De Reis

Morgen vertrek ik naar Delhi. Wel, niet echt naar Delhi, we gaan eerst twee of drie dagen naar Shimla, een dorpje dat in het begin van de Himalayas ligt. Normaal gingen we pas de 24e vertrekken, wat ik een beter idee vond want nu mis ik de traditionele dag in school (iedereen moet in sari's of silwar kamiz komen) en heel veel mehendi-lessen! Maar goed, we gaan kerstavond dus doorbrengen in een plaats waar het echt ook koud is en op kerstdag gaan we 8 uur in de bus zitten om terug naar Delhi te geraken. Ik snap echt niet wat er zo speciaal is aan Shimla dat we daar naartoe moeten. Natasha heeft het in haar hoofd gehaald en nu moeten we allemaal maar mee. Het toppunt is nog dat we naar de mis moeten op kerstavond die van 9 tot 12 gaat duren!! Duren kerstmissen altijd zo lang? Ik zou het niet weten want ik ben nog nooit naar de middernachtmis geweest.
Nu moet ik morgen dus eerst naar school en daarna direct naar de mehendi les en daarna niet naar huis maar direct naar de luchthaven. Ach ja, ik moet gewoon in gedachten houden dat we ook drie dagen naar Jaipur gaan gaan, wat ik superhard zie zitten! Jaipur! The pink city! En we gaan ook twee dagen naar Agra, waar de Taj Mahal is. Waarom twee dagen weet ik niet, ik dacht dat alleen de Taj er stond maar wie weet wat is er nog allemaal!!
Op 2 januari komen we terug in de namiddag en een paar uurtjes later word ik verwacht op de trouw van Pilloos zoon. 3 januari kan ik misschien wat foto's posten maar ik ben er niet zeker van want ofwel vertrekken we 's morgens al naar hun gasthuis net buiten Bombay ofwel na onze dansles 's avonds. We gaan daar een kerstfeestje houden met alle afs'ers en vrienden van Henna en Arvind. Als het iets is zoals het feestje dat we hier gisteren hadden wordt dat echt wel leuk!! Pawal was er, een Bollywoodacteur, samen met zijn broer en diens vrouw en we hebben daar heel de avond mee aan het Bollywooddansen geweest. Zo plezant!!
Maar goed, ik moet weg!!
Tot over twee weken! En een prettige kerst en gelukkig nieuwjaar toegewenst!
XX

Hoi iedereen!!

