gedaan is kou geleden en lekker hebben gegeten 's avonds. Maar ik kon er allemaal wel tegen want de volgende dag gingen we naar Jaipur!! Mijn droombestemming! En het was echt zo geweldig als ik me had voorgesteld. Het is een typische Indische stad. Het is er vuil, het verkeer is chaotisch, sommige plaatsen stinken zo hard en zitten zo vol vliegen dat je een sjaal voor je mond moet houden maar de mensen zijn kleurrijk en je vindt er niemand in westerse kledij, enkel de toeristen. Je vindt er over het algemeen ook niet veel vrouwen op straat, meer mannen maar er is leven. Geweldig mooi leven. En de gebouwen zijn fantastisch!! De hawa mahal of paleis van de wind, the city palace, the Amer Palace (dat is hetgene dat jij bedoelde tante wis, waar je met een olifant naartoe kan gaan. Je kan ook wandelen of met de auto gaan. Wij zijn er met de auto heen gegaan omdat de olifant heel duur was en Henna de klim niet zag zitten.) En zoveel meer!! Op de laatste dag zijn we ook naar Janter Manter geweest. Dat is een oude plaats waar er allemaal instrumenten staan waarmee ze vroeger de stand van de zon meten om het uur te weten en het zonneteken onder welk je geboren was enzo. Echt heel interessant. Ook in Jaipur zijn we op een avond naar Chowkidani geweest. Dat is een echte aanrader. Het is een dorpje, heel toeristisch wel maar eerder voor Indische toeristen waar er gedanst wordt, traditioneel eten wordt gekookt, we op een kameel hebben gereden voor de superlage prijs van 10 roepie,.. De inkom is wel 500 roepies maar toch zit het er vol met Indiers en heb ik er geen enkele blanke toerist gezien. Echt een hele mooie en leuke plaats, zij het wel totaal opgezet.
Na Jaipur gingen we naar Bhorotpur waar er een nationaal park is befaamd om zijn vogels. De vogels waren inderdaag wel leuk maar ik had er na een uur toch wel genoeg van. Ik bedoel, het zijn altijd dezelfde volgels!! En het is niet alsof er af en toe een voorbij vloog, ze zaten overal!! We zijn er in totaal vijf uur geweest zonder ontbijt of lunch!! Het enige wat we kregen was chai (thee, waar ik geen zin in had) en kurkure chips (die ik wel opgegeten heb :D ) Op het einde nam de gids ons ook nog langs een omweg om slangen te zien. Van die dikke wurgslangen die daar dus blijkbaar overal hollen hebben. Nu niet meteen een leuke gedachte maar het was wel cool dat ik nu echte wilde slangen gezien heb. Twee sliepen, waar ik foto's van heb. De overige twee waren zeer zeker wakker maar slidderden in hun hol voor we er een goed beeld van konden krijgen.
Daarna hadden we nog een verrukkelijke noord-indische maaltijd in ons hotel en gingen we weer op weg naar Agra. Van Bhorotpur naar Agra is maar 1,5 uur en onderweg zijn we gestopt bij Fatehpur Sikri. WAAUUUW zo'n mooie plek! Fatehpur is weer een paleis maar heel mooi en fascinerend, gebouwd voor een koning die 3 vrouwen had, een moslim vrouw, een hindu vrouw en een christelijke vrouw omdat hij geloofde dat alle 3 godsdiensten gelijk waren en dus ook gelijk behandeld moesten worden. De koning zelf was moslim van geboorte. Daar vlak naast ligt Sikri, de moskee waar iedereen heengaat om een wens te doen. Je moet natuurlijk je hoofd wel bedekken vooraleer je binnenmag en eens binnen hebben we vanalles geofferd en daarna mocht je een wens doen. Je had een draadje dat je moest vastknopen en dat je wens symboliseerde. Echt leuk!! Door al het vogels kijken kwamen we daar wel vrij laat aan zodat we niet veel daglicht meer hadden en toen we uit de moskee kwamen was zelfs de grote poort al gesloten! Daar stonden we, met onze blote voeten op de koude steen en niet in staat de poort door te gaan waar onze schoenen stonden! Ik vond het best wel grappig. Ik zag niet in waar de anderen zich druk over maakten. Onze gids riep direct de juiste mensen om de poort open te maken en onze schoenen waren er nog allemaal. We