Hallo allemaal!!
De vakantie hier gaat veel te snel!! Ik vind het niet grappig meer. Over exact 13 dagen kom ik terug naar huis. Maar we beleven hier elke dag echt ten volle!! Ik kan mij de laatste keer niet meer herinneren dat ik voor 2 of 3 uur 's nachts ben gaan slapen en na 8 of 9 uur ben opgestaan. Maar het is het allemaal waard! Op vrijdag en zaterdagavond zijn we uitgegaan. Op zaterdag tijdens de dag verveelde ik mij zo dat ik eerst met 1 van mijn vrienden ben uitgegaan en achteraf ben uitgegaan met 1 van Natasha's kennissen van de huwelijks-website. Hij had een paar vrienden bij, 1 uit de US en 1 uit Australie en Natasha was er natuurlijk ook. Achteraf, rond 3 uur 's nachts werden we braafjes bij ons thuis afgezet met een escorte van 8 kerels, ik vraag me af wat de security daar van dacht! Hihi, die uit de US was ladderzat en kon naart schijnt achteraf zijn huis niet meer vinden. Het was anders wel een toffe kerel.
De dag erna gingen we naar Pavan's film-shoot. Pavan is een vriend van de familie en een Bollywood-acteur en hij had ons uitgenodigd om te komen kijken naar 1 van zijn shoots. Man, saai dat dat was!! Ale, ik had er nog wel plezier in maar ocharme Pavan! Het was zo'n 40 graden en wij stonden in de volle zon en droeg een hemd met een trui en altijd maar opnieuw hetzelfde stukje doen. Telkens als hij moest beginnen dansen was het 'cut'. Grappig! Achteraf ben ik met Natasha, Lucy en anderen die we daar hadden ontmoet uitgeweest en dat was perfect geweest moesten we niet in een sportsbar gezeten hebben terwijl er een cricket-match bezig was! Zelfs na een jaar is cricket nog altijd mijn ding niet.
Op maandag ging ik met Natasha in bandra winkelen en hebben we daar de hele avond aan de zee rondgewandeld terwijl we aan het wachten waren op Lucy. We waren weer niet voor 2 uur 's nachts thuis. En de volgende ochtend moesten we om 8 uur op om naar Essel World te gaan, een amusement park een beetje zoals bobbyaanland. Het was natuurlijk, zoals elke dag in Bombay veel te heet wat al snel opgelost werd door watergevechten en door een plein met een DJ waar je kon dansen in de 'regen'. Achteraf ben ik op iemands brommer van Borivali tot Haji Ali gereden in een half uur. En dat zegt jullie misschien niks maar het zijn de twee uiterste punten van Bombay en in een half uur!! Zo snel doet de trein er zelfs niet over. En maar slalommen tussen al het verkeer. En dan, achteraf met een poeslief gezichtje vragen of ik bang was. In feite was het best leuk. Het ging echt SNEL!! Maar op een brommer rijden in Bombay is zowat het gevaarlijkste dat je kan doen. En natuurlijk gaat dat zonder helm of niks. Oh ja, ben nog 1 klein detail vergeten. In Essel World was er een schaatsbaan en geen enkele van de Indiers had ooit geschaatst dus wij daar naartoe. En Eric, 1 van de jongens daagde mij uit om tegen hem te racen. Dus ik zei ja, ik was daar vroeger toch redelijk goed in. Nu dit ijs is geen glad ijs zoals thuis en op plaatsen was dat half gesmolten zodat er goten in waren. Ik was natuurlijk aan het winnen maar ik ging ook wel heel snel en ik blijf steken in 1 van die gootjes en ging patat onderuit! Achteraf heb ik de beloning van de beste val gekregen omdat ik zover over het ijs bleef schuiven en plat op mijn rug ging. Stom genoeg probeerde ik me af te remmen met mijn handen waardoor de palm van mijn rechterhand nu helemaal open ligt. Zo typisch! Het ziet er niet uit!

Wauw, ik had net lunch voor ontbijt en de foto's zijn nog altijd niet opgeladen. Dit duurt echt te lang!!

Aah, hier zijn ze, het zijn er niet veel maar ik moet vertrekken!
X
Yogesh, Siddhart, Trevor, Eric, Lucy, Natasha and me!
Eric, Yogesh, Lucy and Bianca.

Siddhart & ik

Trevor & Natasha

Bianca & Eric.

Punten!

Ik kreeg vandaag mijn punten in school. En .... ik ben van alles geslaagd!! Hoe cool is dat?? Mijn eerste jaar in de universiteit ben ik doorgeraakt zonder herexamens!! Mijn hoogste score is 83 procent van Frans en van Engels had ik 60%!! Belgisch gezien niet echt vet maar als je denkt dat de grens om erdoor te zijn hier maar 35 % is dan heb ik dat toch wel goed gedaan! Socio en Anthro is deze keer beter dan de vorige keer en Ancient Indian culture is hetzelfde. Dat vind ik wel wat spijtig. Ik dacht dat ik het examen deze keer veel beter had gedaan dan het eerste examen! Ik had het gevoel dat ik alles wist!
Ik ben wel verdrietig dat ze mijn IDkaart hebben afgepakt :( . Ik wou die bijhouden als aandenken! Nu heb ik alleen het lint nog.
Ik ben gisteren trouwens naar de bungalow van een van mijn vrienden geweest en het was daar geweldig! Het was vlak aan de zee, je moest de achterdeur uit en je stond op het strand. Die indiers zijn wel zo bang van water dat ik niet te dicht mocht komen want er was drijfzand. Tsss! Maar het was nog steeds plezant. Ik heb eindelijk door hoe poker in elkaar steekt en ik won zelfs een paar keer! Mijn geluk duurde niet lang want op het einde was ik zo blut als iets maar het was echt leuk. Ik ga hen zo hard missen! Ik denk er ook over na om woensdag hier thuis voor hen een feestje te geven maar ik weet niet of dat zo'n goed idee is. Het hangt ervanaf in wat voor bui Mom is. En wat haar horoscoop voor die dag zegt. Ik wil het er eerst met Natasha over hebben maar die heb ik sinds eergisteren avond niet meer gezien. Gisteren vertrok ik naar het strand voor ze haar kamer uitkwam en dan 's avonds belde ik om te zien of ze iets wou doen maar toen ging ze juist vertrekken om 1 van haar Shadi.com mannen te ontmoeten en vanochtend moest ik dan mijn punten gaan halen dus konden we niet praten en nu is ze weg, audities gaan doen.
Maar goed, ik ga niets doen! Ik ben kapot!! Heelder dagen buitenshuis zijn en vroeg opstaan en vandaag heb ik ook 4 uur in het postkantoor moeten wachten omdat ik dingen naar huis wou opsturen. Oh ja, ik heb dus dingen naar huis opgestuurd. Een 15tal kilo. De prijs viel goed mee omdat we het 'foreign postkantoor' ontdekten! Het officiele postkantoor zendt niet naar Belgie en koerier is veel te duur maar dit was wel oke. Ik weet niet waarom Belgie zo'n lastige bestemming is. Naar Italie sturen is bijna twee keer zo goedkoop! Maar nu komt dat dus zogezegd binnen 10 a 14 dagen aan. Kijk er naar uit! Maar open het niet, tenzij het nat is geworden ofzo. Wat erin zit is voor mezelf en mijn vrienden maar toch, het zou de pret vergallen moesten jullie al zien wat voor soort souvenirs ik allemaal meebreng!

Toedeloe!
X

prettig paasfeest

Hoi iedereen!