Het is weer lang geleden dat ik iets gepost heb maar het internet werkte niet en de keren dat ik er wel op geraakte en een bericht maakte kreeg ik het niet gepost. Echt irritant! Sinds de bomblasts is er al veel gebeurd.
Vorige week maandag moest ik voor het eerst weer naar school gaan en dat was de eerste keer dat ik bang werd. Ik kwam buiten en er was bijna niemand op straat, echt niet normaal! De bus kwam (ook al ongelooflijk) en er zat bijna niemand in terwijl die normaal altijd zo vol zit dat je moet vechten om erin te geraken. Ik stapte uit aan metro, de cinema waar mensen neergeschoten waren enzo en er was niemand!! Normaal zijn er veel arme mensen op straat, kindjes, heel veel taxi's waarvan de chauffeurs liggen te slapen en nu niemand! De straat was nat terwijl het niet geregend had (schoongespoten) en de subway (voetgangerstunnel onder dat kruispunt) was gesloten. Je kon de angst gewoon ruiken. Ook in college zelf was de sfeer depressief. Er waren zoveel mensen die iemand verloren hadden, de man van 1 van de leerkrachten is gestorven, de vader van iemand in mijn jaar is neergeschoten, mijn vrienden kenden mensen die gestorven waren, ...
We hebben heel de week bijna geen les gehad, altijd in het zwart of wit naar school gekomen, naar vredesbijeenkomsten geweest (echt wel een mooie ervaring) in een vredesmars meegestapt,... De protestmars heb ik aan me voorbij laten gaan omdat ik me er niet echt veilig bij voelde. Het was niet iets dat mijn college organiseerde maar iets voor heel de stad en het was niet om vrede te promoten of om steun te tonen aan de mensen die iemand verloren hadden maar om te protesteren tegen de politici.
Voordien, toen het op tv was, bleef het iets veraf, iets ongelooflijks. Vanaf maandag werd het iets echts. Ik denk dat de angst onder de mensen zo fel aanwezig was omdat niet alle terroristen opgepakt of gedood waren. Ze hebben er 1 opgepakt die zei dat er 40 terroristen in totaal waren en ze hebben er maar 9 gedood. Nu is stilletjes aan alles terug normaal aan het worden maar de kranten staan er nog steeds vol van en op het nieuws hoor je ook niet veel anders. De angstige sfeer is wel verdwenen en rondom metro zit het terug vol met straatkinderen en slapende taxichauffeurs. Ze hebben trouwens een patroon ontdekt in alle aanslagen : op 13 juni waren er aanslagen in Jaipur, in juli niets, op 26 augustus was Ahmedabad aan de beurt, in september niets, op 13 oktober was het delhi geloof ik en dan nu op 26 november Mumbai. De volgende aanslag is dus voorspeld voor 13 januari. Hoewel dit zo wat het heersende geloof is zijn de mensen er toch niet helemaal gerust in. Alle luchthavens zijn op volle allert geplaatst omdat er een gerucht was dat ze vliegtuigen gingen kapen. Tot nu toe is er nog niets gebeurd en het verbaast me een beetje dat Henna en Arvind tijdens de kerstvakantie met ons naar delhi willen. Ik was er niet zo voor te vinden omdat er al allemaal kerstmisparties georganiseerd waren door mijn vrienden en met AFSers en zelfs een nieuwjaarsfeestje! Maar dat zal dan gewoon volgend jaar moeten gebeuren want Lucy stuurde daarstraks een berichtje dat het vaststaat dat we naar Delhi gaan. Ik probeer er niet te hard naar uit te kijken want Indiers veranderen altijd van gedachten maar een vakantie in Delhi zou wel fantastisch zijn!! Het is daar koud!! Hier heeft de winter welgeteld 2 dagen geduurd waarin het wat kouder was en nu is het terug heet. Volgens de krant is het vandaag 35 graden. 's Nachts gaat de temperatuur soms onder de 30 graden. Ach, ik begin er aan te wennen.
Oh ja! Over gezinnen gesproken! Zondag verhuis ik terug naar gezin 2 en van 24 december tot 2 januari gaan we naar Delhi. Gezin 3 is hier niet zo blij mee want de trouw van Xerxes (de zoon, ik weet het, een vreemde naam!) is van 31 december tot 2 januari. Maar we komen 2 januari naart schijnt vroeg terug zodat we nog naar de laatste receptie kunnen gaan.
Ik heb het hier nog niet durven zeggen dat het ongeveer vaststaat dat we naar Delhi zullen gaan. Eerst wachten op bevestiging van Arvind!
Pilloo weet ondertussen ook al dat ik waarschijnlijk niet terug ga komen na de trouw. Ze zegt dat ze het snapt omdat ze nooit thuis zijn en niet genoeg tijd met me kunnen doorbrengen. Die houding is net wat ik aprrecieer van haar en wat Henna nooit zal kunnen. Ik weet nog steeds niet of ik er goed aan doe om terug naar gezin 2 te gaan nu Henna zo gek geworden is. Niets mag meer! En noem me paranoia, maar het voelt wel alsof nu Natasha weet dat ik terugkom ik niets meer van haar hoor. Het zou niet de eerste keer zijn en het is niet iets wat ik niet aankan.
Maar goed, vandaag hebben we vrijaf van school want het is eid, een moslimfeestdag en ik heb met Lucy en Bianca afgesproken om te gaan winkelen. Natuurlijk moet ik ze allebei gaan ophalen want ze kennen hun weg niet in Colaba en zouden er waarschijnlijk per taxi naartoe zijn gegaan als ik er niet was! Wat voel ik me nu belangrijk! Hihi, grapje. Ik kwam daar in het begin gewoon bijna elke week en sinds ik de bus naar school neem en er vreemd genoeg goed in ben cijfers te linken met woorden ben ik nu de gids!! Al dat ronddwalen is dus toch voor iets goed! Wie had ooit gedacht dat ik iemand zou gidsen! Ik kan absoluut geen wegen onthouden. Maar ik ken wel genoeg Hindi om mijn weg te vinden in de stad. Bovendien ben ik nu geweldig in Engels! We hebben eindelijk onze punten gekregen van het examen van Communication Skills en ik heb 29!! Dat mag niet veel lijken omdat het op 50 gaat maar als je weet dat het hoogste 40 was en maar een iemand dat had, dan ziet het er al een stuk beter uit, niet?? De meeste van mijn vrienden hebben minder dan ik! En zij gaan al heel hun leven naar een Engelse school.
Maar goed, tot de volgende!! Hopelijk snel maar internet is nogal wispelturig.
XX
Eugenie

Amai, dit is echt zo creepy!! Gisterenavond werd metro-cinema gebombardeerd en er werden een hele hoop mensen neergeschoten waaronder enkele politiemannen. Metro-cinema is recht tegenover mijn college. Het is waar ik elke dag uren sta te wachten op mijn bus.
Ook in VT station werd er geschoten en een bom geplaatst, ook vlakbij mijn college. Meer dan de helft van mijn vrienden komt elke dag via VT station.
De plaats waar het allemaal begon is Leopolds Cafe, de plaats waar ik vaak met mijn vrienden naartoe ga. Het is recht in het midden van Colaba Causway, de meest populaire winkel-straat van heel Mumbai. Het Taj Mahal hotel werd gebombardeerd en gegijzeld en de gijzeling is nog steeds bezig! En ook andere hotels worden gegijzeld zoals Naruman house, nabij Naruman point, waar ik talloze uren heb doorgebracht als ik niet naar huis wil of moet wachten op iemand omdat het er zo mooi is! Je kan de zee zien en sinds bombay zo'n halve cirkel is zie je ook het andere deel van Bombay.