arriveerden rond 9 uur 's avonds in Agra waar we snel iets aten en ons bed inkropen. Het was de eerste vroege avond in dagen! Hoewel het na de warme douches en het avondeten alweer 12 uur was vooraleer we sliepen. De volgende ochtend was het eerste dat ze zagen natuurlijk de Taj Mahal. Het is zo unfair!! Indiers betalen 10 roepies inkom en buitenlanders 750!!! En ik had mijn kaart en alles om te bewijzen dat ik hier woon maar nee, ben je blank dan betaal je! Ach ja, het was het waard. De Taj is echt bijzonder om te zien. Het was niet zo wit als ik me had voorgesteld maar veel groter dan ik gedacht had! En !! Iets waar wij als Belgen trots op horen te zijn!! In de versieringen in de wand is er Belgische onyx gebruikt, en nog niet zo'n klein beetje!! Dus in zekere zin hebben ook zij Belgen bijgedragen tot de pracht van de Taj Mahal. Geeft je dat geen nationalistisch gevoel?? :D
Achteraf bezochten we nog Agra Fort dat bijna exact hetzelfde is dan Delhi fort maar Delhi fort is groter en in slechtere staat. Ik heb beide gezien en ik verkies de mooiheid van Agra fort boven dat van Delhi maar in dat van Delhi is er nog altijd een bazaar zoals in de oude tijd, wat echt leuk was! Ze zijn dus gelijken. Als je de kans hebt moet je ze gewoon allebei gaan bekijken!
Voorts hebben we in Delhi het huis van Gandhi gaan bekijken en van Nehru en Indira Gandhi en we zijn ook heel eventjes gaan winkelen maar niet erg lang want er was geen tijd. Het leukste winkelen deden we in Jaipur en in Shimla. Oudjaar vierden we met familie van henna, het was best een leuk feest. Veel leuker dan verwacht en op 2 januari waren we hier terug voor enkele uurtjes om ons klaar te maken voor de trouw van Pilloos zoon. We waren drie uur te laat, rarara door wie maar het gaf allemaal niet. Pilloo was niet blij maar tja en ik droeg voor de eerste keer een sari!!! Het was eigenlijk best confortable en ik voelde mij als een prinses in al die stof rond mij! Het was geen felle kleur, wat ik graag gehad had, eerder zowat het blauw van mijn ogen wat mensen vonden dat me goed stond. Tja, het was een geschenk van Pilloo dus ik had niet veel keuze!! Ik denk dat ik nog eens met Amma (gastmoeder van eerste gezin) ga gaan winkelen. Ik hou van de kleren die zij draagt! Altijd felle kleuren en leuke stijl. Nu ja, we zijn een 2 tal uur op de trouw gebleven en daarna was het gedaan. Voor middernacht zelfs!! Dus zijn we terug naar huis gekomen en beleefde ik het plezier van netjes 6 meter zijde op te vouwen. Onmogelijik!! Maar goed. De volgende ochtend vertrokken we weer naar Mudisland, een plaats net buiten Bombay waar Arvinds bedrijf een buitenshuis heeft waar we eerst een dag relaxten (maar niet heus. we moesten stilzitten voor 5 uur en luisteren naar slechte hindi-moppen) Er was wel een zwembad waarin ik en Lucy hebben gezwommen en het was vlak aan het strand. Natuurlijk liep ik daar direct heen toen we aankwamen en stond ik daar te genieten met mijn voetjes in het water waarop Henna nog eens boos werd want het is te gevaarlijk om met je voeten in de zee te staan. Ik vond het een beetje vreemd dat ze dat vond maar goed, Lucy wou er toch niet ingaan omdat ze het water te vies vond en er was een mooi maar koud zwembad dus hebben we ons daar ingezet! Plezant plezant! Het enige dat ik miste was een drankje in de hand!!
De volgende dag was er een doodsaaie AFS-orientatie voor de terugkomers van Indiers die 2 weken naar Japan waren geweest. Wij waren verplicht daarbij te zijn, echt overbodig en saai!! Het is het dus niet waard om daar nog over uit te breiden. Het zou een veel te gefrustreerde uitleg zijn!! Het enige wat ik daarover kwijtwil is dat ik heb ontdekt dat dosa wel lekker kan zijn, gewoon in mijn school is het niet erg lekker maar daar was het beter dan het eten hier thuis! Vooral de lekker gekruide masala dosa! Mmmmhhh.