Het spijt me echt van de verwaarloozing. Het was niet de bedoeling om zo lang niets meer van me te laten horen maar het internet hier maakt het met moeilijk! Het viel net weer uit. Ik heb het de voorbije weken echt ongelooflijk druk gehad! Elke dag hebben we wel iets te doen en het is echt gek om rond te gaan op zoek naar souvernirs voor iedereen. Het is zo moeilijk om dingen te vinden die jullie misschien mooi vinden! En dan zijn er natuurlijk ook nog de uitjes met de vrienden die ik over een maand nooit meer ga zien en met de familie... .
Een paar dagen geleden heeft Mihir me zijn gitaar geleend en nu ben ik volop bezig een lied te schrijven over dit jaar om op ons afscheidsfeest te spelen. Indiers zijn gek op muziek en vinden toch alles goed wat je doet dus zo moeilijk is het niet. Het is wel vreemd om terug een gitaar vast te hebben na zo'n lange tijd!! En wat voor gitaar! Volgens mij is ze zelfs niet gemaakt uit hout maar uit plastiek! Ik moet mezelf er aan herinneren ook nog sitar te oefenen, wat wel wat tegen steekt sinds ik nog altijd vrij kwaad ben op mijn leraar. We hadden vorige week zondag een recital waarvoor hij wilde dag ik speelde maar de weken daarvoor negeerde hij me compleet! Terwijl ik nog niets alles kende enzo. En ik kan het begrijpen dat je het druk hebt, maar je kan toch wel iets terugsturen op berichtjes of oppakken als je leerling belt?? 1 keer pakte hij op, zei hij dat hij direct terug zou bellen en hoorde ik niets meer van hem. Je kan dus begrijpen dat ik die zondag niet zo zag zitten. Ik had al half beslist om de sitar compleet te laten vallen maar ik bleef er maar aan denken hoe enthousiast ik erover was voor ik hier kwam en hoe graag ik sitar wou leren en dat ik dat niet mocht laten wegnemen door een idioot als Zunain. Nu gaat zo ongeveer alle communicatie met hem door mijn gastmoeder, die hem achter mijn rug belde, mij dwingend om de zaterdag voor het concert naar een 4 uur lang durende repetitie te gaan met allemaal oude mensen die enkel Hindi willen spreken en zonder pauze. Wel, in feite was dat de reden dat ik ging, omdat de vader de repetitie gaf en niet mister zunain. Maar ja ik heb mij erover gezet en ben naar de recital geweest. Het was niet vrij opwindend. Ik verwachtte dezelfde leuke sfeer als bij optredens hier. De stress, het samen wachten tot je opmoet, het plezier van spelen voor een publiek.. Hier was ik niet eens zenuwachtig! Hoewel ik alle reden had om zenuwachtig te zijn gezien de slechte voorbereiding. Ik was gewoon relaxed. Het was wel even eng toen ze voor we moesten spelen kei vaak mijn naam afriepen terwijl ik er geen idee van had wat ze allemaal aant zeggen waren! En de mensen rond mij maar fluisteren wat ik moest doen. Pff, creepy! Maar zelfs dat kon me niet zenuwachtig krijgen, meer geirriteerd omdat ze me zelfs op dat niet konden voorbereiden. Mom had het gefilmd maar er is iets fout gegaan met haar telefoon dus nu is ze alles kwijt. Ik heb wel wat foto's maar die zal ik later wel posten, eens het internet volledig werkt!!
Voorts is Mom naar een astroloog geweest die haar vertelde dat Natasha nooit zal trouwen tenzij het een 'arranged marriage' is, waar Natasha niet zo happig op is en waardoor er nu veel ruzie is in huis. Wel, in de uren dat we thuiszijn in de ochtend en voor het slapengaan toch! Het is niet dat ze niet wilt trouwen, het is gewoon dat ze zelf iemand wilt ontmoeten en niet via een internetsite en krantenadvertenties. Maar de internetsite is in feite best nog wel grappig. Misschien dat ik er ook wel een profiel op aanmaak!! :D
We hebben al een paar kandidaten over de vloer gehad maar tot nu toe nog niets speciaals.
Voorts is Gilles, de AFSstudent die in Ahmedabad studeert is hier voor een ochtend geweest en ben ik op uitstapjes geweest met weeskindjes. Voor vandaag is er niet echt een plan. Het is bijna 5 uur en ik moet nog altijd lunchen. Oeps. Maar het is ook oneerlijk. De laatste week met al de dinner-feestjes was ik altijd degene om de keuken op te ruimen. Lucy zit altijd aan de telefoon en Natasha is ofwel niet thuis ofwel draait het hele ding om haar en de keuken is altijd een gigantische puinhoop waar je na een half uur nog geen verschil in ziet!! Geen wonder dat ik dan geen zin meer heb in eten, als het altijd zoveel werk betekent! En als ik het niet doe, dan doet niemand het en worden we de volgende ochtend wakker met een kwade Mom die de hele dag loopt te briezen. En dat opruimen is zo erg nog niet, ik bedoel zij kookt dus het is maar eerlijk maar het is niet plezant om er altijd alleen voor te moeten opdraaien en er een uur aan bezig te zijn! Het zou ook tof zijn moest Mom wat minder messy zijn tijdens het koken zodat ze mij wat minder werk geeft!
Het is echt erg hoe hard ik moet nadenken om fatsoenlijk Nederlands te schrijven, en het trekt waarschijnlijk nog op niets! Toen Gilles hier was kon ik ook niets meer zeggen. Ik sprak constant Engels en mijn zinnen sloegen op niets en kei AN. Elke keer ik iets spontaans zei zonder na te denken was het Engels tot ik mij realiseerde dat het de foute taal was en dan overschakelde... zo verwarrend!
Dus, wees gewaarschuwd! Ik kan niet geloven dat ik over exacht 30 dagen terug in belgie sta. Of zijn het er 31? Ik wil er niet teveel over nadenken. Zelfs niet tellen. Dus een maand. Het is veel te snel! Ik herinner me nog altijd de eerste dag dat ik hier aankwam en hoe geshokeerd ik was. Het lijkt gisteren in plaats van 10 maanden geleden. Alles was zo vuil en vies en vol! Nu kan ik me niet meer voorstellen hoe ik thuis leefde met al die stilte?! En de koude! Minimum temperatuur op dit moment is 40 graden waardoor je consant loopt te zweten maar het is allemaal de moeite waard als je hier van het gebouw naar de straat loopt in zo'n steegje vol planten en bloemen. De geur van zomer! Pff, ik wil hier echt niet vertrekken! Naar huis komen heeft ook z'n goede kanten maar vertrekken? Het komt veel te dicht bij!

Gedaan

Ik had woensdag mijn laatste examen. Socio, weeral een complete ramp om te studeren omdat het gewoon zo saai was!! Maar ik had wel de indruk dat het examen vlot ging en ik heb in 2 uur ongeveer tien kantjes volgeschreven dus hoe slecht kan het zijn?? Reden om te vieren was het echter niet. Of toch niet echt. Het was wel leuk dat de examens gedaan waren en eindelijk terug buiten komen en leuke dingen doen maar nu is de college ook gedaan. En ik vond dat echt wel erg!! Ik dacht dat er nog een dag ging zijn waarop we onze punten moesten komen halen. Zo een soort van proclamatie maar blijkbaar niet! Hoe erg is dat?? Maar ik heb mij voorgenomen om er maandag toch nog eens langs te gaan. Kwestie van het toch niet te hard te missen en omdat ik de vice principle van de school moet stalken. Zij moet mij toch enig bewijs geven dat ik daar een jaar naar school ben geweest, niet?? En ik wil mijn punten ook wel op een officieel papier. Als ik erdoor ben tenminste!!

Het Ancient Indian Culture examen ging trouwens ook best goed. De leerkracht kwam tussendoor nog eens wuiven naar mij. Zo lief! En grappig. Je kan het je wel voorstellen. Ik had wel bijne twee koningen verwisseld. Ik bedoel, de naam van de ene was Bindusara en de andere Bimbisara en de naam van de opvolger begon voor alletwee ook met een A en ze regeerden zelfs over min of meer hetzelfde gebied. Alleen is de ene belangrijk voor zijn regering en de andere voor het voortbrengen van een zoon die de cultuur van India voor altijd veranderd heeft... Hoe poetisch! Ik vind het echt erg dat het gedaan is!! Maar heb ondertussen al wel toffe dingen gedaan. Vaak met mijn vrienden iets gaan drinken, gisteren zijn we iets gaan eten samen en achteraf nog naar de meest dubieuze bar in town geweest. Foreigners zie je daar niet zoveel! Maar het was echt superplezant! En vandaag vroeg Lucy om iets te gaan doen. Die zit nu in haar examens en wilt er eens tussenuit. Haar volgende examen is pas dinsdag dus gaan ze hier Kemps corner wat afschuimen, dan wat shoppen en 's avonds naar Confessions of a Shopaholic kijken. Moet wel leuk worden.

Oh en nog iets waar ik trots op ben!! Ik heb eigenhandig uitgevonden hoe de DVD speler werkt!! En dat was echt niet gemakkelijk. Dus nu ben ik officieel slim!! Waar een DVDspeler allemaal niet goed voor kan zijn. Maar Natasha heeft mijn DVD in een van de andere DVDspelers gestoken die nu niet meer opent en ik ben ook geen technisch wonder he, dus ik krijg dat er natuurlijk niet uit. Arme DVD! Het was Jaane tu ya jaane na, een film die in mijn college geschoten is! Daarom wou ik die zeker zodat jullie mijn college eens kunnen zien maar tja. Hij zit nu vast. Hopelijk krijgen we hem eruit voor de 8 weken om zijn. Er zijn dus nog maar 8 weken over van mijn jaar he!! Zo kort!!!

Ach ja, ik heb deze ochtend de foto's van holi op de computer gezet, mom had ze getrokken met haar telefoon dus ik hoop dat de kwaliteit wat goed is!

Groepspicture, alleen hadden die jongens achter me nog wat teveel fun en Celine (aan rechterkant dacht dat ik een pose aant maken was. Tja =P

Ooooh.

Oei, ik krijg de andere foto's niet geupload. Voor een andere keer dan!!

XX

Eugenie

Holi

Happy Holi!!
Gisteren vierden we hier het tofste festival ooit : Holi! Ik heb mij nog nooit zo goed geamuseerd. Het was zo plezant!! En het was net zoals in de films!
Holi is het kleurenfestival hier in India waarbij je met gekleurd poeder naar elkaar gooit en elkaar natmaakt met waterpistolen of zoals ze hier achter ons gebouw deden, gewoon emmers water vanop de eerste verdieping naar beneden gooien!
Eerst zijn we naar een jongensweeshuis geweest hier in de buurt. Wij hadden netjes een zakje gekocht van elke kleur die er bestond en waren bewapend met onze waterpistolen. Maar het was duidelijk dat we nog niet veel ervaring hadden. De jongen die ons meenam naar het weeshuis kwam daaraan met 20 kg gulal!! (dat is het poeder) De kindjes waren echt schattig en tegen de tijd dat het middag was zag je het verschil niet meer tussen blank en bruin, iedereen was gekleurd! Mijn haar zag ook niet meer blond Elk stukje was gekleurd en daarna natgemaakt dus da was precies al verf geworden. Maar daarna begon het feestje pas! Hier achter ons gebouw is er zo een wijk waar de bedienden wonen en andere armere mensen en daar klonk kei luide muziek. Dus wij gaan kijken en werden direct begroet door kei veel groene gulal in ons gezicht gevolgd door een emmer water en nog meer poeder! En die hadden het daar echt op mij gemund! Niet te doen. Drie eieren hebben die op mijn hoofd kapotgeslagen!! En na een tijd begon da echt te stinken en daarna emmers water en nog meer poeder. En ondertussen maar dansen en lachen. Ik had echt de tijd van mijn leven!! Wij stonden daar op onze blote voeten in de modder te dansen, helemaal doorweekt en gekleurd en vol eieren. En dan kwamen ze daar nog af met eten en Indian Sweets en wij ons maar geven op al de Bollywood hits! Ik wou dat we vandaag weer konden gaan! Het deed zoveel goed om nogeens echt gek te doen!!
Achteraf douchen was wel minder. Het duurde superlang eer al de gulal eraf kwam en ik kreeg dat helemaal niet uit mijn haar!! Dus nu ziet de linkerkant van mijn haar groen en de rechterkant paarsig rood. Ik vind het wel grappig. Over een paar weken zal dat er wel uit zijn zeker.
Pff, ik moet terug gaan studeren. Maandag heb ik Ancient Indian Culture en ik zette de pc eigenlijk enkel op om op te zoeken welke de 16 mahajanapadas zijn(probeer het maar eens uit te spreken, echt een tof woord).
Amai, ik riek die eieren nog altijd!
XX

CSK examen

Ik had vandaag mijn eerste examen van de vijf. Het voelde wel goed dat er toch al eentje achter de rug was maar het examen zelf was zo'n ramp!! Jezus!! Het eerste deel bestond uit een gedicht dat je moest ontleden en dan interpreteren en ik denk dat dat wel goed ging. Achteraf zeiden al mijn vrienden wel dat ze het supermoeilijk vonden dus misschien heb ik er me te gemakkelijk vanaf gemaakt maar ja. Het tweede deel was andere koek! Man man man! Wacht, ik zal het examenpapier gaan halen.
Oke, dus Section II
II(A) Construct an argument of about 600 words between two friends about the necessity of pre-marital AIDS testing.
OR
(B) A parent and his or her adolescent child are discussing the merits and demerits of an education and professional career abroad for the latter. Write a dialogue of about 600 words for this situation.