Er zijn zo'n 110 mensen gedood en bijna 300 gewond. En ze hebben het duidelijk op buitenlanders gemund. Ik bedoel, op al die plaatsen waar bommen gedropt zijn komen er veel buitenlanders, vooral de hotels. Alleen rondom mijn college en op een andere plaats in colaba niet echt wat het vreemd maakt dat ze ook daar geschoten en gebombardeerd hebben.

De daders zijn gekomen via de zee en degene die geidentificeerd zijn zijn Pakistani's. En op het nieuws zeiden ze doodserieus : Hier is een foto van 1 van de terroristen. Zoals je kan zien ziet hij er 'quite fashionably' uit. Komaan seg!! Iedereen zit daar naar te kijken, hopend niemand van de gijzelaard of doden te herkennen en dan zeggen ze dat de terrorist er goed uit ziet!?

Ze kwamen Bombay trouwens binnen via de zee en dan via de route die ik enkele uren daarvoor ook nog genomen had! Ze bevonden zich zo'n vijf minuten van mijn huis!! Ik denk dat ik banger zou geweest zijn moest ik in mijn huis zitten in plaats van hier in het vorige gezin. Want ik geloof niet dat de aanslagen al over zijn. Ik verwacht nog een wanhopige zelfmoordaanslag ofzo. Ik bedoel, op het nieuws kan je gezichten van de terroristen zien, dat zou toch niet zijn moesten ze nog een toekomst hebben?? En dat huis is vlakbij het Parsi ziekenhuis en ze hebben al een ziekenhuis gebombardeerd vannacht. Veel mensen! Wel weinig buitenlanders maar toch, iedereen woont daar zo dicht opeen dat je serieus veel slachtoffers zou hebben met een welgeplaatste bom!

Maar goed, het is zeer onwaarschijnlijk dat dat gebeurd.

Maak je dus geen zorgen! Ik ben veilig en ik heb honger!

Smakelijk!

XX

Vandaag kreeg ik een pakketje aan! Joepie! Ik was echt superblij! Lucy had vandaag geen school dus na school belde ik of ze iets wou gaan doen en toen vertelde ze me dat er een pakketje was! Dus ben ik helemaal van mijn huis naar mijn vorige huis gewandeld (een drietal kilometer denk ik) in de brandende hitte!! Maar het was best leuk. Ik was precies op ontdekkingstocht! Want ik had een ATM nodig en een nieuwe schrift voor college dus moest ik wat nieuwe winkels vinden. Ik heb er wel een blein tussen mijn tenen aan overgehouden van mijn slippers maar dat werd allemaal goed gemaakt met de chocolade en sinterklaasspeculaas! De chocolade was wel gesmolten dus heb ik hem in de koelkast gelegd. Mama heeft me ook een piepklein kerstboompje gestuurd en lichtjes en kleine kerstballetjes. Dus nu kan ik wel kerstmis vieren!

Dat geeft me weer iets om blij over te zijn want het gezin ... . Elke keer ik het huis uit ben of ze zijn niet thuis denk ik dat het wel meevalt maar elke keer ze wel thuis zijn is het een serieuze tegenvaller. Ik begin wat te wennen aan de kamer met de witte muren. De schommelstoel die er staat is echt wel plezant en ik kan een klein stukje zee zien. Maar ik ga nergens blijven omdat de plaats wel leuk is. Het zijn de mensen die leuk moeten zijn!! En Pilloo is zo ... ongeduldig! Vanaf dinsdag was haar nicht hier met haar dochtertje van 2 en ik kon niet geloven hoe slecht Pilloo is met kinderen. Zo ongeduldig en geirriteerd. Natuurlijk was het kind ook wel rotverwend, echt, ik denk niet dat ik al ooit zo'n verwend nest had meegemaakt!! Maar ze waren natuurlijk ook wel gasten en de mama wou haar waarschijnlijk gewoon stilhouden. Ach ja, ik ga er deze kostbare internetminuutjes niet om verspillen!!

Pilloo had me gevraagd of ik sitar wou spelen op het huwelijk van haar zoon. Ze had me horen spelen en vond me blijkbaar goed genoeg. Ik vond het nogal een eer als je weet hoe belangrijk het huwelijk is voor haar en er komen 600 mensen!! Maar nu vertelde ze me dat ze een vergunning nodig heeft als er een buitenlander in die zaal speelt en dat vindt ze blijkbaar de moeite niet.
Mijn plan is dus nog altijd niet veranderd. Ik ga deze 40 dagen in dit gezin uitzitten en daarna terug naar het vorige gezin en daar blijf ik. Daar ben ik nu trouwens, anders had ik niet op het internet gezeten!

Oei, Natasha heeft de pc terug nodig!