Maar goed, ik ben kapot!! Het is tijd om mij in de zetel neer te zetten en een lekkere cola te drinken!! Ik verkies sap maar dat is er niet sinds we maar van gisterennacht terug thuis zijn dus wordt het maar cola!
Ik hoop dat deze post enigzins ontcijferbaar is! :D Ik had nogal veel te vertellen! De foto's komen misschien nog. Als ik er de energie nog voor kan opbrengen en Natasha niet thuiskomt en de pc wil!
Groetjes!
Eugenie
Vorige week maandag, nee eigenlijk twee weken geleden maandag, de 22e december vertrokken we met het vliegtuig naar Delhi. Inpakken was een catastrofe want ik had helemaal geen warme broeken. Ik draag hier altijd ali-baba's of harempants ofzo dus moesten we eerst nog jeans gaan kopen. En we hadden ook truis nodig. Ik had van thuis maar 1 golfje meegenomen en drie zomerse truitjes want in Belgie had ik daar altijd genoeg mee. Dus kochten we allemaal een trui en ik had mijn warme flies ook nog. Geen haar op mijn hoofd dacht dat ik het werkelijk koud zou hebben. Ik bedoel, het was zeker niet kouder dan Belgie!! En daar heb ik het al zelden koud. Maar goed, we vertrokken dus naar het vliegveld en zaten twee uur in het vliegtuig om ons daarna te reppen naar de plaats waar we de bus naar Shimla zouden nemen, dat ongeveer een uur weg was. Gelukkig vertrekt in India zelden iets op tijd dus haalden we de bus nog. Het duurde wat langer dan gepland en we waren rond 7 uur 's ochtends in Shimla. Ik wat nog steeds met mijn trui en sjaal maar vond het toch best koud dus in de auto dook ik mee onder de jassen van de anderen. Alhoewel het nog donker was viel de schoonheid van Shimla me meteen op. Het uitzicht is er geweldig!! We bleven er bij Henna's jongere broer die een protestantse priester is en zijn vrouw en twee kleine kindjes. Riju was 1,5 en Suju 4. Vooral Riju was schattig. Het was echt een bolletje!! En helemaal in het knalroos. Ik denk dat hij de kleertjes van zijn oudere zus aanhad. Ik zal de foto's later laten zien. Het was echt een schattig kindje! Vooral als hij lachte.
Ondertussen vond ik het al best koud en ik had mijn warme flies al over mijn trui aangedaan en zat diep weggedoken in de sjaal te bibberen. Zo bleef het voor de volgende twee dagen. Onze voeten waren constant bevrozen en we zaten meer te klappertanden dan wat anders.
Indiers verwarmen hun huizen dus niet. Zelfs hotels kennen het principe niet! Het is er nog kouder dan buiten want buiten schijnt de zon overdag en dan is het heel aangenaam en wij gingen er ook altijd wandelen dus dan is het plezante koude. Maar binnen! Ik graakte er echt niet aan gewend. Maar toch had ik er een geweldige tijd gewoon omdat de mensen zo vriendelijk waren. Vooral de vrouw van Henna's broer. Ze was zo lief!! Zoals een echte mama hoort te zijn. Henna staat echt in een schril contrast met haar. Ze wou echt het beste voor Lucy en mij en is met ons gaan winkelen en alles. Echt geweldig. Toen we weggingen gaf ze ons zelfs kerstcadeautjes! We vertrokken op kerstavond weer terug naar Dellhi maar iedereen had veel liever gebleven want ze waren zo lief! De rit terug naar Delhi was echt hels. HEt was ijs en ijskoud in de bus en ik zat te bevriezen met een dikke trui en flies en twee sjaals en een kap. Bovendien had ik ook nog Lucy's jas over mij liggen. Echt niet te doen. Ik had het nog nooit zo koud gehad!! Maar ja, je moet dat begrijpen. Wij zijn in 1 nacht van boven de 30 graden naar rond de 5 graden gegaan! Dat is ook niet de normale gang van zaken!