Ja, hier koos ik natuurlijk (B). Ik heb er mijn eigen draai wat aan gegeven door het te laten gaan over een jaar studeren in het buitenland waarbij de setting Belgie is en het kind naar India wilt. Komt het bekent voor? Wel in feite niet want mama en papa vonden het goed dat ik een jaar naar India wou maar je hoort genoeg verhalen zodat je je wel in de situatie kan plaatsen. Ik heb onderweg nog mooi wat reclame voor AFS gemaakt ook! En ik heb een dikke 600 woorden.
Ik heb wel de vraag niet letterlijk beantwoord dus ik hoop maar dat ze goedgezind is.

Dan! In de derde sectie kregen we drie keuzes, het eerste ging erover dat de directeur van je school je betrapt op het maken van een telefoontje en jij moet 'a narrative account' maken van waarom dit telefoontje je leven heeft verandert zodat hij je niet straft.
Het leek gemakkelijk genoeg maar ik kon er niets bij bedenken en 600 woorden over iets als dit?? Wat kan je meer zeggen dan sorry en het was heel belangrijk?
De tweede keuzemogelijkheid snapte ik niet. Het ging iets over in de media de dag van je leven via een wet die ik niet kende dus daar was ik niets mee. En dan de derde mogelijkheid was een picture story. Maar wat voor picture!! En ik had nog maar een half uur om 600 woorden te bedenken dus ik moest echt voortmaken. Ik ben daar beginnen schrijven en schrijven en het verhaal werd echt dommer met de minuut! Het is echt zo stom! Het ging over een koekje! Je kan je al afvragen hoe wanhopig ik was! En dan, wanneer het tijd was leunde die stomme Cheryll voor mij nog naar achter, mijn blad klemmend tussen de bank en haar maar ik moest schrijven! Dus ik trek daar aan en dat scheurt toch wel zeker?? Nu ja, niks aan te doen. Ik heb da maar gewoon afgegeven.
Maar komaan, hoe kon ik nu een verhaal schrijven over een koekje! Een koekje!! En het begon nog geeneens zo. In het begin was ik van plan om het te schrijven over een mythologisch verhaal bij de eskimo;s, waarom ben ik daar niet mee doorgegaan?? Dat was mooi geweest!! Nee, ik moest het zonodig maken over een koekje!
Ajajaj. Wel, het was wel in het Engels, en dat was het onderwerp nietwaar?

Dus nu ga ik Frans leren. Daar heb ik overmorgen examen van. En dat weekend wordt gek want ik ga nooit thuis zijn en ik heb maandag een anthropologie-examen! Op zaterdag heb ik dan eerst dat examen dus moet ik naar huis komen en weer in de mood geraken om te leren en dan komt de zoon van een vriendin van Dad langs. Hij is een buddhistische monnik die bij ons komt overnachten. Op zondag geeft hij een vrij interessante workshop die ik graag had gedaan maar in plaats daarvan moet ik naar het huis van mijn sitarleraar gaan om daar te gaan oefenen voor een recital. Je hoort het goed. Een sitarrecital. Dus moet ik helemaal met de bus naar Bandra om daar met 7 andere sitarspelers te gaan oefenen, nog geeneens op mijn eigen instrument want dat krijg je onmogelijk met de bus mee! En het is allemaal wel geweldig hoor, om hier een sitarrecital te geven maar niet als je al dubbelgeboekt was voor het weekend! En eigenlijk vind ik de vader van mijn sitarleraar maar creepy. Ik weet dat hij een legende is he maar hij is zo raar! Bizar gewoon.
Goed, dat zijn zorgen voor later!

Er is mij van de week nog iets overkomen dat ik nooit van mijn leven meer ga vergeten. Wel niet echt overkomen. Het is niks slechts. Gewoon iets dat ik zag toen ik van Kem's corner naar huis wandelde. Ik heb denk ik nog niet zoveel verteld over de buurt waarin ik woon. Als ik het laantje waarin het huis staat naar beneden wandel kan ik naar rechts gaan, waar al de etenswinkels zijn en uiteindelijk het beroemde Haiji Ali, een moskee in de zee die je alleen kan bereiken als het laagtij is. Het is een vrij mooi zicht en ik ging er in het begin vaak een sapje drinken want ze verkopen daar echt het beste sap ooit! Maar ik heb er een keer wat te lang gezeten en het zit daar echt vol mee ratten. Dus dat was niet zo gezellig.
Als je naar links ga wandel je de lange straat af van Warden Road, ook wel Breach Candy genoemd, voorbij Pilloos huis naar Kem's corner, een druk kruispunt. Langs die kant van Warden Road zijn er vooral fruitstalletjes langs de weg en er is een toffe kerel die nootjes verkoopt. Wij hebben een namaste en hoofdknik-relatie opgebouwd! Hoe spannend! Er is ook Premsons waar ik mijn shampoo en balpennen en schoolschriften enzo koop.
-Oops, Dad kwam net thuis dus heb ik hem het verhaal van het examen ook maar verteld-
En als je daar voorbij bent is er een stalletje dat popcorn verkoopt en kruiden en medicijnen. Ik snap de combinatie niet maar de popcorn ruikt altijd wel goed. En daarna heb je het postkantoor en nog wat gebouwen waarvan ik niet weet wat het zijn. En daar, langs -Nu was de driver er samen met het oudste, meest benige vrouwtje dat ik ooit gezien heb en de meid van hiernaast is. Nog iemand waarmee ik een namaste-relatie mee heb opgebouwd. Zij blijft daarna wel voortsemmelen maar dan versta ik het niet meer. Ze lijkt het nooit te merken - Dus, daar langs de kant van de weg zaten 3 straatkindjes, op een rijtje op hun hurken en het was het schattigste zicht ooit. Ik weet dat dat heel vreemd klinkt en ongelooflijk is en alles. Maar hoe ze daar zaten!!! Het is nog altijd India en het waren nog altijd meisjes dus je ziet niks he maar het was zo schattig. Dat zicht gaat mij altijd bijblijven. Ze zaten zo alledrie op vijf meter afstand van elkaar ofzo. Ik denk drie zusjes, met hun handen voor hun gezicht geslagen alsof niemand hen dan kon zien. En de middelste was door haar handen aan het piepen met zo'n big smile! Ik vond het echt zo schattig.
Aj, ik heb het helemaal niet goed beschreven en geen tijd om het op te lossen want ik moet af de pc. Maar ik ben dus geen pervert die kijkt naar mensen die naar de WC gaan, jullie kennen me beter dan dat. Ik denk dat je er moet bij geweest zijn om het te kunnen begrijpen. Want het klinkt inderdaad vreemd!
Een woord van raad is dus : wandel in India nooit maar dan ook nooit in de goot. Ook al word je er bijna omver gereden, wandel op straat want het voetpad en de goot is meestal erg vuil en het komt dus niet alleen van honden.

Maar als je dingen ziet als deze dan zijn dat zo van die heerlijke momenten waarop je gewoon voelt dat je op je plaats bent en je gelukkig bent zonder reden en alles gewoon goed is. Haat het of hou ervan. Zwart of wit. Niks ertussenin.

Nee, ik heb het echt niet goed uitgelegd :(

Examens

De examens bij jullie zijn net achter de rug en ik zit er al weer mee! Maar ja, zo erg is het nog niet. Het geeft me de kans om mijn vrienden nog eens te zien en nog enkele laatste keren de bus naar school te nemen... Ik ga dat allemaal toch wel missen! Ondertussen zijn er hier een paar dingen gebeurd waar ik jullie denk ik nog niets over verteld heb.
Usha, de gastmoeder van Celine is ziek en nu heeft Celine een ander gastgezin nodig. Ik heb gisteren met Celine afgesproken om erover te praten en ze is geschokt. Geschokt over hoe gemakkelijk deze Indiers vaarwel zeggen. Ik heb dat altijd al ongelooflijk tegenstrijdig gevonden. De ene dag zijn ze te bezorgd om je de trein te laten nemen en de volgende dag zeggen ze dat je de dag erna moet verhuizen! En bij Celine is het nu ook zo. Ze heeft 7 maanden in dit gezin gewoond en nu kreeg ze te horen van haar gastzus die in Australie woonde dus ze eigenlijk nog maar een maand kent : "Mijn moeder is ziek dus ik heb haar overgevlogen naar Chennai (daar woont de andere zus die pas getrouwd is) en je moet eens naar AFS bellen over een oplossing voor jou." En toen stond ze op straat. Ze woont voor het moment bij haar buren in Matunga en vanaf volgende week verhuist ze naar Pilloo! Ik denk dat het vooral daarom was dat ze met mij wilde praten. Om eens te polsen hoe het leven in dat gezin is. En ik denk dat ze er nu best wel naar uit kijkt. Tenslotte was het huis (op de witte muren na dan :P) en de locatie geweldig. Ik vond het er alleen nogal eenzaam. Maar daar word je tenminste niet behandeld als een meid! Ach ja, dat is een ander verhaal.
Goed, dus vanaf zondag gaat Celine bij Pilloo wonen wat mij best wel goed uitkomt. Celine werkt in de slums waar ik na mijn examens ook wil gaan werken dus ik kan gewoon met haar meegaan. En als ik het hier thuis dan niet meer uithoud is er altijd een plaats om heen te gaan!!