Maar even mijn punten in school. Eerst en vooral moet je weten dat je hier in india maar 18 op 50 moet hebben om erdoor te zijn. Toch zijn er nog schandalig veel mensen gebuisd en IK ben er van alles door! Misschien niet met veel maar ik ben geslaagd!
Van socio heb ik 19, van anthro 20 en van Ancient Indian culture 26!! De rest hebben we nog niet teruggekregen. Ik ben vooral trots op mijn 26 van AIC. Wauw!! Je moet beseffen dat de leerstof half in Hindi is en dat ik geen enkele voorkennis had! En toch heb ik het gehaald. Het doet je wel afvragen hoe slim deze Indiers werkelijk zijn. Ik bedoel, als ik al slaag, terwijl Engels slechts mijn 3e taal is en ik absoluut geen voorkennis had voor dit vak, hoe kunnen zij dan falen? En ze waren niet alleen gebuisd, ze waren grandioos gebuisd! 3, 7, 9, 10, .. het was er allemaal!

Oeps, ik moet mijn gastgezin bellen dat ik niet naar huis kom voor het eten. Ach ja, ik zal dan maar gaan bellen!
XX
Nog eens bedankt voor het geweldige pakketje!
Eugenie

Eerste week.

Mijn eerste week in het nieuwe gezin. Ik moet toegeven dat het er een vol ups en downs was. Soms voelde ik me goed, vaker voelde ik me niet zo goed en ik was bijna altijd alleen. Zelfs het eten was niet alles wat ik er van verwacht had!! Iedereen zit zich hier maar op te winden over Parsi-food dat zo goed is maar veel heb ik er niet van gemerkt. Gisteren was het zelfs bijzonder slecht. Bah! En de dag ervoor kreeg ik rauwe gedroogde vis te eten. Nu, dat was nog niet zo slecht maar een heel harde smaak en superpikkant (hoewel het voor mij best wel meeviel maar dat was een excuus om er niet veel van te eten). Ik ken de twee bedienden, Umesh en Manisha, al beter dan mijn gastouders en ik vind ze precies ook toffer! En dat terwijl zij geen Engels spreken en ik enkel om eten kan vragen. Zij zijn tenminste thuis en vriendelijk. Umesh heeft wel schrik van mij denk ik maar Manesha niet. Deze week ben ik vaak met Natasha en Lucy weggeweest en de rest van de tijd zat ik thuis te lezen, tv te kijken of sitar te spelen.
Er waren natuurlijk kleine dingen die ik gedaan heb waar ik trots op was zoals mijn eerste taxi terug naar huis genomen waarbij ik in Hindi de weg gewezen heb!! En een goochelpartijtje tussen links en recht waarbij ik een boekenwinkel gevonden heb. Maar het neemt niet weg dat ik hier praktisch alleen woon en ik mijn ouders 1 of 2 uurtjes per dag zie. Soli komt thuis om 7 uur of 7.30 en gaat slapen om 9 uur en Pilloo komt thuis rond 8 uur en gaat nu al wat later slapen, 10 uur ofzo. Ik heb mij voorgenomen dat ik niet ga doen alsof alles oke is wanneer het niet oke is. Het is beter dat ze weten hoe ik mij voel zodat ze niet al te verbaasd zijn wanneer ik hen vertel dat ik liever terug naar het andere gezin ga of zodat ze moeite doen om de situatie te verbeteren en ik hier blijf (hoewel dat onwaarschijnlijk is).
Het is een rottige situatie waar ik echt niet gelukkiger van word. Hoewel het leuk is om weg te gaan met Lucy en Natasha en Henna me eten blijft sturen!!

Morgen en overmorgen is het orientatie. Het is leuk om hier even weg te zijn maar ik voel me ziek vandaag dus hard kijk ik er niet naar uit. Het geeft me de mogelijkheid eindelijk te zeggen wat er op mijn hart ligt! Dat dit een schandalige situatie is! En ik spelde zojuist hart met een d. Man, man, man! Ik kan maar beter een pijnstiller gaan pakken en weggaan van de computer. Maar ja, voor die ene dag dat ik toegang heb tot het internet! Trouwens, vanavond maakt Lucy lasagna!! Dus ik ga vanavond daar al slapen zodat we morgenvroeg samen kunnen vertrekken. Zwak excuus maar ja, alles om hier weg te geraken!! Lelijk maar oh zo waar! Tja, nog maximum 33 dagen en dan zit ik terug bij het vorige gezin omdat de zoon er is.

Goed, ik ga stoppen zo zwartgallig te denken en een pijnstiller nemen!!
XX

foto's

Hoofdmassage op het strand in Goa. Ook de papa wou een hoofdmassage!
Op het strand








e


In de speedboot op weg naar de dolfijnen.


DOLFIJNEN
Dit is een gevangenis nabij Arjuna Beach. We gingen erlangs om naar de dolfijnen te gaan kijken. De echte gevangenis is ondergronds en nog steeds in gebruik.
Zo ziet parasailen eruit maar ik heb er geen foto's van dat wij daar hangen te bengelen!
Wij toen ze toen we pas terug waren van Goa en het Natasha's verjaardag was.
Een straat in Goa.



Een olifant, geplaatst op een strategische plaats zodat alle touristen hem zouden zien!
De langste palmboom ooit!!

