Hoi iedereen !!
Ik had gisteren geen tijd meer om nog iets te schrijven maar dat ga ik nu goedmaken. Bedankt voor al de mailtjes, het doet ne deugd te horen dat jullie nog steeds met me inzitten en dat alles goed met jullie gaat.

Ik zit nu thuis op de computer en het internet werkt hier wel maar het is heel traag. Maar dat is gewoon iets waar ik aan moet wennen denk ik! Ik wou trouzens een foto oploaden van mijn eerste bindi maar ik ben mijn kabeltje vergeten! Ik weet het, stom stom stom! Maar wie weet vind ik wel ergens een pc met een kaartlezer zodat ik het kabeltje niet nodig heb.
Ik kreeg mijn eerste bindi (dat is zo een glitterend stickertje dat indiers op hun hoofd dragen, de rode bol zie je ook nog maar niet zo veel) op het orientatiekamp van een van de vrijwilligers en hij plakt nu in mijn reisdagboek dus ik toon hem wel wanneer ik terug kom.

Ik zal jullie nu wat meer vertellen over mijn gezin. Het zijn echt supervriendelijke en warme mensen. Mijn vader komt uit Chennai (dat ligt helemaal in het zuiden) en mijn mama uit Bangalore (dat ligt boven Chennai maar ook nog in het zuiden). Dit betekent dat de moedertaal van mijn vader Tamil is en die van mijn moeder Kanada. Mijn broer en zus zijn allebei hier in Mumbai geboren en spreken vlot Hindi maar hier thuis wordt er altijd Engels gesproken. Dat is de enige taal, samen met het Hindi waarin je in heel India terechtkunt. Of toch in de steden. Op het platteland weet ik niet. Normaal gezien zou ik hier Marathi moeten leren omdat het de taal is van Maharashtra maar apa (de Tamil naam voor papa) zegt dat ik beter ineens Hindi kan leren omdat in Bombay zelf meer mensen Hindi verstaan dan Marathi.
Apa is een schrijver en een schilder die werkt als freelancer en ama is een advocate. Mijn zus is een jaar jonger als ik en heet Anaka en mij broer is 13 en heet Annet.
Anaka vertrekt over een maand met AFS naar Amerika en ik denk dat dat is waarom ik hier niet echt lang zal kunnen blijven. Het gezin heeft zich enkel opgegeven als welkomgezin maar niemand kan me vertellen hoe lang ik hier zal blijven en waar ik achteraf naartoe moet. Het hoofd van AFS zei dat ik hier een maand zou blijven, apa wegt dat we wel zullen zien en ama zegt een of twee maanden. Ze hebben alvast twee schappen leeggemaakt zodat ik mijn spulletjes in de kast kan leggen en dat is dat. Maar laat ik zeggen dat twee schappen echt niet genoeg is voor de hoeveelheid kleren en toiletgrief en medicijnen en boeken die ik bij heb! Er is ook nergens anders plaats om dingen te leggen. Er is geen ruimte voor een nachtkastje en dus sukkel ik maar wat met mijn lenzengrief en mijn dagboek enzo.

Qua kleren mag ik op straat enkel lange broeken of rokken tot over de knie dragen en T-shirts met mouwen. En dat terwijl het hier gigantisch heet en drukkend is! Gisteren moest ik met de trein naar school om wat papierwerk in orde te maken en het was heet! Natuurlijk hielp het ook niet dat de trein overvol stond (zitten is geen optie) zelfs al hadden we een ticket voor eerste klas. Ik zou graag indische kleren dragen die veel lichter van stof zijn dan het jeans dat ik bij heb maar de jongeren dragen dat niet echt. Ze denken allemaal dat het veel cooler is om westerse kleren te dragen. Op de honderden jongeren die ik gisteren heb zien rondlopen waren er maar twee die indische kledij droegen. Op straat zie je veel neer mensen in indische kledij maar dat zijn dan 20igers of ouder.
Ik ga sewes met ama mee naar haar kleermaker en daar ga ik eens rondzien voor iets voor mezelf. Als ik het niet kan aandoen om naar school te gaan dan doe ik het wel aan om hier in Bombay rond te lopen.

Het belangrijkste is dus dat ik nog niet ziek ben, er vandaag hier thuis wel wc-papier was, ik gisteren het middagmaal echt niet lekker vond maar het avondeten wel, dat ik met mijn vingers moet eten en dus meedogenloos mijn gitaarnagels heb afgeknipt (voor het eerst in ik weet neit hoeveel jaar), het gezin echt aardig is en dat ik mij aan het aanpassen ben in properheidsstandaard. Ook doe ik mijn best om te wennen aan het chaotische verkeer maar vaak ben ik nog niet op straat geweest dus dat zal nog wel even duren. Het is ook allemaal zo veel om te onthouden. Alle straten, wegen en treinstations lijken op elkaar !!

Ik hoop dat ik snel bijleer!

XX