We zijn gisteren trouwens weer eens naar een pooja gegaan. Het was best grappig. Dad kwam thuis met de boodschap dat hij een nieuwe auto gekregen had van zijn werk dus zijn we allemaal voor een testritje gegaan. En mom wou naar de tempel dus zijn we daarheen gereden. Het was een feestdag die iets te maken had met Shiva maar wat precies wilden ze me niet vertellen. Ik denk dat ze het zelf niet wisten. Rond de tempel was het natuurlijk superdruk!! Wij kwamen daar aan en er was een wachtrij van 1 uur. En na dat uur ben je misschien wel op het domein van de tempel maar moet je nog superlang aanschuiven om melk uit te gieten over het standbeeld. Gelukkig was ik er nog :P. Ik weet niet wat er mis is met de mensen tegenwoordig maar ik heb nog nooit zoveel mensen gehad die mij vroegen waar ik vandaan kwam. En nog nooit zo'n vreemde plaatsen die zij zelf voorstellen zoals Wit-Rusland en al. Een van de mannen die daar melk stond te verkopen was ook wel geinteresseerd en gaf ons uiteindelijk een soort van VIPpassen om in de tempel binnen te raken. Daar aangekomen moesten we dus nog wel meer dan een uur aanschuiven maar het was al minder! Natasha zei dat het was omdat ik mijn haar 'nog eens' gewassen had. Ik had het gewoon niet vast gedaan omdat ik nu niet echt verwachtte naar de tempel te gaan maar ja. Wat de bewondering van een Indier allemaal niet kan doen!! In de tempel zaten trouwens ook allemaal sadu's die je zegenen en zo van die wensenarmbandjes bij je rondknopen die geel en rood zijn. En het geel gaat nogal af waardoor mijn pols nu compleet geel is. Gek zicht in feite!
Toen we terug buiten de tempel kwamen vonden we wel uit dat Dad's schoenen gepikt waren. Hij moest dus op blote voeten terug naar huis komen. Hij vond dat zelf nogal grappig en was er de hele tijd grappen over aant maken en boos dat Mom daardoor werd. Amai, niet te doen!! We hebben de hele weg naar huis niets anders gehoord dan een preek over hoe zij wel gezegd had dat we onze schoenen daar niet mochten zetten (voor zover ik mij herinnerde was het haar idee geweest) en dat ze hoopte dat hij nu een les geleerd had en dat wij allemaal naar haar moeten luisteren en meer totaal irrelevante dingen. Tegen de tijd dat we in de lift stonden thuis stonden wij daar allevier op onze tanden te bijten om maar niets terug te zeggen zodat ze misschien zou stoppen met zagen. Ik vond het een hele prestatie dat dat lukte! En nu gaan we morgenavond uiteten! Ik denk dat Dad het ook een hele prestatie vond dat we stil gebleven zijn. Het is zogezegd om te vieren dat hij een nieuwe auto heeft. Ik vermoed hele andere redenen maar goed!! Onze prinses is zich nu weer uit de naad aan het werken, zoals ze toch wel elke dag de hele dag doet door op haar bed TV te kijken. Ik snap wel dat al die onrechtvaardigheid haar moe maakt!
Hihi, tot devolgende!
XX

Oh ja, mijn eerste examen is 3/03 maar dat is FC dus dat ga ik niet meedoen. Het volgende is CSK(Engels) op 5/03, daarna Socio op 7/03 en Frans op 9/03. Achteraf heb ik netjes een week voor AIC waarna het laatste examen Anthro is op 18/03. Of was het laatste examen socio? Oeps!

Ongelooflijk! Nu vergat ik het jullie nog te vertellen!! Ik heb nog maar 10 dagen school en dan is mijn schooljaar voorbij. 21 feb is de laatste schooldag en dan van 3 tot 18 maart examens.


Hoe reageer je daar op?

Bangalore/Tanjore-trip

Ik ben terug!! Eigenlijk al wel van maandag maar ik had nooit de tijd en energie om over deze reis te schrijven. Om eerlijk te zijn zou ik zelfs niet kunnen zeggen of ik het leuk vond of niet. Sommige momenten waren super, alsook de trouw zelf maar op andere momenten had ik me nog nooit zo eenzaam of verraden gevoeld! Tja, ik dacht dan ook dat Lucy Engels zou spreken tijdens de reis, maar dat zat dik tegen. Enkel Italiaans met Bianca. Op een 24 uur durende treinreis heeft ze geen woord Engels gesproken denk ik! Hoewel, dat is wat hard. Ze sprak Engels maar alleen om te zagen of om tegen Sebastien en Celine te zeggen dat ze teveel Frans praatten.
Het was allemaal dus een beetje hypocriet. Zij zonderden zich altijd af en zelfs in de groep spraken ze niet met ons. Tenzij om even mee te delen dat ze ergens niet mee akkoord waren of om boos te zijn dat we niet genoeg deden. En Sebastien en Celine spraken wel frans, maar bijlange niet zoveel en zij verontschuldigden zich tenminste elke keer ze Frans spraken!!
Ik heb veel dingen ingezien over Lucy tijdens deze trip, in feite allemaal negatief. Het toppunt voor mij was op de receptie. Wij kwamen net terug van een tour rond Bangalore en Usha (dat is de moeder van de bruid en gastmoeder van Celine) had beloofd dat ze onze bagage zou meebrengen zodat we ons daar konden omkleden. Bovendien vertrokken we de volgende ochtend vroeg terug naar Bombay en dus hadden we onze bagage nodig. We sliepen bij andere mensen die nacht. Dus we gaan naar die trouw, zoeken onze bagage en die van Lucy en Bianca is daar maar die van mij niet. En in de plaats van ffjes uw medeleven te tonen zoals ik gedaan zou hebben of op zijn minst te blijven wachten tot alles opgehelderd is wilden ze zich perse al gaan omkleden. Dus ik stond daar helemaal alleen (Sebastien en Celine waren al op de trouwfeest) en moest mijn bagage gaan zoeken. Je raadt het al, ze waren mijn bagage vergeten. Dat was al een klap in het gezicht. Het betekende dat ik me niet kon omkleden voor de receptie en dat ik in diezelfde kleren nog moest slapen en er dan 24 uur mee op de trein moest zitten!! Ik had ook geen tandenborstel, geen douchegerief of niets!! Maar goed, het is India dus na enkele minuten had ik mijn hoofd er wel rond en was het oke. Hoewel ik het superspijtig vond dat ik mijn nieuwe silwar-kamiz niet kon aandoen. Met dat alles in mijn hoofd en toch wel teneergeslagen ging ik naar waar lucy en bianca zich aan het omkleden waren en ze vroegen zelfs nog niet naar mijn bagage. Veel te druk bezig met zichzelf, zoals altijd. Ze herinnerden het zich toen ik vroeg of ik een kurta van Lucy kon lenen omdat ik echt niet met jeans en Tshirt naar een trouwrecepte wou en Lucy zei gewoon nee. Ze moesten naar binnen gaan want het was al laat en eerst het cadeau afgeven (dat ik trouwens gekocht had!!) en blablabla en toen barstte ik gewoon. Alle frustraties van de hele reis kwamen eruit + het verlies van de bagage en ik ben gewoon weggegaan. Het was de druppel die de emmer deed overlopen en ik besefte plots hoe idioot ik altijd was om alles van Lucy te pikken. Ze is zo arrogant geworden!! En zo hypocriet! En ze spreekt altijd dingen af met de familie waarover ze mij niks verteld en ik er dan tien minuten achter moet vragen.
Ik ben er niet de persoon voor om nog 3 maanden kwaad te blijven en haar te negeren enzo maar ik ben ook niet zo naief meer als vroeger. Ze doet wat ze niet laten kan en ik heb mijn eigen leven. Ik ga haar er niet bij betrekken als ze weer eens zielig ligt te doen over het feit dat ze geen vrienden heeft. Dat ze dan wat minder arrogant wordt en luistert naar mensen!!