गोया.
गोया .
Nog meer Goa
Treehouses इन गोया
Ik met Diwali.
Versieringen voor de deur voor Diwali
Nog meer versieringen
In outfit!
Oeim dit is er eentje van Goa! Kijk hoe mooi!
Al het fruit en lekkernijen die geofferd werden aan de goden. Nadien worden ze opgegeten. Zelfs wij als niet-hindoes mochten ervan eten. Dat is eigenlijk best wel genereus als je weet dat je je niet kan bekeren tot het hindoe-dom. Bij de Parsi's is dit niet toegestaan. Wanneer je geen parsi bent mag je de pooja's niet bijwonen, hun tempels niet in en het fruit niet opeten.
De Diwali pooja - de priester die bij ons thuis de pooja kwam uitvoeren

Hier geeft Natasha, als dochter van het huis eerst Henna een bindi en daarna alle andere vrouwen.
De kokosnoot, beschilderd met een swastika
Het aansteken van de Dias (kaarsjes). We worden gezet in elke kamer zodat het nergens donker wordt op de nacht van Diwali. Natuurlijk moesten wij ze al om 3 uur 's nachts uitblazen omdat we vertrokken naar Goa!

Verhuis

Vandaag ben ik verhuisd naar het derde gezin. Afscheid was weer bijzonder moeilijk. Ik word wel beter en beter in inpakken. Ik denk dat het nog geen half uur duurde eer ik al mijn spullen had ingepakt en al het bewijs van mijn verblijf gewist was. Maar het was best wel moeilijk. Ik weet wel dat het mijn eigen keuze was om te verhuizen en een nieuw avontuur beleven en te zien dat ik het me achteraf niet zou verwijten enzo. Maar als je tegenover je huilende gastmoeder staat en moet vertrekken naar een gezin waar je niets van weet, dan is het best wel moeilijk om te herinneren waarom je ook al weer zou verhuizen.
Heb ik echt de foute keuze gemaakt? Had ik moeten blijven? Maak ik het mezelf, mijn vorige gezin en het huidige gezin onnodig moeilijk door te verhuizen?? Dit gezin is vriendelijk en het is niet zo moeilijk als de vorige verhuis maar ze hebben al wel duidelijk gemaakt dat ik altijd alleen thuis ga zijn en er is nooit een auto, enkel zaterdagvoormiddag maar dan heb ik college. Ze eten om 8 uur en gaan slapen om half tien. Ik ben eraan gewend om te eten om 10 uur of zelfs 11 uur en tegen 12 te gaan slapen. Dat wordt wennen! Bovendien wisten ze niet dat ik vakantie heb en het enige wat Pilloo zei toen ik het vertelde was :'Dan ga je je wel vervelen want je bent altijd alleen.' Niet echt het gewenste antwoord!!

Maar goed, genoeg negatief. Het zijn parsies en morgen houden ze hier thuis al een pooja!! Ze vertelde me wel het kleine detail dat er normaal geen non-parsies toegelaten zijn bij een parsi-pooja, net als er geen niet-parsies binnenmogen in een vuurtempel. Naart schijnt wordt de parsi gemeenschap zelfs als een sekte beschouwd door de Indische overheid. Maar, wees niet bang! je kan geen parsi worden, je moet als parsi geboren zijn. Geen kans dus dat ik terug thuiskom en vreemde dingen begin te doen!

Ik weet dat ik jullie foto's beloofd heb en ik wil ze echt graag laten zien (een beetje stoefen met mijn kleurtje!) maar nu moet ik gaan eten. Het begint hier ineens te stinken naar Lady's fingers in vrij zure saus. Oh jee! Jakkes! Ik was helemaal vergeten te denken aan eten!!

Ik mag trouwens de pc alleen gebruiken op zaterdagavond en zondag. Op andere dagen laten ze hun laptops op het kantoor. Dat klinkt zo weinig!! En zo strak! Wat als ik nu op dinsdag nood heb om jullie mailtjes te lezen?? Wat doe ik dan?? En het is niet alsof ik kan hopen op brieven ofzo want ik ken mijn adres zelf ook niet en wie weet hoe lang doen die erover en dan ben ik -hopelijk!- al terug bij het vorige gezin. Maar!! Als je een brief stuurt naar het vorige gezin heb ik een excuus om langs te gaan...