In Delhi bleven we alleen op kerstdag wat echt niet voelde als kerstmis. Het enige wat we hebben gedaan is kou geleden en lekker hebben gegeten 's avonds. Maar ik kon er allemaal wel tegen want de volgende dag gingen we naar Jaipur!! Mijn droombestemming! En het was echt zo geweldig als ik me had voorgesteld. Het is een typische Indische stad. Het is er vuil, het verkeer is chaotisch, sommige plaatsen stinken zo hard en zitten zo vol vliegen dat je een sjaal voor je mond moet houden maar de mensen zijn kleurrijk en je vindt er niemand in westerse kledij, enkel de toeristen. Je vindt er over het algemeen ook niet veel vrouwen op straat, meer mannen maar er is leven. Geweldig mooi leven. En de gebouwen zijn fantastisch!! De hawa mahal of paleis van de wind, the city palace, the Amer Palace (dat is hetgene dat jij bedoelde tante wis, waar je met een olifant naartoe kan gaan. Je kan ook wandelen of met de auto gaan. Wij zijn er met de auto heen gegaan omdat de olifant heel duur was en Henna de klim niet zag zitten.) En zoveel meer!! Op de laatste dag zijn we ook naar Janter Manter geweest. Dat is een oude plaats waar er allemaal instrumenten staan waarmee ze vroeger de stand van de zon meten om het uur te weten en het zonneteken onder welk je geboren was enzo. Echt heel interessant. Ook in Jaipur zijn we op een avond naar Chowkidani geweest. Dat is een echte aanrader. Het is een dorpje, heel toeristisch wel maar eerder voor Indische toeristen waar er gedanst wordt, traditioneel eten wordt gekookt, we op een kameel hebben gereden voor de superlage prijs van 10 roepie,.. De inkom is wel 500 roepies maar toch zit het er vol met Indiers en heb ik er geen enkele blanke toerist gezien. Echt een hele mooie en leuke plaats, zij het wel totaal opgezet.
Na Jaipur gingen we naar Bhorotpur waar er een nationaal park is befaamd om zijn vogels. De vogels waren inderdaag wel leuk maar ik had er na een uur toch wel genoeg van. Ik bedoel, het zijn altijd dezelfde volgels!! En het is niet alsof er af en toe een voorbij vloog, ze zaten overal!! We zijn er in totaal vijf uur geweest zonder ontbijt of lunch!! Het enige wat we kregen was chai (thee, waar ik geen zin in had) en kurkure chips (die ik wel opgegeten heb :D ) Op het einde nam de gids ons ook nog langs een omweg om slangen te zien. Van die dikke wurgslangen die daar dus blijkbaar overal hollen hebben. Nu niet meteen een leuke gedachte maar het was wel cool dat ik nu echte wilde slangen gezien heb. Twee sliepen, waar ik foto's van heb. De overige twee waren zeer zeker wakker maar slidderden in hun hol voor we er een goed beeld van konden krijgen.
Daarna hadden we nog een verrukkelijke noord-indische maaltijd in ons hotel en gingen we weer op weg naar Agra. Van Bhorotpur naar Agra is maar 1,5 uur en onderweg zijn we gestopt bij Fatehpur Sikri. WAAUUUW zo'n mooie plek! Fatehpur is weer een paleis maar heel mooi en fascinerend, gebouwd voor een koning die 3 vrouwen had, een moslim vrouw, een hindu vrouw en een christelijke vrouw omdat hij geloofde dat alle 3 godsdiensten gelijk waren en dus ook gelijk behandeld moesten worden. De koning zelf was moslim van geboorte. Daar vlak naast ligt Sikri, de moskee waar iedereen heengaat om een wens te doen. Je moet natuurlijk je hoofd wel bedekken vooraleer je binnenmag en eens binnen hebben we vanalles geofferd en daarna mocht je een wens doen. Je had een draadje dat je moest vastknopen en dat je wens symboliseerde. Echt leuk!! Door al het vogels kijken kwamen we daar wel vrij laat aan zodat we niet veel daglicht meer hadden en toen we uit de moskee kwamen was zelfs de grote poort al gesloten! Daar stonden we, met onze blote voeten op de koude steen en niet in staat de poort door te gaan waar onze schoenen stonden! Ik vond het best wel grappig. Ik zag niet in waar de anderen zich druk over maakten. Onze gids riep direct de juiste mensen om de poort open te maken en onze schoenen waren er nog allemaal. We arriveerden rond 9 uur 's avonds in Agra waar we snel iets aten en ons bed inkropen. Het was de eerste vroege avond in dagen! Hoewel het na de warme douches en het avondeten alweer 12 uur was vooraleer we sliepen. De volgende ochtend was het eerste dat ze zagen natuurlijk de Taj Mahal. Het is zo unfair!! Indiers betalen 10 roepies inkom en buitenlanders 750!!! En ik had mijn kaart en alles om te bewijzen dat ik hier woon maar nee, ben je blank dan betaal je! Ach ja, het was het waard. De Taj is echt bijzonder om te zien. Het was niet zo wit als ik me had voorgesteld maar veel groter dan ik gedacht had! En !! Iets waar wij als Belgen trots op horen te zijn!! In de versieringen in de wand is er Belgische onyx gebruikt, en nog niet zo'n klein beetje!! Dus in zekere zin hebben ook zij Belgen bijgedragen tot de pracht van de Taj Mahal. Geeft je dat geen nationalistisch gevoel?? :D
Achteraf bezochten we nog Agra Fort dat bijna exact hetzelfde is dan Delhi fort maar Delhi fort is groter en in slechtere staat. Ik heb beide gezien en ik verkies de mooiheid van Agra fort boven dat van Delhi maar in dat van Delhi is er nog altijd een bazaar zoals in de oude tijd, wat echt leuk was! Ze zijn dus gelijken. Als je de kans hebt moet je ze gewoon allebei gaan bekijken!