Maar goed, genoeg over dat figuur gezegd! De trouw was prachtig!! Allereerst was er de mehendi ceremonie waarbij traditioneel alleen de vriendinnen van de bruid aanwezig zijn. Iedereen krijgt dan mehendi en er wordt gedanst en gegeten. Het was denk ik de mooiste en meest ontspannen functie door het gedans en de locatie was prachtig!! Het was de tuin van iemand waar er banken waren neergezet met witte overtrek en witte kussens, wat mooi stond tegen al de felgekleurde sari's en kurta's. Er was een DJ maar eerst trad er een vrouw op samen met een tabla-speler. Ik vond haar stem niet zo goed. De vriendin van Jwala (de bruid) die achteraf zong was veel beter!!
Het eten bestond uit Dahipuri. Het is moeilijk uit te leggen wat dat juist is tenzij je panipuri kent. Het is bijna hetzelfde maar dan zonder water en met yoghurt. Gelukkig was er ook een soort van BBQ met tandoori bloemkool (MMMMHHH!!), broccoli en paneer (cottage cheese). De bloemkool was nogal pikkant en het was zo grappig om Sebastiens uitdrukking te zien toen ik heb een stukje gaf. Hihi!! Voor mij was de pikkantheid oke, niet dat ik moest drinken ofzo maar hij kan er veel slechter tegen dan ik. Best grappig!!
Dat was op onze eerste dag in Bangalore. De dag daarna gingen we naar Mysore waar we enkele paleizen gezien hebben en een park en zo nog vanalles. Op die dag waren lucy en bianca natuurlijk weer afwezig maar had ik de grootste pret met sebastien en celine. De dag erna probeerden we wat van Bangalore te zien met de mensen waarbij we verbleven maar zij wisten er ook niet veel van en die nacht vertrokken we naar Tanjore waar eerst de verlovingsceremonie was en daarna de trouwfeest. Blijkbaar verloven ze zich in India dus maar 1 dag voor de trouw! En de trouw zelf was meer een toneel dan een trouwpooja! Het begin was nogal langdradig waarbij de ouders van de bruid en bruidegom de bruid en bruidegom zegenen. Achteraf hingen ze een bloemensliert rond hun nek, zo'n lange die ook rond de godenstandbeelden gehangen wordt. Daarna begint het toneel waarbij de bruidegom doet alsof hij van gedachten verandert is en bij niet meer wilt trouwen, waarbij de vader van de bruid hem moet proberen te overhalen en zegt van jawel, jawel, hier, je krijgt mijn dochter. Dus de dochter wordt gegeven waarbij deze keer de bruid en de bruidegom over elkaar een bloemensliert proberen te hangen. Dit is een beetje een gevecht waarbij ze allebei opgehoffen werden en ze proberen eerst de bloemenkrans over de andere te gooien. (de bruid won) Daarna gingen ze samen op een schommel zitten die daar hangt en worden de voeten van de bruid gewassen met ghee (een soort van lopende boter) en gebeurt er nog vanalles maar dat was moeilijk te zien. Uiteindelijk leidt de bruidegom de bruid 7 maal rond het vuur en zijn ze getrouwd!! Waarbij er een derde krans rond de nek gehangen wordt, deze keer rustig en zonder gevecht.
Dat was in de ochtend dus achteraf gingen we allemaal eten, geen fancy lunch, gewoon dezelfde rijst als er voor ontbijt en avondmaal was. Tien dagen lang at ik 's morgens, 's middags en 's avonds enkel rijst. En hoewel ik het vaak niet lekker vond, at ik er toch al veel meer van dan in het begin. Overwinning!! Ik ben best wel trots dat ik dat overleefd heb. Tien dagen lang Zuid-Indisch eten. De andere misten allemaal vlees, ik miste dat helemaal niet. Ik ben nooit zo'n vleeseter geweest en hier is dat nog vermindert. Wat ik wel miste was brood!! Chappati's! Romaliroti's! Paratha's! Naan!! Allemaal te mooi om waar te zijn daar in het Zuiden. Ook niet zo verwonderlijk aangezien we in de tempel zelf aten. Dus dat was met de handen op een bananenblad. Maar na de Parsi-maand was dat nauwelijks nog iets nieuws!!
De treinreis terug van Tanjore naar Bangalore was anders wel vreselijk. Het was koud en het zat vol kakkerlakken en ik was alleen met de twee Italianen omdat Celine al vroeger naar Bangalore gegaan was samen met haar vader en Sebastien naar Ponticherry was. Wij zouden normaal naar Chennai gaan maar AFS had daar plots problemen mee. Ik ga er niet over uitwijden want dan zit ik hier nog een uur te typen maar laat het erop neerkomen dat AFS allemaal regels plots bijverzonnen had waarvan we nu weten dat die niet bestaan. Ze zeiden namelijk dat we niet met de bus mochten gaan en nog meer onzin. Nu, op de terugweg naar Bombay was de trein voor ons ontspoort en dat bracht ons dan wel in een lastige situatie. Want wij stonden in the middle of nowhere en er waren bussen om ons op te pikken maar ja, wij mogen de bus helemaal niet nemen!! Wat moesten we dan doen? Het was verleidelijk om ons daar gewoon neer te zetten en te blijven wachten. Maar Sebastien vond het daar te heet voor en de andere twee deden toch al niks dan zagen - als ze al Engels spraken - dus het was niet het beste gezelschap om een protestactie mee op te zetten.

Ondertussen gaat het leven in Bombay weer zijn gangetje. Ik ben daarnet mijn diploma van de mehendi-cursus gaan afhalen en heb zo'n uur terug naar huis in de zon gewandeld waarna ik vond dat ik wel een ijsje verdiend had. En gisteren kwam mijn sitarleraar voor het eerst na meer dan een maand en hij zij gewoon dat als ik in Bombay zou blijven en onder hem zou blijven studeren ik hem bekend zou maken! Woehoe! Dat is zo ongeveer het geweldigste compliment dat iemand me ooit al gegeven heeft. Oke, tijdens de les zei hij ook wel dat hij in China met -15 graden ongeveer zo klonk als ik maar dat vergeten we wel! Hij zei het meer als grap omdat na 10 dagen niet spelen mijn eelt weer weg was. Blijkbaar gaat zijn eelt dus ook nog altijd weg als hij een tijdlang niet speelt. En hij speelt al van toen hij 5 jaar oud was!!

Ik denk echt dat ik hem meer ga missen dan al de anderen hier! Hij, chicken malai kebab of pawbahji, daar ben ik nog niet uit!
XX
Eugenie

ziekenhuis.

Gelukkige verjaardag mama!!
Spijtig dat mijn dag hier niet zo gelukkig is. Ik werd vanochtend wakker met een gigantisch opgezwollen rechter oog dat ik bijna niet open kreeg. Na het uit te wassen ging het al wat beter maar het voelde alsof het in brand stond en ik kon helemaal geen licht verdragen. Ik had oogdruppels van thuis mee dus nadat ik die er in had gedaan en nog twee uur had geslapen ging het al wel wat beter. Maar toen moesten we gaan ontbijten, het is trouwens Arvinds verjaardag vandaag, en stonden ze er natuurlijk op dat ik naar een oogarts ging. En oogartsen zitten hier in ziekenhuizen dus moest ik naar het ziekenhuis. En amai!! Wat voor ziekenhuis was dat! Ik voelde mij er echt niet gerust in!! Ik bedoel, wij kwamen daar binnen, heel de lobby bestaat uit golfplaten en een tempel en een standbeeld van Gandhi. Dat was al even slikken! Vooral de golfplaten dan!! Ook moesten we op voorhand betalen, voor je de dokter zelfs nog maar gezien had!! We hadden een afspraak om 10 uur en ik denk dat we rond 11 uur binnenmochten, viel nog redelijk goed mee. Maar jezus, diee dokter!! Echt zero communicatieskills. Ik moest daar ineens op een tafel gaan liggen dus ik al van ja maar nee, het is mijn oog! En die verpleegsters maar knikken terwijl ze zo'n wit laken over mij legden en watjes in mijn oren staken.
Het is nodeloos te zeggen dat ik er echt niet gerust in was!! En dan kwam ineens de dokter boven mij hangen met al zijn 5 hulpjes want ze gingen mijn ogen uitwassen. Maar ik had mijn bril niet op dus ik kon helemaal niks zien! En plots zie ik zo een superlange naald op mij afkomen. Ik al van hola!! Wat is dit!? Gelukkig was het geen naald maar gewoon een hele lange druppelteller of iets dergerlijks waarmee ze isobetadine in mijn oog spoten. AUW!!!! Dat pikte echt gelijk zot!! Dus ik lag daar van, oke, ademen!! Het komt wel goed. Gewoon ademen! Gingen ze mijn andere oog ook nog doen. Om zeker te zijn. Echt pijnlijk! En achteraf kon ik zeker niks meer zien want alles was wazig en mijn ogen stonden in brand. En dan schenen ze ineens met twee tegelijkertijd van verschillende kanten in mijn ogen. 'Look in the light.' Ofcourse!! Alsof dat mogelijk was!! Ik voelde mij echt alsof ik bijna ging flauwvallen ofzo en dan moest ik nog in twee lichten tegelijkertijd zien!! En achteraf zeiden ze doodleuk dat ik terug in de stoel mocht gaan zitten. Alsof ik die nog kon vinden!!

Blijkbaar is Mumbai dus een vuilere plaats als Belgie (nee, serieus???? Dat ik daar nog niet opgekomen was) en ik mag niet meer met mijn handen aan mijn ogen komen maar hij zat wel met zijn handen in mijn ogen!! Ik vond dat allemaal maar superpijnlijk en onnodig. Als ik een oogontsteking heb, kan je daar dan niet gewoon met een lichtje in schijnen en mij wat oogdruppels voorschrijven?? Moeten ze echt uitgewassen worden met isobetadine waarbij ze zo uw ooglid omplooien en allerlei druppels in uw oog doen?? Nu heb ik vier verschillende soorten oogdruppels, waaronder 1 SOS-oogdruppel voor als de pijn echt teveel wordt en een zalf om er 's avonds in te doen EN pillen!! Voor een simpele oogontsteking! Voor ik naar de dokter ging voelde het veel beter aan dan nu! Dat verklaart dus waarom ze op voorhand moesten betalen! Man, man,, en hij had er ook nog iets op tegen dat ik naar Bangalore ging! Want ik moest binnen de vijf dagen terugkomen en Bangalore was zelfs nog erger dan Mumbai. Nu moet ik dus pas over 14 dagen terug en tot die tijd moet ik mijn bril ophouden. Pfff! En nu moet ik straks ook nog 24 uur in een trein met airconditioning zitten, iets waar ik sowieso al droge en geirriteerde ogen van krijg!

Ik wil echt niet terug gaan!!!

Ik treur nog steeds om het verlies van mijn gsm. Het is gewoon zo stom! En ik begin de gevolgen ervan te merken! Ik moest deze morgen om 6 uur op staan om naar school te gaan en het alarm van mijn oude gsm ging gewoon niet af seg!! Of misschien ging het wel af maar was het zo stilletjes dat ik er niet van wakker werd. In ieder geval, ik werd pas wakker toen Lucy's alarm afging om 8 uur waarduur ik de beide lectures die ik vandaag had gemist heb.