Eten is er. Oh jee!! Wat een geur :(

Traumatisatie

Ik ben al twee dagen het huis zowat uitgevlucht. Het was hier echt niet vol te houden. Wel, gisteren was ik het niet die vluchtte maar Natasha en vandaag waren Lucy en Natasha lief genoeg om te vluchten speciaal voor mij. De dingen werden echt vreemd na mijn post!! Henna en Natasha hadden zoals altijd ruzie (spijtig maar waar) en plots werd Henna ook boos op mij omdat ik 'waarom' had gevraagd bij iets dat ze wilde wat ik deed. Nu, ik kan eraan werken om mijn mening niet meer of toch minder te uiten (in woorden :D gezichtsexpressie, tja) Maar niet meer vragen waarom? Ik ben een uitwisselingsstudent, hier in India om te cultuur te leren kennen en begrijpen. NATUURLIJK VRAAG IK WAAROM!!! Maar Natasha was er duidelijk niet goed van dus vertrokken we, gingen Fashion zien, een goede Hindi-film, heb 1 van Natashas vrienden ontmoet (homo die vroeg of hij mijn lipgloss mocht lenen) hebben een tijdlang aan de zee gezeten en veel rondgewandeld en zijn zo tegen 23.00 terug naar huis gegaan.
Vannochtend! Man man man. Ik kwam mijn kamer uit om te ontbijten, maakte wat toast en plots kwam Henna eraan en ze zei :"Ik had je gevraagd te beslissen of je hier zou blijven of niet maar dat heb je niet gedaan dus ik heb beslist dat je hier gaat blijven." Dus ik zeg zo iets van ja, ik zou hier graag blijven maar ik ben nu al gewend geraakt aan het idee dat ik zal gaan en over drie weken sta ik hier al terug enzovoort, begint ze te wenen!
Op mijn nuchtere maag! 's Ochtends! TWEE WEKEN TE LAAT!! Het wenen ging nog zo'n 15 minuten verder waarbij mijn toast koud werd en ze er vanalles bij ging halen zoals dat ze zich eenzaam voelt als wij de deur dicht doen (zet de tv dan wat minder luid) en dat we geen meid hebben en we veel moeten helpen in het huis (alsof me dat echt stoort!). Het kwam er op neer dat ik geen keuze had en ik moest blijven en ik mocht niet gaan en ze begon van alle lelijke dingen over Pilloo te zeggen.

Achteraf heb ik netjes mijn toast opgegeten (het had wel karton kunnen zijn) en had ik ongelooflijk veel nood aan mijn gitaar en ik mocht van Lucy geen sitar spelen want daar zou ik verdrietig van worden (hoe goed ze me wel niet kent) dus droeg ik Natasha en Lucy op me gelukkig te maken, wat inhield dat we zo snel we konden de deur uitgingen en weer een film gingen zien. Daarna gingen we eten en hebben we de trein genomen naar Lower Parel (Lucy had een workshop daar) en hebben we daar rondgedwaald en uiteindelijk (ik wou nog steeds echt niet naar huis) zijn we een lekker aardbeiensapje gaan drinken waarbij Natasha erop stond dat we ook pizza kochten waar enkel kaas op lag omdat we ons dan beter voelden (de straatkindjes hadden een goede maaltijd) en zijn we naar huis gewandeld.
Henna was bijzonder vriendelijk en ze zei dat ze vond dat het een goede ervaring was omdat het een parsi-familie is en ze wel begrijpt dat ik het moet proberen. Ze kon het wel niet laten om Pilloo nog enkele steken te geven maar dat kan later best nog wel schattig gevonden worden. Nu was het totaal misplaatst. Het is al eng genoeg om daar naartoe te gaan zonder dat Henna hen nog wat zit af te kraken! Maar het is leuk dat ze toch om me geeft en dat heb ik haar ook verteld.

Ik denk niet dat ik al ooit zo'n moeilijke beslissing heb moeten maken.

Maar goed, we gaan vanavond uiteten en naar een film (nog maar eens, een Hindi komedie deze keer) Oh shit! Ik ben de foto's aant proberen op de pc te zetten zodat ik toch nog wat leuke dingen kan tonen en nu is er geen plaats meer! Oeioeioei!
Jullie hebben dus nog foto's tegoed!
XX

Goa

Hi folks!! Sorry voor de verwaarlozing van de voorbije dagen. Ik heb er absoluut geen excuus voor sinds ik na Goa niet echt meer iets gedaan heb. Alleen nagedacht, moeilijke beslissingen gemaakt en geslapen.

Goa was geweldig. Het is er zo mooi! Dat zal ik jullie wel laten zien eens de foto's op de pc staan. Het leek wel een paradijs! Strand (wel niet wit maar kom), blauwe zee, palmbomen, bijzonder vriendelijke obers die je op het strand al je drankjes en snacks komen brengen. Wat wil een mens nog meer? Ik zie er mooi bruin van en moet zeker bruiner zien dan enkele Indiers! Misschien dan die uit het noorden. Die zien even wit als Tinne! En Tinne, hier is dat een teken van mooiheid! Iedereen wil zo wit zien als het maar kan zijn. Maar daar paste ik toch maar voor. Ik hou van mijn kleurtje!
We zijn vaak gaan zwemmen, hebben ons op de tweede dag een luchtmatras aangeschaft voor extra fun, hebben veel te veel gegeten en zijn gaan watersporten! Ik, Eugenie, de meest niet-sportieve persoon ooit vond het nog echt plezant ook! We zijn gaan parazeilen (is dat een nederlands woord? Ik zou het niet weten want ik had er nog nooit eerder van gehoord!) Ze voeren je met een speedboot naar een iets grotere boot die dieper in de zee ligt en daar krijg je een harnas, ze maken je vast aan een parachute en als de boot vertrekt vlieg je de lucht in! Zo plezant! Het uitzicht was ongelooflijk mooi, een en al zee en na een tijdje maken ze het koord van de parachute korter en korter en laten ze je in het water zakken waarna je weer mooi land op het dek. Bij de watersporten hoorde ook dolfijnen kijken (meest geweldige sport ooit :D) en op zo'n banaan door het water getrokken worden. Naar de banaan keek ik het meeste uit en dat was uiteindelijk het minste plezant. Er waren bijna geen golven dus het enige opwindende was de snelheid en de bochten en de eerste keer stopte de boot voor ze je omkantelen dus was het weinig opwindend, de tweede keer kantelden we op in volle snelheid en botste Natasha tegen mijn rug, hij doet er nog pijn van. Ook mijn nek was twee dagen stijf van de botsing met het water. Geen groot succes dus.
Op maandagochtend moesten we om 4 uur opstaan om naar de luchthaven te vertrekken. Pijnlijk! Er was nog 1 blikje bier over van de vorige avond en dus bestond mijn ontbijt uit een blikje bier om half 5 's ochtends. Het was zo slecht nog niet!