Voorts hebben we in Delhi het huis van Gandhi gaan bekijken en van Nehru en Indira Gandhi en we zijn ook heel eventjes gaan winkelen maar niet erg lang want er was geen tijd. Het leukste winkelen deden we in Jaipur en in Shimla. Oudjaar vierden we met familie van henna, het was best een leuk feest. Veel leuker dan verwacht en op 2 januari waren we hier terug voor enkele uurtjes om ons klaar te maken voor de trouw van Pilloos zoon. We waren drie uur te laat, rarara door wie maar het gaf allemaal niet. Pilloo was niet blij maar tja en ik droeg voor de eerste keer een sari!!! Het was eigenlijk best confortable en ik voelde mij als een prinses in al die stof rond mij! Het was geen felle kleur, wat ik graag gehad had, eerder zowat het blauw van mijn ogen wat mensen vonden dat me goed stond. Tja, het was een geschenk van Pilloo dus ik had niet veel keuze!! Ik denk dat ik nog eens met Amma (gastmoeder van eerste gezin) ga gaan winkelen. Ik hou van de kleren die zij draagt! Altijd felle kleuren en leuke stijl. Nu ja, we zijn een 2 tal uur op de trouw gebleven en daarna was het gedaan. Voor middernacht zelfs!! Dus zijn we terug naar huis gekomen en beleefde ik het plezier van netjes 6 meter zijde op te vouwen. Onmogelijik!! Maar goed. De volgende ochtend vertrokken we weer naar Mudisland, een plaats net buiten Bombay waar Arvinds bedrijf een buitenshuis heeft waar we eerst een dag relaxten (maar niet heus. we moesten stilzitten voor 5 uur en luisteren naar slechte hindi-moppen) Er was wel een zwembad waarin ik en Lucy hebben gezwommen en het was vlak aan het strand. Natuurlijk liep ik daar direct heen toen we aankwamen en stond ik daar te genieten met mijn voetjes in het water waarop Henna nog eens boos werd want het is te gevaarlijk om met je voeten in de zee te staan. Ik vond het een beetje vreemd dat ze dat vond maar goed, Lucy wou er toch niet ingaan omdat ze het water te vies vond en er was een mooi maar koud zwembad dus hebben we ons daar ingezet! Plezant plezant! Het enige dat ik miste was een drankje in de hand!!
De volgende dag was er een doodsaaie AFS-orientatie voor de terugkomers van Indiers die 2 weken naar Japan waren geweest. Wij waren verplicht daarbij te zijn, echt overbodig en saai!! Het is het dus niet waard om daar nog over uit te breiden. Het zou een veel te gefrustreerde uitleg zijn!! Het enige wat ik daarover kwijtwil is dat ik heb ontdekt dat dosa wel lekker kan zijn, gewoon in mijn school is het niet erg lekker maar daar was het beter dan het eten hier thuis! Vooral de lekker gekruide masala dosa! Mmmmhhh.
Maar goed, ik ben kapot!! Het is tijd om mij in de zetel neer te zetten en een lekkere cola te drinken!! Ik verkies sap maar dat is er niet sinds we maar van gisterennacht terug thuis zijn dus wordt het maar cola!
Ik hoop dat deze post enigzins ontcijferbaar is! :D Ik had nogal veel te vertellen! De foto's komen misschien nog. Als ik er de energie nog voor kan opbrengen en Natasha niet thuiskomt en de pc wil!
Groetjes!
Eugenie
Abonneren op:
Posts (Atom)