De tegenslagen van donderdag waren daarna trouwens nog niet gedaan!! Nadat ik dat blogbericht geschreven had begon ik toch maar aan mijn taak voor AIC. Ik dacht dat het mijn gedachten wat zou afleiden. Bovendien had ik alle informatie al opgeslagen, ik moest er gewoon nog een tekst van maken. Dat ging best nog vlotjes eens ik begonnen was en dus na een uur of 2 wou ik de tekst afprinten. Dus ik zoek naar de printer, plug hem in enzo (ze waren er hier van overtuigd dat hij niet werkte maar hij werkte dus wel, de Magic Touch van Eugenie!) en print alles af. Allemaal goed en wel, dus ik buk mij om de stekker van de printer uit het stopcontact te trekken. Nu, het was een Indische stekker met drie plugs in plaats van 2 waardoor die veel steviger in het stopcontact zit en om het stopcontact te bereiken moet je al behoorlijk lenig zijn dus ik wil de stekker uitttrekken, schiet er toch wel iets in mijn nek zekers! Ik heb dus vrijdag met een stijve nek mijn presentatie gegeven. Al een geluk kon ik hem toen al terug recht houden, donderdagavond liep ik met een scheef hoofd rond.
Een positief punt is wel dat iedereen zei dat de presentatie goed was (mijn Engels is vloeiender dan ik zelf had gedacht!) hoewel ze niets van de wiskundige voorbeelden snapten die ik gaf. Vierkantswortels was duidelijk te hoog gegrepen. Ik heb er ook wel een hele avond moeten over nadenken, maar dat was omdat het in woorden stond in wiskundig Engels. En de regel was ook vreemd. Maar ik vond het best plezant om daar zo over na te denken. Vreemd genoeg!

Oh en nog een lichtpuntje in de duisternis is dat ik misschien een hindi-leraar gevonden heb. Eindelijk! Hij komt sewes langs om te overleggen wat ik juist wil studeren en te onderhandelen over de prijs. Het is maar goed dat ik hem naast mijn gsm-nummer ook de thuistelefoonnummer gegeven had want anders was ik de kans op hindilessen ook kwijt geweest! Grr, en het is ook een geluk dat Arvind thuis is! Ik maakte de afspraak met de Hindi-leraar bijna een week geleden en Henna had gezegd dat het goed was en ze thuis zou zijn. En nu wil ze natuurlijk plots ergens naartoe. Ach ja, het is niet alsof ik dat niet alleen zou aankunnen maar hij vroeg er speciaal naar om mijn mama te ontmoeten. Ik vraag me af hoe oud dat hij denkt dat ik ben! En hoe Indisch?? Hoewel nee, ik vertelde dat ik een exchange student was. Vreemd! Maar ik hoop dat hij meevalt!

Oh en mama, die kooklessen komen er misschien ook nog van!! Zuid-Indisch wil ik niet leren want dat wil ik het eerste jaar zeker niet meer eten maar Noord-Indisch is verrukkelijk! En 1 van mijn vrienden zei dat ze iemand kent die zo'n lessen gevolgd heeft dus wie weet trakteer ik jullie in vier maanden wel op taandoori chicken en butter naan! Of butter chicken en tandoori naan! Mmmmhhhhhhhh

Amai, ik ben echt kwaad. Gewoon zo .... rrrr... ik zou wel iemands nek kunnen omvringen, echt!! Godverdomme!!

Ik kwam vandaag extra vroeg naar huis omdat ik morgen een presentatie heb en ik die nog moet voorbereiden. Natuurlijk kwam de bus weer niet opdagen, geen verrassing hier. Na een uur saai te staan wachten, samen met 1 van mijn vrienden die met dezelfde bus naar huis gaat kwam ze dan eindelijk, druk bevolkt maar ja, het is dan ook Bombay. Nu goed, ik had voordien nog een smsje naar Lucy gestuurd dus mijn gsm zat veilig in de zak van mijn jeans. En niet mijn oude, totaal kapotte gsm maar de nieuwe supercoole gsm die ik zaterdag in Andheri gaan halen was. Dus, ik stap samen met dat meisje op de bus. We moeten rechtstaan, maar ook dat isgeen verrassing. De haltes daarna blijft er maar kei veel volk bij opstappen en het was al kei heet in de bus. Van al het volk dat opstapt is 80% mannelijk en de weinige vrouwen die opstappen zijn oftewel collegestudenten of jonge schoolmeisjes met hun mama's. Ik was dus omringt door mannen en het meisje dat ik kende stond achter mij, met haar rug naar mij. Nu, rechtstaan in een Indische bus betekent constant geschommel en gezwier en mensen die hun gewicht kwijtraken en tegen je aanbotsen en ook mensen die hun gewicht goed bewaren maar toch nog steeds tegen je aanbotsen, kwestie van het blanke meisje dat in een bus reist toch eens aan te raken. Maar ik ben nu ook niet van de domsten en ik slaag gewoon terug. De busrit verliep al bij al nog goed. Ik verloor mijn evenwicht niet, wat toch een prestatie is. En ik stapte af aan de juiste halte en al. Ik moest zelfs niet springen want de bus stond toch stil in het verkeer. Dus ik stap af en wil mijn gsm checken om te zien hoe laat het is en of ik nog tijd heb om langs de winkel te gaan voor sap en mijn telefoon is weg. Mijn gloednieuwe, supermooie GSM vol liedjes en foto's van mansi's (een van mijn vrienden) verjaardag dinsdag. Dus ik loop terug naar die bus, hopend (maar al wetend dat het ijdele hoop is) dat hij daar nog ergens te vinden is en roep naar mijn vriendin op de bus of ze mijn gsm ziet maar helaas. De telefoon is weg. Gestolen. En hij kan niet gewoon uit mijn zak gevallen zijn. Gsms vallen niet uit zakken als je rechtstaat! Dus ik wandel snel naar huis, denkend dat ik naar mijn telefoon kan bellen om te onderhandelen met de ontvoerder van mijn nieuwste aanwinst. Rarara, de telefoon was bezet. Nog ik, nog Henna raakt erdoor. Verslagen heb ik dus maar naar Vodafone gebeld dat ze de Simkaart moeten blokkeren. Voor mezelf maakt het niet zoveel uit want de telefoon is Prepaid dus het geld dat erop stond ben ik kwijt maar ik gun het de stelers niet om ook nog op mijn kosten naar hun mama te bellen!

En na dit alles wordt er van mij ook nog verwacht dat ik een paper ga schrijven over the influence of jainism on mathematics! En oefeningen maak op de subjonctif.

Misschien is het maar goed dat ik gisteren heb ontdekt dat ik nog maar 4 weken school heb (+ de tien dagen dat ik naar Bangalore en Tanjore ga voor een trouw) en daarna zijn het al examens en zit mijn jaar erop. Of toch mijn schooljaar.
Hoewel nee, ik vind het nog altijd schokkend dat het al zo dichtbij is gekomen. Ik ben gewoon pissed op al die rottige mannelijke busnemende Indiers die mijn telefoon gepikt hebben! Waarom niet mijn oude kapotte gsm pikken?? Die zat de voorbije 6 maanden in mijn zak. Waarom nu? Denk aan wat voor invloed dit zal hebben!! Ik heb geen wekker meer, geen horloge meer, kan geen smsjes meer sturen en kan niet meer bellen als ik na school ergens heenga en later dan normaal thuis ga zijn. Niet dat zij onthouden wanneer ik gewoonlijk thuiskom maar nu ik niet meer potentieel bereikbaar ben zal je wel zien hoe bezorgd Henna weer wordt! En het was zo'n schattige gsm!

Pfff, hoe kan ik me nu in godsnaam concentreren op jaina wiskunde?

Foto's van de kerstvakantie

De eerste keer dat ik mijn gastbroer zag!! ik heb er maar een minuutje mee kunnen praten omdat er mensen stonden te wachten maar hij leek echt wel vriendelijk. Bovendien had ik er medelijden mee!! Urenlang moesten zij daar zo staan en handjes schudden met iedereen, duizendkeer dezelfde gelukswensen horen en glimlachen voor foto's... Ik ben blij dat we in Belgie niet zo'n traditie hebben!
De receptie zelf was leuk. De hele AFSbende was er en het was minder traditioneel dan de andere parsi-feesten waar ik naartoe ben geweest. Het eten was een buffet in plaats van dat er geserveerd word op bananenbladeren en er was zelfs dessert anders dan kulfi! (kulfi is de indische versie van ijs. Eens je eraan gewend bent valt het wel mee)

Ooh!! Dit was in Delhi, diep in de moslimbuurt, bij een vriend van Henna. We kenden de weg niet en dus stuurde hij 1 van zijn hulpjes die ons de weg wees door voor onze auto naar het restaurant toe te joggen. En het eten!! Mmmmh, het lekkerste dat ik ooit at!! Ongelooflijk! We aten tandoori chicken, dat ik kip geroosterd op kolen in een speciale manier en gemarineerd met masala (kruidenmix). Het water loopt me nog altijd de mond in door er gewoon aan te denken!

De drie mannen vanachter links waren obers in het restaurant, naast heb staat de eigenaar en vriend van Henna en daarnaast staan Jojoma en Mamiji, de mensen waarbij we verbleven in Delhi. En zoals je ziet zijn we allemaal warm ingeduffeld want het was koud!!

Dit is ook in Delhi, de ochtend na het nieuwjaarsfeestje. Teveel namen om op te noemen en ik ben de helft ook al vergeten maar de jongen naast Arvind, laatste rij, tweede van links was de eerste Indische gothic die ik ontmoet heb en een vrij laffe, als ik eerlijk mag zijn. Maar hij was plezant gezelschap om mee uit te hangen. De jongen laatste rij tweede van rechts is zijn broer die volgend jaar een jaar naar de US wilt en daar aanvraag voor aan het doen is.

Kan je mij nog vinden??

Dit is voor de ingang van de Taj Mahal. Mooi uitgedost in Silwar Kamiz. In feite moet je als je de Taj mahal wilt betreden je schoenen bedekken met een ziekenhuis-achtig iets maar omdat Lucy en ik slippers aanhadden besloten we op blote voeten te gaan. Wel koud op al dat marmer!

De familie in Fatehpur Sikri (het fatehpur deel).

Birdwatching in Bhorotpur.

Om dat allemaal wat plezanter te maken...