Het eten in Goa wordt beschreven als het beste eten van India maar in feite was het 'gewoon' eten, zoals je hier aan de kust ook zou krijgen. Veel vis en tijgergarnalen (toch niet mijn ding) en calamari en mosselen (toen ik ze bestelde vroegen ze of ik ze gefrituurd wilde of gegrild ??? Ik koos gegrild maar het smaakte totaal niet naar mosselen!) En! Het vreemdste dat ik tot nu toe gegeten heb! Haai. Het smaakte eigenlijk wel naar gewone vis maar het was tenminste niet gefritureerd en vettig. En, altijd positief! Er waren geen graten!

De vakantie werd wel een beetje overschaduwd door het feit dat ik moet verhuizen naar het volgende gezin. Zaterdag moet ik gaan. Ik werkte er de hele vakantie aan om te aanvaarden dat ik zou vertrekken en mezelf een beetje moed in te spreken. Ik begon het uiteindelijk te bezien als nog een avontuur en dat is tenslotte waarom ik hier ben dus waarom niet. Het was wel moeilijk om hier thuis te komen en het niet meer als een thuis te kunnen beschouwen en inpakken wordt hels maar ik aanvaardde het en was ervan overtuigd dat het wel zou lukken. En net toen, toen ik er eens mee was dat ik zou verhuizen zei Henna doodleuk dat ik ook wel mocht blijven. Haar exacte woorden waren : "If you don't like me you can go but otherwise you can stay." Hoe antwoord je op zoiets?? Ik wachtte er al weken op om te horen dat ik mocht blijven en dan, net als ik beslist had te vertrekken zegt ze dat ik mag blijven!! En nog niet gewoon dat ik mag blijven, maar dat als ik vertrek het ook betekent dat ik haar geen leuke mama vind. Pfff. Hoe noemen ze dat? Emotionele chantage?? Ik weet dat het beter is voor Lucy en voor mezelf als ik ga. Ik weet ook dat het supermoeilijk gaat zijn om te verhuizen (houd je al maar klaar voor pessimistische e-mailtjes!) maar ik kan hier niet blijven. Ik kan niet blijven in een gezin dat in de eerste plaats Lucy's gezin is, niet als er nog een ander gezin is waar ik terecht kan.
Ik maak waarschijnlijk geen enkele steek. Ach ja, ik ga vandaag een USB kopen (hopelijk) en eens ik die heb ga ik iedereen ervan overtuigen mij de camera's en kabeltjes te geven zodat ik ze op de computer kan zetten en ze jullie kan laten zien! Probeer niet te kwijlen :P

Groetjes!
Eugenie

Happy Diwali!!

Happy Diwali iedereen!! Vandaag was de pooja echt geweldig om te zien. Het heeft ons anders wel veel werk gekost! Van gisteren zijn we grote kuis aant doen voor de pooja van vandaag en Henna was zo gestresseerd als iets! Nu loopt ze nog steeds door het huis terwijl ze 'Oh my god' mompelt. Dat komt omdat we over twee uur naar Goa vertrekken!! Jeej! Vanmiddag kwam Natasha daar ineens mee af. We hadden voordien ook al plannen gemaakt om naar Goa te gaan maar die werden afgeblazen omdat we geen treintickets konden krijgen. En nu gaan we met het vliegtuig! Het vliegtuig vertrekt om 5 uur 's ochtends dus moeten we hier om drie uur vertrekken en het is nu 1 uur.

Ik heb zoveel foto's die ik op mijn blog wil zetten maar de computer doet bijzonder vreemd. Hij doet alsof ik mijn fototoestel helemaal niet insteek! Hij negeert het gewoon.
Maar goed, we gaan dus naar goa. Ik ben terug op maandag en tegen dan doet de computer maar beter terug normaal! En mijn doel is even bruin te zien dan de Indiers!

XX

Politieke onrust

Tot zover mijn eerste dag van vrijheid gisteren! Ze hadden 's nachts een of ander politiek figuur opgepakt die zo een beetje vlaams belang-achtige trekken heeft. Hij wilt hier alle mensen die niet van Mumbai afkomstig zijn buiten en enkel echte Mumbaikers mogen blijven. Met echte Mumbaikers bedoelen ze hier de mensen die Marathi spreken. Maar van alle mensen die ik hier ken en van al mijn vrienden op school zijn er maar 2 die marathi spreken! Dus was het gisteren niet veilig om naar buiten te gaan. Mijn gezin is afkomstig van Calcutta dus zij spreken wel Bengali maar geen Marathi. Tegen buitenlanders zouden ze waarschijnlijk wel niets doen maar toch, ik neem hier altijd de bus en ze vielen overal bussen aan met stenen en zelfs taxis en riksjaws werden aangevallen of in brand gestoken. Ik moest dus binnenblijven.