In de wildernis van Bhorotpur...

Een 'snakebird', zo genaamd door zijn lange nek die liljkt op die van een slang!

In de boot op zoek naar de vogels.

Hier zitten we in Shimla. Naast lucy zit Suuju, het dochtertje van de broer van Henna. Mijn nichtje dus! We zaten daar ongeveer een half uur te wachten tot Henna eindelijk klaar was om te vertrekken en toen ze ons zo zag zitten stond ze er nog op om een foto te trekken ook! Vandaar de ietwat geirriteerde blikken.

Dit is Pavan, de Bollywoodstar! De foto is getrokken na het kerstfeestje hier thuis voor we op reis vertrokken.

Ook op het feestje met nog meer familie!

Dit was in chowkidani, mijn allereerste ervaring met tulbands!

Ook in Chowkidani op de kameel! Dit is zowat de beste foto die we hebben, wel jammer want erg goed is hij niet. Maar het is toch een bewijs!! En kameel rijden is superplezant. Een aanrader! Ik hoop dat ik voor ik vertrek de kans krijg om in de woestijn te gaan rondtrekken voor een dag of twee op kameel.

Oh shit, ik krijg de andere foto's niet op de site gezet, het blokkeert altijd!! Misschien lukt het me morgen en anders gewoon als ik terug ben he!

Mama informeerde me net dat ik op 13 mei om 7.00pm in Zaventem aankom. Zelf had ik daar nog niks van gehoord. Maar goed, dan moet ik vanaf 1 mei er terug aan wennen om met bestek te eten. Het was echt griezelig! Hier thuis eten we tegenwoordig bijna altijd met onze handen, eventueel met een vork of lepel maar nooit met een mes. En zaterdag avond gingen we uit eten in zo'n sjik restaurant waar ze je allerlei soorten bestek gaven en ik kon me gewoon niet meer herinneren in welke hand je wat houdt!! Het voelde zo onnatuurlijk aan! Creepy! Ik dacht niet dat het iets was dat je zo snel vergeet!

Tot de volgende lading foto's! Moest het internet ooit weer voldoende werken om ze erop te zetten tenminste!!

XX

Ziekenhuis

2009 begon leuk met de Sari en het trouwfeest en de vakantie en alles maar ondertussen is het al heel wat minder. Zaterdagavond hadden we weer een danceparty en zakte Lucy door haar knie. Eerst zag het er niet zo erg uit. Ze had drie jaar geleden haar ligament gebroken en sindsdien zakt ze soms door haar knie. Ze was wel depressief dat het weer gebeurde want ze dacht er eindelijk vanaf te zijn. Het was 1,5 jaar geleden dat ze er voor het laatst nog was doorgezakt. Maar Arvind was bezorgd dus gingen ze maandagavond naar een dokter. Die zei dat het weer gescheurd was en ze voldoende moest rusten enzo maar om zeker te zijn wilden ze hier nog naar een andere dokter die een MRI nam. Ik ben gisteren heel de avond mee met haar rondgeweest van orthopedist naar ziekenhuis en van scan naar scan. Het was echt deprimerend. Het doet mij ook beseffen hoe snel het wel niet kan omslaan want wat Lucy heeft in haar knie is exact wat ik meemaak met mijn polsen. Ik weet echt niet of ik Lemmens wel aankan en enkel motivatie is niet genoeg. Als het niet gaat dan gaat het niet. Dat zie ik nu bij Lucy wel!! Gisteren was echt een dieptepunt omdat ze zei dat ze naar huis zou gaan als er een operatie nodig was. En het eerste dat de orthopedist zei was dat ze zo snel mogelijk geoppereerd moest worden.
De orthopedist was echt niet sociaal vaardig en het koste ons heel wat vragen voor hij zei dat ze evengoed 10 dagen een brace kan dragen en achteraf zien of ze geen pijn meer heeft. Twee ligamenten zijn gescheurd en ook een muscu-ding en er is een ontsteking en vocht en alles. De operatie is onvermijdbaar. Die moet er van komen maar hij zei dat er geen extra schade zal zijn als ze er nog 4 maanden mee wacht. Als ze na de tien dagen van een 'locked brace' geen pijn meer voelt kan ze voort met de knie maar het kan ook zijn dat het blijft irriteren en dan moet de operatie wel gebeuren. Ik wacht dus in angst af. Als de pijn blijft zit ik hier over twee weken alleen!! Ik zou het zo erg vinden voor haar!
We waren met ons vijven van plan (de vijf AFSstudenten) om de eerste week van februari naar een trouw in Bangalore en ergens dichtbij Channai te gaan. Het beloofde zo leuk te worden!! Maar nu is het allemaal wat duisterder. We hebben gisteren geprobeerd Arvind ervan te overtuigen dat de tickets toch geboekt moesten worden omdat we goede hoop moeten houden dat Lucy beter wordt maar ik weet niet of hij overtuigd was. Ik hoop het maar. Ze heeft nu veel pijn omdat ze die brace moet dragen. Ik snap het wel. Het is zo een locked brace waarbij je knie helemaal recht is en je ze niet kan bewegen. Als ze de brace aanheeft gaat het wel maar vanaf het moment dat de brace uitgaat... Bij mij was dat net hetzelfde toen ik de brace droeg. Vanaf het moment de steun van de brace weg is heb je plots kei veel pijn.

Maar goed, ze zit hier nu al drie dagen thuis, altijd te slapen en soms wat rond te wandelen. Ik moest eigenlijk deze week elke namiddag in school aan een project werken maar ik heb het al altijd laten schieten omdat ik zo met haar meevoel!!! En het is echt niet goed om hier altijd binnen opgesloten te zitten. Morgen heb ik geen college, waarom weet ik niet (oh my, Henna is hier in de hoorn aant roepen terwijl de telefoon nog steeds aan het afgaan is. Slim!) en dus ben ik haar aan het overtuigen mee iets te gaan doen. Ze heeft er duidelijk geen zin in maar hopelijk is ze tegen morgevroeg overtuigd. Dan kunnen we shake shake fries gaan eten!! Ik denk dat ik jullie daar nog over vergeten te vertellen ben!! Echt een grappige indische uitvinding van MacDonalds : frietjes met masala!! Het toppunt vind ik toch wel, spicy fries! Maar ontzettend lekker. Je krijgt de frietjes en een pakje masala en een MacDonald bag and shaken maar! Ja, ik denk dat dat haar wel zal opvrolijken!

Duim er maar voor dat alles goed gaat met Lucy na 10 dagen en dat Natasha eindelijk ophoudt met zo irritant te zijn!!! Dat zou het leven mooi maken!

XX

Ik dacht dat ik het aankon maar het gaat echt te traag. Dus, ik zal het doen op een moment dat ik met iets anders bezig ben en niet zo moe ben!! Hier zijn al enkele foto's.

De slang. Dik he???

Het gezinnetje bij de Taj

Ik bij de Taj. (In silwar Kamiz)

EN NU KOMT HET ....

Ik in sari ...

Prettig Nieuwjaar!

Gelukkig 2009!! Ik ben van gisteren 23.00 's avonds terug thuis en was vandaag dus kapot. We sliepen rond middernacht en ik moest er om 6 uur al terug uit dus dat was best hard. En na school moest ik eigenlijk blijven om aan een project te werken maar ik had het excuus van de sitarleraar die kwam dus ben ik naar huis gegaan. Sitarles is wel veel intensiever dan wat project dan ook maar het is ook 1000 keer leuker!
Vorige week maandag, nee eigenlijk twee weken geleden maandag, de 22e december vertrokken we met het vliegtuig naar Delhi. Inpakken was een catastrofe want ik had helemaal geen warme broeken. Ik draag hier altijd ali-baba's of harempants ofzo dus moesten we eerst nog jeans gaan kopen. En we hadden ook truis nodig. Ik had van thuis maar 1 golfje meegenomen en drie zomerse truitjes want in Belgie had ik daar altijd genoeg mee. Dus kochten we allemaal een trui en ik had mijn warme flies ook nog. Geen haar op mijn hoofd dacht dat ik het werkelijk koud zou hebben. Ik bedoel, het was zeker niet kouder dan Belgie!! En daar heb ik het al zelden koud. Maar goed, we vertrokken dus naar het vliegveld en zaten twee uur in het vliegtuig om ons daarna te reppen naar de plaats waar we de bus naar Shimla zouden nemen, dat ongeveer een uur weg was. Gelukkig vertrekt in India zelden iets op tijd dus haalden we de bus nog. Het duurde wat langer dan gepland en we waren rond 7 uur 's ochtends in Shimla. Ik wat nog steeds met mijn trui en sjaal maar vond het toch best koud dus in de auto dook ik mee onder de jassen van de anderen. Alhoewel het nog donker was viel de schoonheid van Shimla me meteen op. Het uitzicht is er geweldig!! We bleven er bij Henna's jongere broer die een protestantse priester is en zijn vrouw en twee kleine kindjes. Riju was 1,5 en Suju 4. Vooral Riju was schattig. Het was echt een bolletje!! En helemaal in het knalroos. Ik denk dat hij de kleertjes van zijn oudere zus aanhad. Ik zal de foto's later laten zien. Het was echt een schattig kindje! Vooral als hij lachte.
Ondertussen vond ik het al best koud en ik had mijn warme flies al over mijn trui aangedaan en zat diep weggedoken in de sjaal te bibberen. Zo bleef het voor de volgende twee dagen. Onze voeten waren constant bevrozen en we zaten meer te klappertanden dan wat anders.
Indiers verwarmen hun huizen dus niet. Zelfs hotels kennen het principe niet! Het is er nog kouder dan buiten want buiten schijnt de zon overdag en dan is het heel aangenaam en wij gingen er ook altijd wandelen dus dan is het plezante koude. Maar binnen! Ik graakte er echt niet aan gewend. Maar toch had ik er een geweldige tijd gewoon omdat de mensen zo vriendelijk waren. Vooral de vrouw van Henna's broer. Ze was zo lief!! Zoals een echte mama hoort te zijn. Henna staat echt in een schril contrast met haar. Ze wou echt het beste voor Lucy en mij en is met ons gaan winkelen en alles. Echt geweldig. Toen we weggingen gaf ze ons zelfs kerstcadeautjes! We vertrokken op kerstavond weer terug naar Dellhi maar iedereen had veel liever gebleven want ze waren zo lief! De rit terug naar Delhi was echt hels. HEt was ijs en ijskoud in de bus en ik zat te bevriezen met een dikke trui en flies en twee sjaals en een kap. Bovendien had ik ook nog Lucy's jas over mij liggen. Echt niet te doen. Ik had het nog nooit zo koud gehad!! Maar ja, je moet dat begrijpen. Wij zijn in 1 nacht van boven de 30 graden naar rond de 5 graden gegaan! Dat is ook niet de normale gang van zaken!
In Delhi bleven we alleen op kerstdag wat echt niet voelde als kerstmis. Het enige wat we hebben gedaan is kou geleden en lekker hebben gegeten 's avonds. Maar ik kon er allemaal wel tegen want de volgende dag gingen we naar Jaipur!! Mijn droombestemming! En het was echt zo geweldig als ik me had voorgesteld. Het is een typische Indische stad. Het is er vuil, het verkeer is chaotisch, sommige plaatsen stinken zo hard en zitten zo vol vliegen dat je een sjaal voor je mond moet houden maar de mensen zijn kleurrijk en je vindt er niemand in westerse kledij, enkel de toeristen. Je vindt er over het algemeen ook niet veel vrouwen op straat, meer mannen maar er is leven. Geweldig mooi leven. En de gebouwen zijn fantastisch!! De hawa mahal of paleis van de wind, the city palace, the Amer Palace (dat is hetgene dat jij bedoelde tante wis, waar je met een olifant naartoe kan gaan. Je kan ook wandelen of met de auto gaan. Wij zijn er met de auto heen gegaan omdat de olifant heel duur was en Henna de klim niet zag zitten.) En zoveel meer!! Op de laatste dag zijn we ook naar Janter Manter geweest. Dat is een oude plaats waar er allemaal instrumenten staan waarmee ze vroeger de stand van de zon meten om het uur te weten en het zonneteken onder welk je geboren was enzo. Echt heel interessant. Ook in Jaipur zijn we op een avond naar Chowkidani geweest. Dat is een echte aanrader. Het is een dorpje, heel toeristisch wel maar eerder voor Indische toeristen waar er gedanst wordt, traditioneel eten wordt gekookt, we op een kameel hebben gereden voor de superlage prijs van 10 roepie,.. De inkom is wel 500 roepies maar toch zit het er vol met Indiers en heb ik er geen enkele blanke toerist gezien. Echt een hele mooie en leuke plaats, zij het wel totaal opgezet.

Na Jaipur gingen we naar Bhorotpur waar er een nationaal park is befaamd om zijn vogels. De vogels waren inderdaag wel leuk maar ik had er na een uur toch wel genoeg van. Ik bedoel, het zijn altijd dezelfde volgels!! En het is niet alsof er af en toe een voorbij vloog, ze zaten overal!! We zijn er in totaal vijf uur geweest zonder ontbijt of lunch!! Het enige wat we kregen was chai (thee, waar ik geen zin in had) en kurkure chips (die ik wel opgegeten heb :D ) Op het einde nam de gids ons ook nog langs een omweg om slangen te zien. Van die dikke wurgslangen die daar dus blijkbaar overal hollen hebben. Nu niet meteen een leuke gedachte maar het was wel cool dat ik nu echte wilde slangen gezien heb. Twee sliepen, waar ik foto's van heb. De overige twee waren zeer zeker wakker maar slidderden in hun hol voor we er een goed beeld van konden krijgen.
Daarna hadden we nog een verrukkelijke noord-indische maaltijd in ons hotel en gingen we weer op weg naar Agra. Van Bhorotpur naar Agra is maar 1,5 uur en onderweg zijn we gestopt bij Fatehpur Sikri. WAAUUUW zo'n mooie plek! Fatehpur is weer een paleis maar heel mooi en fascinerend, gebouwd voor een koning die 3 vrouwen had, een moslim vrouw, een hindu vrouw en een christelijke vrouw omdat hij geloofde dat alle 3 godsdiensten gelijk waren en dus ook gelijk behandeld moesten worden. De koning zelf was moslim van geboorte. Daar vlak naast ligt Sikri, de moskee waar iedereen heengaat om een wens te doen. Je moet natuurlijk je hoofd wel bedekken vooraleer je binnenmag en eens binnen hebben we vanalles geofferd en daarna mocht je een wens doen. Je had een draadje dat je moest vastknopen en dat je wens symboliseerde. Echt leuk!! Door al het vogels kijken kwamen we daar wel vrij laat aan zodat we niet veel daglicht meer hadden en toen we uit de moskee kwamen was zelfs de grote poort al gesloten! Daar stonden we, met onze blote voeten op de koude steen en niet in staat de poort door te gaan waar onze schoenen stonden! Ik vond het best wel grappig. Ik zag niet in waar de anderen zich druk over maakten. Onze gids riep direct de juiste mensen om de poort open te maken en onze schoenen waren er nog allemaal. We arriveerden rond 9 uur 's avonds in Agra waar we snel iets aten en ons bed inkropen. Het was de eerste vroege avond in dagen! Hoewel het na de warme douches en het avondeten alweer 12 uur was vooraleer we sliepen. De volgende ochtend was het eerste dat ze zagen natuurlijk de Taj Mahal. Het is zo unfair!! Indiers betalen 10 roepies inkom en buitenlanders 750!!! En ik had mijn kaart en alles om te bewijzen dat ik hier woon maar nee, ben je blank dan betaal je! Ach ja, het was het waard. De Taj is echt bijzonder om te zien. Het was niet zo wit als ik me had voorgesteld maar veel groter dan ik gedacht had! En !! Iets waar wij als Belgen trots op horen te zijn!! In de versieringen in de wand is er Belgische onyx gebruikt, en nog niet zo'n klein beetje!! Dus in zekere zin hebben ook zij Belgen bijgedragen tot de pracht van de Taj Mahal. Geeft je dat geen nationalistisch gevoel?? :D
Achteraf bezochten we nog Agra Fort dat bijna exact hetzelfde is dan Delhi fort maar Delhi fort is groter en in slechtere staat. Ik heb beide gezien en ik verkies de mooiheid van Agra fort boven dat van Delhi maar in dat van Delhi is er nog altijd een bazaar zoals in de oude tijd, wat echt leuk was! Ze zijn dus gelijken. Als je de kans hebt moet je ze gewoon allebei gaan bekijken!
Voorts hebben we in Delhi het huis van Gandhi gaan bekijken en van Nehru en Indira Gandhi en we zijn ook heel eventjes gaan winkelen maar niet erg lang want er was geen tijd. Het leukste winkelen deden we in Jaipur en in Shimla. Oudjaar vierden we met familie van henna, het was best een leuk feest. Veel leuker dan verwacht en op 2 januari waren we hier terug voor enkele uurtjes om ons klaar te maken voor de trouw van Pilloos zoon. We waren drie uur te laat, rarara door wie maar het gaf allemaal niet. Pilloo was niet blij maar tja en ik droeg voor de eerste keer een sari!!! Het was eigenlijk best confortable en ik voelde mij als een prinses in al die stof rond mij! Het was geen felle kleur, wat ik graag gehad had, eerder zowat het blauw van mijn ogen wat mensen vonden dat me goed stond. Tja, het was een geschenk van Pilloo dus ik had niet veel keuze!! Ik denk dat ik nog eens met Amma (gastmoeder van eerste gezin) ga gaan winkelen. Ik hou van de kleren die zij draagt! Altijd felle kleuren en leuke stijl. Nu ja, we zijn een 2 tal uur op de trouw gebleven en daarna was het gedaan. Voor middernacht zelfs!! Dus zijn we terug naar huis gekomen en beleefde ik het plezier van netjes 6 meter zijde op te vouwen. Onmogelijik!! Maar goed. De volgende ochtend vertrokken we weer naar Mudisland, een plaats net buiten Bombay waar Arvinds bedrijf een buitenshuis heeft waar we eerst een dag relaxten (maar niet heus. we moesten stilzitten voor 5 uur en luisteren naar slechte hindi-moppen) Er was wel een zwembad waarin ik en Lucy hebben gezwommen en het was vlak aan het strand. Natuurlijk liep ik daar direct heen toen we aankwamen en stond ik daar te genieten met mijn voetjes in het water waarop Henna nog eens boos werd want het is te gevaarlijk om met je voeten in de zee te staan. Ik vond het een beetje vreemd dat ze dat vond maar goed, Lucy wou er toch niet ingaan omdat ze het water te vies vond en er was een mooi maar koud zwembad dus hebben we ons daar ingezet! Plezant plezant! Het enige dat ik miste was een drankje in de hand!!
De volgende dag was er een doodsaaie AFS-orientatie voor de terugkomers van Indiers die 2 weken naar Japan waren geweest. Wij waren verplicht daarbij te zijn, echt overbodig en saai!! Het is het dus niet waard om daar nog over uit te breiden. Het zou een veel te gefrustreerde uitleg zijn!! Het enige wat ik daarover kwijtwil is dat ik heb ontdekt dat dosa wel lekker kan zijn, gewoon in mijn school is het niet erg lekker maar daar was het beter dan het eten hier thuis! Vooral de lekker gekruide masala dosa! Mmmmhhh.
Maar goed, ik ben kapot!! Het is tijd om mij in de zetel neer te zetten en een lekkere cola te drinken!! Ik verkies sap maar dat is er niet sinds we maar van gisterennacht terug thuis zijn dus wordt het maar cola!

Ik hoop dat deze post enigzins ontcijferbaar is! :D Ik had nogal veel te vertellen! De foto's komen misschien nog. Als ik er de energie nog voor kan opbrengen en Natasha niet thuiskomt en de pc wil!
Groetjes!
Eugenie