En vandaag! Toen ik opstond waren Henna en Natasha er, ik ging douchen en nu is iedereen verdwenen! En er blijven maar mensen aan de deur komen. Ik moet echt Hindi leren!

XX

Vakantie!!

Ik heb het overleefd! Wauw. Ik ben eigenlijk best trots op mezelf. Ik heb mijn eerste universitaire examens overleefd. In het Engels nog wel!! Ik weet natuurlijk niet of ik er ook maar voor 1 van de 5 examens ga doorzijn, gisteren was antropologie echt supermoeilijk! Maar naart schijnt moet je maar 18 op 50 halen om erdoor te zijn. India is een vreemd land!


Maar ik had gisteren echt een superleuke dag (op het examen na dan). Nadat iedereen zijn examen had afgegeven zijn we naar Malvikka thuis geweest en hebben we daar geluncht. Er was panipuri (de specialiteit van Bombay, iedereen vindt het lekker alleen wij AFSstudenten niet) en er was pasta. Joepie! Daarna hebben we wat rondgehangen en wat foto's getrokken. Ik wou ze net op mijn blog zetten maar de computer registreert mijn fototoestel niet. Raar. Misschien was hij nog niet goed wakker. Ik zal sewes nog eens proberen! Nee, het lukt nog altijd niet.

Daarna hebben we naar een Hindi-film gekeken. Met Sharu Khan nog wel! Hij was goed en grappig maar we hebben het einde niet gezien want we hadden honger en dus zijn we naar Colaba gegaan om te gaan eten. En ik moest om 9 uur ten laatste thuiszijn dus moest ik daarna vertrekken. Het was best leuk! Ik weet nu welke route bus 83 neemt en die gaat tot de meest bekende shopstraat in Bombay dus nu kan ik daar altijd heen.


Hebben jullie trouwens ooit mijn gastgezin al gezien? Ik denk niet dat ik daar al een foto van heb gepost. En die zijn getrokken met Lucy's fototoestel dus dat moet macheren!


Ze zijn allemaal getrokken met Lucy's verjaardag :

Dit was de Kurta die ze kreeg van Henna voor haar verjaardag. Mooi !

Lucia en ik met Bianca, het andere Italiaanse meisje. Zij heeft het meeste problemen van ons allemaal. Ze vindt haar familie niet leuk en wilt terug naar huis enzo. Tja, ze heeft tenminste een familie!! Nu ik eraan denk. Ik heb gevraagd aan Natasha of ik in dit gezin mocht blijven voor de rest van het jaar en ze ging het aan Arvind en Henna vragen. Gisteren kwam Pilloo trouwens terug van haar USA reis en ze heeft nog altijd niets laten weten. Beter voor mij want ik wil niet gaan maar het geeft toch ook weer blijk van haar motivatie... Dit ben ik met lucia en Osho, Bianca's gastzus. Ze is echt geschift. Superijdel, altijd bezig over haar haar. Ze is gestopt met school maar haar mama weet het nog niet. Ze is even oud als ik. Ik in mijn favoriete outfit! Met bindi en rode stip en al! We waren vlak ervoor nog even naar een Pooja geweest. Op de foto hieronder zie je de outfit nog beter.

En tenslotte toch ook nog een fotootje van mijn familie! Links zie je Arvin, Lucia, Natasha, mij en naast mij staat Henna. Henna en Arvind zijn beide 57 jaar oud. Zou je niet zeggen he?? Ik dacht dat ze vele en vele ouder waren!

Oh ja, ik heb nog een vraagje voor al die ipod gebruikers onder jullie. Als ik nu hier een ipod koop en daar ineens ook alle foto's opzet. Dan hoef ik geen usb te kopen en heb ik ineens ook een ipod, wat hier wel een stuk goedkoper is dan in Belgie. Maar hoe zit dat met die computersynchronisatie? Kan ik die dan terug thuis in Belgie op de pc zetten of ben ik dan alles kwijt??

En nog goed nieuws! Ik weet nog niet of het echt gaat gebeuren want Indiers houden zich niet echt aan gemaakte plannen. Maar Arvind zei gisteren dat we volgende week woensdag naar Delhi kunnen gaan want daar hebben ze een huis. En van daaruit kunnen we naar de Taj Mahal gaan en naar Jaipur!! Ik wil Jaipur supergraag zien! De roze stad! En misschien zelfs naar Shimla, dat ligt al zo'n stukje in de Himalayas. Het zou superleuk zijn!

Maar het is al elf uur! Ik ga eens ontbijten! En dan sitar oefenen. Mijn leraar komt om 3 uur en ik heb al sinds donderdag niets meer gedaan. Examens! Maar die zijn nu gedaan. Leuke vrijheid!

XX